In het diepst van het woud
- 't Was al herfst en erg koud -
Liep een heer in zijn eentje te dwalen.
Och, zijn oog zag zo dof!
En zijn goed zat zo slof!
En hij tandknerste, als was hij aan 't malen.
"Ha!" dus riep hij verwoed,
"'k Heb een adder gebroed,
Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!"
En hij sloeg op zijn jas,
En hij trapte…
Geen hoop, geen hoger streven meer
brengt mij nog stervend in ’t geweer:
het einde is als het begin.
Ik was geen dichter, priester of soldaat
maar zat daar ergens tussenin.
Het helse dwaallicht aan de kim
splitst zich uiteindelijk in twee:
‘k ga met die lichten mee,
verdrink om nooit meer op te komen
en word tot stof en as
in ’t huilen van…
rug
nooit noch die van je hand toe
wanneer mijn smeekbede
slechts op blote knieën
onder mijn eigen ogen
zich als een schaduw
laat verschijnen
evenals zijn harde essentie
waar het niet
dat ik daar de wilgenbladeren draag
om mijn middel en op mijn hart
zelfs mijn mond bedek
terwijl ik mij over die hoge drempel stort
en hoe als zelfmoordenaar…
Ik ken zijn foto, de zachte jongenstrekken,
eenentwintig jaar, zijn toekomst legde hij
in de as (ofschoon geen zelfmoordenaar).
Ik weet de plek op de Wenceslasplein,
het vuur rende met hem mee, drong steeds
dieper in zijn huid. De oogleden weggebrand
doet zijn nacht voorgoed geen ogen dicht.…
Geconsumeerd als heldhaftige zelfmoordenaars.
Ze zijn het Milgrams resultaat.
Ze lopen aan hoofden van legers, rechtdoor.
Ze ruiken naar rituelen en merktekens.
Ze leveren doden af aan de minachting.
Elke steenschilfer blinkt van het bloed.
Een siddering voor de reeds bevende aarde.…
Egoïstische zelfmoordenaars ..
Want als de laatste dieren eenmaal gestorven zijn
Gaan ook wij eraan
Is alles te laat en voor niets geweest
--- --- ---
Noodkreet recht uit het hart geschreven na alle recente berichten over de misstanden in de slachthuizen.…