Alle inzendingen over zielen

Voor mijn ziel en zinnen beef ik. Waar zal het einde van mijn zwerven zijn?…

in jouw ogen zie ik mijn verlangen glanzen als kristal mijn ziel is een geslepen spiegel jij bent het zand dat me polijst…

Zoute druppels op bevroren aarde brengen zachtheid aan het licht, en geven mijn ziel een stem van pijn die ik te lang bewaarde…

Liefde gevangen in weken van wittebrood heerlijk verlangen kloppend hart in fluweelrood lichaamstaal legt zielen bloot…

Als zwarte Sneeuw Uit een witte Hemel Zo vallen Ook jouw woorden Onvergeeflijk In een diepe plas Van onzekerheid Gekerfd in mijn ziel Voor altijd…

met open armen sta je in de ruime hemel je voeten in het zand ik kom naar je toe onze zielen smelten al samen?…

mijn hand weerspiegelt mijn ziel en raakt heel even die mens de blik in haar ogen laat mij zien: ja, dit was mijn laatste wens…

Mijn ziel brak open in geluid.…

mijn lief heeft een zwarte ziel gedekt door een roomblank lijf dat leidt af dus duurt het altijd weer even voor ik ben waar ik wezen wil hendrik…

Niet meer toegeven aan wat ik voel mijn emoties verstoppen in het diepst van mijn ziel mijn hart bedekken zodat ik niet meer ervaar Zout in mijn wonden niet meer voel...…

in stille gratie beweeg jij - volmaakt - in Zen jouw ziel rust gevend 19 maart 2010…

Tussen al mijn twijfels zocht ik naar mijn ziel. In mijn vele woorden zocht ik er naar kracht. In mijn schrijven vond ik de weg weer naar mijn hart.…

Een ster heeft zij in haar ziel getattoeerd Een woord rust op haar lip. Een traan streelt haar oog. Een hoop leeft in het hart van Anne.…

Aan ziel is nog nooit iemand overleden Aan wijsheid evenmin Weet je... Soms sterven mensen wel... Maar dan een heel klein beetje…

Dansend in fluisterwind meegedreven in kolkend vuur van eindeloos sterven sluimert liefde in de ziel eeuwig brandend van verlangen…

In het laatste licht Van de late avondzon Geest vermoeid Door levenspijn Ziel doorgloeid Van mild verlangen Naar een nieuwe Horizon…

Alleen voel ik zijn ziel. De zachte wolk is er Boven mijn poëzie. Zoek me in de regen Vind me met zonnestralen.…

Diepte in hart en ziel. Iedere adem is een verhaal op zich. En elke stap een dichter bij het licht.…

Er is altijd die ene, die zal wachten die aanwezig is achter mijn rug die speelt in mijn hoofd die leeft in mijn hart, klopt in mijn bloed en vervliegt met mijn ziel.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

wie verstaat de kunst om het donker hart te vinden het reizend licht te vangen om het te strooien in de ziel wie zal de schepper zijn van dit zachtmoedige meesterwerk…

Nu vijf jaar later weet ik nog niet waarom ik kniel bij de rozen in de winkelstraat want ze verbloemen niet wat ik voel in mijn ziel God ik ben nog zo kwaad…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.…

Het blad is smal, maar ik maak plaats voor mieren, vechtend voor hun leven, voor vermoeide bijen, oude vlinders, voor zielen van verdronken dieren, voor zielen van verdronken kinderen, in Schelde, Zenne, Nete, Leie...…

Diepe nacht en duisternis En een lichtende glans op de zee, En diep in mijn ziel, die onrustig is, Een groot verlangen naar vree. Dan wordt mij de zwarte onpeilbaarheid Der duistere diepten tot Het beeld van Gods verborgenheid, Het grote mysterie van God.…

Of als ge in smart dan altijd leven moet, Laat dan mijn ziel in tot uw ziel en paar Hen beiden in één smart en éne klacht; – Opdat ze als tweeling-vlammen in één nacht, Verborgen branden, gloren naast elkaar, In ene stille walm en ronde gloed.…

de ziel is niet mannelijk of vrouwelijk de ziel verlangt alleen maar vrij te zijn de ziel wil zoeken en begrijpen ervaren en groeien de ziel wil alleen maar oneindige schoonheid zien het leven wil groeien en bloeien maar leven kan ook niet zonder de dood schoonheid kan niet zonder lelijkheid het is niet meer dan een perspectief het leven…

Het zal kreunen op het harde hout en mijn ziel voor eeuwig vrijlaten. Wanneer mijn gierende ziel niet meer te verachten valt, geef me dan een stenen gelaat. Het zal barsten op mijn gehavend graf en de dood zal uit een granieten steen ontwaken.…

Hoopvol beklim ik de regenboog, verheven boven het natuurlijke, in stil, maar vol verlangen, een reflectie van je ziel te aanschouwen...…

alleen wat lief is kan zo tergend schrijnen en zo meedogenloos diep aan oude wonden rijten dat 't waait en reutelt in de ziel waar zekerheden splijten alleen de raakbaren die wonen in het aller-diepste diep kunnen zo verloren drijven en in volkomen weerloosheid zich spiegelend - in leven blijven alleen wat lief is kan de ziel zo in verwarring…