Alle inzendingen over zien

wat je voor je ziet is de werkelijkheid niet je ziet mijn lach maar mist die traan wat je hoort is mijn stem niet die is lang geleden verloren gegaan…

Straks - o, de kláárte, U zién te mogen.…

Je wist mij te raken Met een pijnlijk gebaar Je wist mijn hart te kraken Ja juist die ene gevoelige snaar Geen hand of een zoen Nee enkel twee woorden Een afscheidsgroet Die mij toebehoorde Jouw scherpe woorden Blijven altijd bitter klinken Maar die ene afscheidsgroet Geeft mijn wankele hoop moed…

er zit een nachtuil op het randje van het raam je blaast ernaar en danst de hora voor jou alleen eb straks draait de veertiende dag zich om toch zijn er hoge golven binnen zitten koningen de bekers al geheven hun voeten op je graf even was jij god…

Dit zien toont zich als het trijpen hooiland waar de pink zich snijdt aan de kruin van de dijk; is zonder: 'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.' In natgrijze grond met leverblad, met koeienstront in het herbarium, waar de duim in de sloot blijft steken, leeft dit zien van de handopen palm.…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

Ieder mens ziet zijn eigen werkelijkheid want het oog is de camera van je ziel…

Rust maar zacht Je hebt je strijd gestreden Na al wat je hebt meegemaakt En hoe je hebt geleden Rust nu maar zacht De dood werd niet vermeden Het is wel donker in de nacht Maar 't donkerst hoort bij het verleden Rust altijd zacht Trouw is jouw loop gelopen Op een eenvoudig wederzien Blijf ik nog meer dan hopen Tot dan rest mij slechts…

woorden zoeken waar geen woorden zijn…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…

draag mijn handen onderweg naar daar ik zie in de verte, de liefde ligt klaar schiet op, aarzel niet het is een hemels gebaar…

Bijna onzichtbaar een ooievaar in de lucht die "tot ziens" kleppert.…

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

Handen voor open ogen Blinddoek voor het gezicht Zichzelf onbewust lang voorgelogen Voor de middelmaat gezwicht Uiteindelijk werd gewogen Oordelend: te licht Geen liefde maar mededogen Door eenieder als verplicht Voelen heeft hij mogen Bron van dit gedicht Keek haar in de ogen Zag opeens het licht In een droom gezogen Op de realiteit…

Werden dieren daarna bewust, van kunnen zien? Als ongeluk? Ontstonden ogen als bedoeling? Als behoefte in ons universum, van iets dat bewust wil zien? Kennen wij mensen de antwoorden? Dat geloof ik helemaal zeker, voor zover ik dat als wonder, met één oog dicht kan zien.…

ik zag vanuit het raam hoe je handen liefdevol de lavendel beroerden hoe je met gesloten ogen licht voorover bukte en de zachte geur opsnoof ik zag de kruiwagen gevuld met woorden van grijze kabbelende regen van duizelig verlangen ik zag woorden van vaalgele vergeten bloemen ik voelde het onstuimig slingerend hart waarin alles…

Dat heb ik zichtbaar mogen zien, met mijn beide ogen dicht. Mijn hart bleef kloppen, terwijl ik rustig sliep. Vannacht. Er bestaan mensen die geloven, dat dromen bedriegen willen. Dat hetgeen we slapend zien, illusies zijn. Er bestaan mensen die weten, dat dromers die dromen, alleen met open ogen, kunnen zien.…

Jij hebt geen schuld ik wilde het zo graag wat jij deed was geweldig wie ik was niet voor jou We hebben geleerd en gehuild en gewonnen En gehouden van Tot ziens, mijn vriend Mijn eerste liefde Mijn eerste keer Maar niet mijn eerste lust.…

daarom ook dat hondenweer misschien Soms kun je God heel even zien in het verglijden van de jaargetijden in de samenhang die in alles is Die momenten kunnen mij verblijden De vraag rest of ik mij vergis Wie weet – God misschien?…

De regen Die langs ze neervalt Noopt mij om plaats te maken De kerkklok zwijgt Het hekwerk druipt De donder raast Ik leef dus nog Om dit te zien En dan te bedenken dat ik niet eeuwig ben…

alleen lopend door het bos voelt nu vreemd zo verlaten niemand meer om tegen te fluisteren of te praten als antwoord op blikken die mij soms hoopvol vragen wat waren wij toch onafscheidelijke maten een blik was vaak genoeg om elkaar te verstaan helaas ik moest je laten gaan weet je afscheid nemen doet zo zeer geeft zoveel pijn toen…

Dichten is een vorm diep achter de dingen zien: niet voor het grijpen.…

beloof naar me te zwaaien als je mij weer ziet want ik blijf altijd aan je denken gehuld in stil verdriet je mag altijd terugkomen je bedenken en ik zal je alles schenken en dan zullen we ze alsnog vervullen onze ooit gevormde dromen…

naar de zee kijken en zien wat je niet ziet…

graag zien dat is graag zien, en horen, en voelen en ruiken graag zien dat is misschien verloren vrij woelen en duiken graag zien dat is vast nooit gevaarlijk maar wakker dromen graag zien dat is soms dom, maar eerlijk bij jou te komen graag zien dat is wat jij soms vreest graag zien dat is dat jij dit leest…

Ik zie tot aan de sterren en van verre zie ik duizenden hemellichamen staan. Voor iedere ster is er op aarde een lichtje uitgegaan. Voor diegenen die nu aan de hemel staan zijn op aarde mensen doodgegaan. Die nu stralend neerkijken op ons leven en ons een gevoel van rust geven. Ik zie tot aan de sterren en van verre wenkt mij het hemellicht…

net geen hazelnoot of de kleur van je ogen geen graantje honing of de smaak aan je lippen nog geen bloesem die uit je buik de vlinders lokt niets dat blozend het inzitten met je ronding snoeit geen rijpe boomgaard of de gedachte heeft het verkorven…

Zie jij in mij Zie ik in jou Kunnen wij elkaar wel zien Of blijven wij alléén…

'k Laat mij zien in jouw gedachten Mijn handen strelen jouw naakte huid Laat je zien in mijn mijmeringen 'k Raak opgewonden. Word warm. 't Lijf. Mijn ogen blauw. Mijn haar blond Normaal postuur. Gespierde benen 'k Liefkoos jouw lichaam vanuit alle Posities. 'k Kus, vrij, bemin Als jij zegt: 'lieverd, blijf'.…

mijn lief, sluit je ogen en kijk mij aan zie de kleurrijke regenbogen die ons binden en als vanzelf onze harten vinden je teder lijf raakt mij binnen de ruimte van zij aan zij ik hoef niets te zeggen je bent in mij…