Zielerust is als je ziel rúst heeft, of
je hebt een rustige ziel.
Gemoeds- en zielerust sámen, tja, da's een
heel ánder verhaal.
Gemoedelijke rústige zieltjes zijn we met
déze temperaturen toch állemaal?…
In de schemer van mijn dagen
blijft elk antwoord ongezegd
op mijn laatste levensvragen
die, onverwoord noch uitgelegd,
verschrompelen tot mijmerij,
pijnloos, van kwetsuren vrij.
Nu de golven zijn bedwongen,
weggeebd in afgaand tij,
word ik kabbelend bezongen
van veraf als van nabij
door een eindeloze symfonie
met klank en kleur in harmonie…
ik bloei even op
als de schemering valt
de dag is dan bestreden
en draag mijn handen mee
naar de nacht
moe van slechts één etmaal
verleden
het vlakke ontwaakt
als allengs licht
zich verspreidt
minuten schrapen zich
dan bij elkaar,
leven betast het gevoel
pas in de avond
besta ik weer;
kortstondig van duur
dat is
wat…
Er zijn van die momenten
Dan voel ik mij ontheemd
Van alles wat mij lief is
Voel ik mij vervreemd
Het is dat melancholieke
Geboren uit het niets
Het vult mij met een sterk verlangen
Naar dat onbekende "iets"
Een oord dat ik vaak vergeet
Door alledaagse dingen
Maar mijn gedachten aan die plek
Laten zich nooit verdringen
Uit mijn diepste…
vol varia
son et lumière bij een aria
een klank- en lichtspel als laudati-ode
Om zeven maal de wereld rond
te gaan
moet, voor men sterft, eerst napels aangedaan
dan galmt bel canto ook in nistel rode
In heeswijk dinther víert men juist de teugel
daar luidt geen madrigaal de tien geboden
in koeterwaalse taal van son en breugel
Voor zielerust…
vannacht neen er is
al een nacht
en een jaar voorbij
dat je er ineens in bleef
ik zei wat ik dacht
heel verdrietig over
wat nooit kon nooit was
je had je deel
meer dan gehad
recht op zielerust
je leed was geleden
blijft het rondzeuren
of je misschien minder alleen
van ons van mij
had kunnen gaan
vast staat wel
althans dat geloof…
Vroeger spraken haar ogen
En vertelden zo hele verhalen
Van liefde, onuitsprekelijk geluk
Badend in een zee van zonnestralen
Slechts één blik in haar ogen
Gaf een ultiem gevoel van zielerust
Deed zorgen moeiteloos verdrinken
In een bruisende bron van levenslust
Niets of niemand kon vermoeden
Dat haar ogen ooit zouden zwijgen
Of het boek…
Als dagelijks ochtendritueel
steekt zij twee kleine kaarsjes aan
en bidt dan voor z'n zielerust
want niets voor hem is haar teveel.
'Ik zet alvast een kopje thee,
zal ik een boterham voor je smeren,
eentje met kaas, dat heb je graag'.…