Alle inzendingen over zelfportret OR cactus

Op mijn vensterbank leeft een man van cactusbladen Al vele jaren wacht hij daar tot ik hem zie Dan raak ik even vingerzacht zijn naaldenjas en vraag hoe het hem gaat Maar hij zegt niets hij prikt…

Ik voel mij net een cactus soms Dan ben ik prikkelbaar Die dag zijn alle mensen stom En iedereen doet raar Die dag zet ik mijn stekels uit Niemand komt in mijn buurt Voor mijn omgeving is het goed Dat zo'n bui nooit lang duurt Een vogel voor mijn open raam Een kleuter zwaait gedag Een oude vrouw met een rollator Schenkt mij haar liefste…

at je al een keer cactusvruchten in de zon kom eens naar El Jem op een blauwwit terrasje zet je strohoed lichtjes scheef…

in de verte zijgt de weg trillend tot vloeibaar een cactus kijkt droog…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

cactus stekelige plant met rozewitte bloem opeens een zachte schoonheid verrassend…

in het harde daglicht leerde jij al vroeg dat je nooit genoeg tegen schijn beschut zou zijn om vrijuit van jezelf te geven te kwetsbaar door de helse pijn vocht jij fel voor overleven almaar dikker werd de huid met een scherp uitstaand verweer steeds meer wereld buitengesloten ingehouden de zuivere tranen slechts nog dan vergoten…

Kaal staat hij voor de blankheid der gordijnen, verschrompeld in wat kiezel en wat zand en mist zijn ziel: het alverschroeiend schijnen der eeuwge zomers van zijn vaderland. Maar aan het einde van zijn lijdzaam dulden, spruit op een lichte morgen, als een vlam van 't heet verlangen dat hem gans vervulde, een bloem van heimwee uit zijn…

Hij wil het niet delen met wufte kamelen maar prikt rond zich als een cactus-plant.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

hij kijkt mij aan de grijsaard op zwart~wit met een donker aureool als ruggensteun en in de mond een kennelijk onregelmatig gebit zou ik dat zijn, die vraag daagt op in mijn denken de ogen neigen meer naar onbepaald staren of zijn er wellicht op uit weg van het heden te gebaren ja, ik ben het en zie mij meer naar binnen wenken…

papier, verhult weer een vergeten dag die lijkt gesluierd door zelfbedrog en wat de afvalbak niet vrat inkt in associaties gedoopt, des schrijvers avontuur wordt niet in ongeduld gedoogd als de zon zich schijnen laat, zijn de bedoelingen niet opgedroogd in de weerspiegeling van het water, herken de rimpeling als gelouterd zelfportret…

Maar geen zelfportretten. Als ik een zelfportret verkopen wil dan gaat zij onrustig breien en klinkt haar getik als een geigerteller. ------------------------------- uit: 'Dichters na mij', 2011.…

(een zelfportret) zoals de ernst van het leven je soms zomaar te pakken kan nemen en het bewijs levert voor later…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Het lastigste portret Is het zelfportret. Dan zal moeten blijken of het op je gaat lijken of wordt het een smet. Want portretteren is toch je binnenste buiten keren.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Teken mij een zelfportret zodat ik jou herkennen kan. Help mij zodat ik verder kan.…

In de scherven buiten bij het raam ligt soms zijn gezicht alsof een zelfportret zich door de modder blufte, door zichzelf ontworpen ligt hij in de zon te schitteren. -------------------------------------- uit 'De afstand tot' (1976)…

Schermend achter de muizenissen die ons leven verstoren is het nieuws telkens weer de handicap in mijn ogen recessies, bonussen en weglopende bestuurders, dit zijn onvruchtbare gronden waar de goeie wil nooit geteeld zal worden dit Nederland lijkt een cactus paradijs op een eens zo vruchtbare bodem…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

als ik in eigen woorden een schilderij moet maken dan kies ik het zelfportret van het palet van mijn gemoed gebruik ik uitsluitend de tedere tinten omdat ik toch (O...ijdelheid) een beetje voordelig uit de verf wil komen…

Record op Instagram is nu gebroken De foto met de meeste likes van al Iemand bedenkt een curieus geval De halve wereld is erop gedoken De generatie van het internet Het is wel het ultieme zelfportret…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ik wist me geen raad, had geen benul En droogde op Als een woestijn Die ene druppel Vond ik niet Leven dat verdort Door het ontbreken van liefdesduppels Weggeblazen door de wind Het steken van de cactus Als sporadische liefde Van harde woorden Vele woestijnen Waren ooit zeer vruchtbaar Wachtend op die ene druppel…

Sluit de deur vegetarisch gemurmel met spekdikke ruggen sluit de deur ozonvretende vuilspuiters sluit de deur cultuur barbaren sla een geraamte op de muur en hang het te drogen je zelfportret…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…