11 resultaten.
Het heerlijke gevoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 De mist moet zo langzaam
opgetrokken zijn, dat toen
ik het landschap zag
toen het tot mij doordrong
dat het er was, ik het onbewust
al gezien moet hebben
net zoals toen
ik verveeld zat te kijken
naar de passerende mensen
en dacht dat ze net zo terloops
mij zagen, een meisje
met bungelende benen
zomaar een meisje
dat ze niet kennen…
zelfbesef
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 639 De sterren fonkelen in het heelal
en ik vraag me af, wat het me zeggen zal.
De haan kraait in de morgenzon
en het leven zei mij meer
dan wat ik bedenken kon.
Ik ben helemaal alleen
en van mijzelf.
En mijn stem weerkaatst
in een rotsachtig gewelf.
Een golf slaat
met zijn kop op een rots.
Wees trots, wees trots, wees trots.
Alle zielen…
beschouwing
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 56 als iemand denkt
dat hij iets voorstelt
dan ligt dat louter
aan hen zelf
de naar eenvoud
neigende nederigheid
is hen vreemd
wanneer iets het
voorstellingsvermogen
ver te boven gaat
blijft het zelfbesef
dikwijls ongrijpbaar…
Maar dan - want nooit kan sterven, wat eens diep
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.044 Zoals 'k me vaak, door 't Zelfbesef verlaten,
Om lege werklijkheid van drukke straten
Met stille Poolster troost, al zie 'k hem niet,
Zo voel 'k na dood van liefde en moeder, beiden,
Van heel ver in mijn denken binnenglijden
De rust van Mahler's Kindertodtenlied.…
Triest
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.034 Ik droom niet meer
de slaap krimpt
mijn zelfbesef.
Wat ik heb verwacht
heeft me niet gered
maar onthutst verlaten.
Op de verre kust
van stil verlangen
strandt mijn waan.…
Wijze Domheid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 272 Trier of Keulen
zo stevig vastgenageld, zo alleen
te staan, bereid je af te laten beulen
door wind en kou en regen, stil als steen
Je hoofd een koepel met twee hemisferen
de binnenwand van engelen bekleed
waar het gezang weergalmt, het exulteren
van heel de schepping die zich heilig weet
Zo dom: geen redenering, geen gedachten
zo zonder zelfbesef…
Heilloos verlangen
gedicht
3.0 met 28 stemmen 6.019 maar leven in een vers stuit op bezwaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de eeuw die dichters mocht ervaren
een eeuw waarin blank marmer boud zou stoeien
met de bronzen gloed van de Romantiek
en rechters een poëet zouden verfoeien
vanwege zijn onkuise symboliek
een eeuw waarin het zelfbesef…
Besef
gedicht
3.0 met 41 stemmen 12.032 De vraag die mij gedadeloos verplet
is deze: heb ik wel voldoende lef
om met een wereldbeeld en zelfbesef
iedere dag weer op te staan uit bed?
Het duizelt me, maar eens komt het terecht,
wanneer ik stink onder een grauwe zerk,
en door geen mens meer matig wordt gekend.
'Onderzoek alles', is tot ons gezegd.…
Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.509 Wel juich en klaag ik vaak in liefdelied,
Als ver uit splitsing naar eenheidsgeluk
Met vox humana zich mijn hunk'ren richt:
Nu ik al jouw registers openruk,
Schreeuwt 't Zelfbesef, dat zich als 't eeuw'ge ziet,
'T MAGNIFICAT voor ons, afgrond'lijk Licht.…
Octava alta
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 Haar wapperende zomerjurk bolt zich als
een ragfijn vlindernet, de bloeiende
akeleien vormen een aureool boven haar
piekerende zelfbesef. Nergens op aarde
heeft het licht van Jezus zoveel ingang.
Nergens zo. Of is het haar eigen licht?…
'K voel mij de mens niet meer dan 't dier verwant
poëzie
3.0 met 18 stemmen 1.785 En de eiken aai 'k: zij voor mij aaiend reiken
Naar Brahman's zon, die hen, mijn waaiende eiken,
Vroeg 's morgens, 's avonds 't laatst bediadeemt:
Niets dierlijks, mens'lijks, ja - want Brahman ken ik
Als 't wereld denkend Ene, en Brahman ben ik -
Mij is, Zijn Zelfbesef, niets godlijks vreemd.…