Alle inzendingen over zeilboot.

Fier witte zeilen de kleur van overgave aan de wateren…

Een huis vol boeken een zeilboot voor de verte woorden zijn hier wind…

Een zeilboot op zee bestemming onbekend vaart zoals de wind waait.…

De waarheid is een zeilboot die zich laat leiden door de wind Het is die ruk of windstoot die voor jou het gezochte vindt…

SAMENSPEL EN ORGANOTIN Het binnen buiten plaatsen zien oplossen en stromen naar een rustige plek in de haven Het is verdund, minder giftig tussen zeilboten en vliegende vissen…

mijmerende zeilboten van ongerijmde gedachten zoekend naar taalvissen zacht waaiend ademgeruis wit golvend gefluister sprekend tegen de zilte wind het wordt nooit zonneklaar in dit bewolkte hoofd maar alweer neemt de zee me in…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van vlinders en bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van fladderende vlinders en geurige bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen…

kleine baai je bent zo stil vandaag ik hoor je gefluister niet er vervaagt een zeilboot triest en traag kleine baai nu kraken krekels mijn schedel wijzen cipressen mij na alles waarin ik geloofde dreef het verdwijnen achterna…

De zeilboot vaart 's nachts, straalt een rossige gloed uit; thee met beschuit geurt.…

De oude zeilboot ligt stil in het museum. Zijn touwwerk omklemt een ineengedrongen ruimte, die berust en wacht... Waarop? Dikwijls heeft mijn geest onbewuste verlangens; daarbij zie ik steeds die ruige heuveltop aan zee, een zeil in vollemaanslicht.…

het tomeloze water tilt de jongen op maakt hem los van de grond in de verte ziet hij zijn slaapkamerraam in miniatuur de man kijkt uit over het rusteloze water dat hem eens bevrijdde hij ziet door zijn enige raam naar de wereld een zeilboot zo klein zo ver weg…

In het grafschrift van mijn vader dansen vlinders met dronken katers drinken zigeuners rode wijn met zeelieden op drift zwijgende zeilboten geen zuchtje wind en in het intieme onbestemde klinken violen als wilde dieren in laatste noten nacht muziek.…

Een snelle zeilboot komt naderbij, een snelle zakdoek wuift naar mij over het wijde water. Ik voel in mij een vreemde pijn, zou er dan toch nog.........iemand zijn? Die mij ......och later.…

Zo ik iets ben, de wind allicht die kruipt onder opbollende zomerjurken, teder eenzame dijen streelt zich soms vergist en verder gaat een zeilboot onderweg naar een zee waar palingen paren, sterven en tevreden ten ondergaan dromen van glasaaltjes onderweg *bij een foto van Willem A. Hoogduin…

Toen ik klein was droeg ik een matrozenpakje mijn moeder nam me mee naar de vijver in het bos daar aan een touwtje liet ik mijn zeilboot varen de bomen ruisten de wind kwam van zee nu is het vele havens later en mijn moeder dood nooit vond ik meer zo'n veilige ree ----------------------------- uit: 'Een oud geluid', 2011.…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Op lippen van voorbije jeugd wiegt onze zeilboot als een veer in keerkringen van levensvreugd gespiegeld door het mooie weer ons gemoed draagt over water dat zo stuurloos is bevaren in het zicht van zoveel later om kompassen te vergaren nu onze richting is bepaald over de golven van weleer zijn onze kussen - vrij vertaald - de ziel van…

zo de schaduw speelt met de zon zo speelt de traan met mijn lach ik dicht me dicht, zo dicht bij de vraag van elke dag kan ik dromen onder bomen als een zeilboot meestromen op een woordenzee van gedachten of dein ik in slapeloze nachten ik teken ademkringetjes in de lucht ze dansen rond in een verlangen rond een diepe zucht blijven ze…

Ze hadden de zeilboot op het dak van de Datsun en ze reden in één nacht door. Meneer Carli was naar zijn huis in de Dordogne en wij hebben heerlijk aan het Comomeer gekampeerd. Wat moet je nou met mensen aan wie je nog moet leren dat credit links en debet rechts? Uitleggen hoe een tabellarisch kasboek werkt?…

Ben ik de tuin door jou ontworpen laat me dan niet verloren liggen overwoekerd door het onkruid we hadden geschillen daar kunnen we niet over liegen maar de dageraad belooft geluk ik ben de zee nu je schrijft over oceanen zitten we samen in een zeilboot een eiland roept ons we zien de rotsen daar en gooien onze wanhoop voor anker…

'De zeilboot stoot stoer door de golven heen, het is een machtig gezicht, hoe groots dit zicht! Als leven ook zo zou zijn, was ik een gezegend mens maar ik knik met mijn knieën vanwege Mijn dikke buik. Daarnaast ben ik ook eigenlijk bang als een haas.…

ik overboord een wisse verdrinkingsdood tegemoet lange tijd hield je mij boven water gaf de haaien geen enkele kans nu jaren na mijn redding gaf ik je een naam om je te gedenken "EENZAAMHEID" wat was je mooi en sterk mijn verlangen naar jou is nooit weggegaan steeds wilde ik je weer zien nooit heb ik iemand over jou verteld met mijn zeilboot…

Naar de kust zeilen zou ik zo maar met je doen als je een boot was...…

Zeilen in een boot omringd door de open zee dorstig naar water Hoe zachtjes glijdt de eenmaster over water waar ik aan bakboord en stuurboord begeleid word door voorbijtrekkende vissen, dolfijnen en walvisfamilies drijven op de golven, gladgestreken in een oorverdovende stilte. Het gewapper van de zeilen trekt mijn aandacht Zij zorgt voor…

een zeilschip gaat voorbij wit tussen de bomen verdwijnt de wind wiegt de takken zachtjes de bladeren dakpannen rood in de rij schouder aan schouder de zonnestralen tegemoet wetend warm zijn nabijheid brengt mij terug verankerd met open armen in mij warm en licht de verte is hier de zeilboot ben ik luister naar de zee zij zegt…

Mijn platte land van sloten, rivieren, van weilanden, rijen bomen, van een kust en van duin, van zeilboten. Waarin nu zoveel andere mensen komen wonen die zich hier langzaam nestelen, hun kinderen over 'mijn' land praten die elke zomer naar het land van hun ouders vertrekken en niet meer weten van welk land ze 't meeste houden…

schuimkoppen vormen zich op grauwe golven witte zeil bolt in de krachtige noordenwind hun fokkenist wordt telken male onder opspattend boegwater bedolven schuin hangt de zeilboot in een poging snelheid aan de wind te maken mast en stagen hoor je knerpen en kraken onverstoorbaar vaart de bemanning door bij 't starteiland gaan ze rap door…

Daar waar ik nooit jouw naam vergat Met sporen op het schelpenpad De boerenglop, het droge wad En rozenbottelwegen Daar vond ik wat ik nodig had Veel meer nog hier, dan in de stad Een stilte, die de zee verbrak Naakt in de zon gelegen Waar zeilboot met de vogels gaat Mijn hart voor jou steeds over slaat Waar lichtjes waken, 's avonds laat…

Hoe kan een zeilboot werkelijk bliksemsnel verder zeilen, ons toch als omstanders steeds met open kranen laten dweilen.…