Alle inzendingen over zo droomde ik

Wie ik ben kijk ik af van mijn klasgenoten en ik probeer het op hen uit want ze kennen me nog niet Niet zo goed als mama die al weet wie ik ben en daar commentaar op geeft wat me vaak tegenhoudt om mezelf te zijn, mijn eigen zin te doen, zegt mama dan neem liever een voorbeeld aan je broer of aan ons Ik vind het best een gedoe om…

ik ben de clown in een omgeving van een circus van tranen ik zal niet meer huilen het doet de ander zoveel meer pijn ik ben de clown van de droefenis die even de tranen zal verruilen om de lach te laten horen van het eeuwig positief zijn maar ik ben ook een mens met gevoel en trieste gedachten in mijn hart woed een gevecht…

Zomaar een opmerking puur vanuit het niets zomaar een gegeven over een simpel iets. Het leegmaken van een laatje brengt sleutels met zich mee niet eentje aan een draadje zelfs meer dan twee. Dan komen de vragen waar zijn die dingen van zonder elkaar op te jagen weet jij waar ze van zijn, dan? Geen idee waar ze van waren maar toch…

Mijn hart Voelt als in geschoten Druppend Loopt mijn bloed eruit Mijn ziel erbij Het is Gewoon een misdaad Die jij bent begaan Dit alles komt door jou Waarom Kon je het niet gewoon laten gaan, Moest je mij Pijn doen Door met een ander te staan Ik wil wel wraak Maar ik kan het niet Mijn hart Doet pijn Heb jij dat ook Dat zou perfect…

Voor een huis dat bekend zou moeten zijn misschien eigenlijk meer een flat stond ik te aarzelen een druk groepje mensen stond voor de ingang bij een man die iets vertelde ze zochten huisvesting begreep ik acht of negen etages waren er maar nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn…

Mijn hele leven voelt als los zand ik heb niet leren bouwen verder dan mijn legodoos ben ik eigenlijk niet gekomen Je leven stort dan vaker in mag je alles weer bij elkaar rapen ik geef geen cent voor cement maar krenterig ben ik nooit geweest Ik ben meer van 't plak en knutselwerk het friemelen, 'framelen', knipselen mijn kelderbox…

De kledingbranche meldt o, zo opgewekt: Wij zetten voor uw kids gezonde schreden, Zwaarlijvigheid wordt adequaat bestreden, De tailles zijn per maat flink opgerekt. De maat van Bram is niet meer zo extreem… En weg is zijn obesitasprobleem.…

Als je wezenlijk iets of wat voor iemand wil betekenen moet je meer laten dan doen maar vooral loslaten!…

de herfst ligt op de grond een tapijt in alle kleuren met bladeren in het rond verspreiden zoete geuren ik zie wat bomen treuren om de kaalheid van hun kruin ik hoor wat struiken zeuren hun groenheid wordt nu bruin maar ik denk alleen aan lopen met blote voeten op het tapijt mijn gezondheid laat mij hopen geen hindernissen in de strijd…

Op een dag als vandaag keert hij zich nog even binnenste buiten schudt z’n primitieve oerdriften weer eens op We knallen we lallen we vergallen we zijn even die wie we ook diep in ons zijn het beest in ons heft op z’n kop Ach dat moet toch kunnen laten we mekaar wat gunnen? Een wezen kruipt weg zoekt in huis de diepste holen en…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Tranen in je ouders ogen, zijn als parels in het licht. Wanneer die voor jou zijn vergoten, herken je dit aan hun gezicht. Plaats je dan tussen beiden, en zeg dat het je spijt. Misschien mag jij ze dan drogen, zodat het zonnetje weer schijnt…

de ijsvogel laat zich weinig zien hij weet wel dat hij zo mooi is…

vandaag ben ik weer jarig maar toch geef ik geen feest dat lijkt me wat voorbarig want eens geef ik de geest wellicht is dat al morgen maar misschien ook wel wat later toch wil ik ervoor zorgen niet te sterven met een kater…

Gegrepen tussen dood en leven Tussenin daar waar licht en duister spelen Zij zijn eenzelfde rol aan het uitvoeren Samen, dansend om ons heen De een waar een angst voor aanwezig is De ander die gewenst is Eenieder die ze verwisseld Een ander die ze wenst te wisselen Lichaam bewegend Dansend op het oerritme Laat het zich begeleiden Zoals…

Houden van? dat is de vraag Maar we houden haar wel dat is de weet 6 jaar tot 2030 Halsema, Femke 'n vrouw met ballen 'n mooie vrouw met ballen!…

De zwijnenstal van mijn voorouders wíl en zal ik in tachtig jaar persoonlijke levensgeschiedenis (gaan) transformeren in de hemel... een prachtige hemel van een aarde. Ruim tweeduizend jaren sinds Jezus Christus gooi ik de beuk erin! Om maar niet van een platte aarde af te vallen, zoals men vroeger dacht maar haar te laten blijven doen draaien…

leg je maar neer, liefste we bedekken je marmeren bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de loodgrijze regen de aarde zoekt leg je maar neer, liefste op het zachte bloemenbed laat ons de bewogen tijd bezweren en reizen reizen op papier we planten een boom, liefste in de tuin van traag tikkende stilte ons tijdperk…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

Ik zag een vrouw Ik voelde wouw En al gauw Sprak ik haar aan Een open gezicht Als een open toneel Waarvan het doek niet valt Sprak ze ook mij aan Ze vertelde over rouw En die bleef rauw En ruw ook na 17 jaar Om haar verloren man Ik leefde mee met Die emotionele, intieme Bittere spontaniteit Welke tijdloos lijkt te blijven Maar…

Gun de Groningers het doorzakken maar dan op een avondje in Amsterdam Gun de Groningers alsnog "De Zuiderzeelijn" een echte heuse hogesnelheidslijn Intercity direct Amsterdam-Groningen 5 kwartier heen: uit, 5 kwartier terug: thuis gun de Groningers een avondje doorzakken in Amsterdam!…

Misschien ben ik maar een meisje in jouw ogen, zoals alle meisjes zijn geweest, al was het soms maar even en al ken je hen anders allemaal zo verschillend de buurvrouw, de lerares jouw oma, jouw moeder jouw zus en ik, het meisje op wie je verliefd werd ik, de vrouw met wie je slaapt en ons dochtertje, een prinsesje in jouw fantasieën…

ik heb ontdekt dat, het leven in het klad uiteindelijk best goed werkt. ik bedoel: je kan later altijd nog zaken corrigeren een woordje hier, een zinnetje daar: die scène schrappen waarin je in het donker katjes kneep. het woordje - door- vervangen door het woordje vóór - omdat het beter rijmt, ook goed is voor het verhaal, dat je jezelf…

Ach, wij zijn zo verschillend, en dat maakt het ook zo moeilijk. Vroeger deed gewoon elk zijn goesting, wie graag op een zaterdag ging voetballen, deed dat. Wie liever in zijn huis werkte, stak een poutrel. Sinds kort staan wij echter op één hoopje en vechten om voorrang. Alle 65- plussers langer in Lock down? Dat was buiten Paul Jambers…

Rutte is een slaaf geworden Van zijn eigen (on)macht Met name het ontbreken Van intrinsieke empathie, karakter Zijn gespeelde sympathie: “Zeg maar Marc!” Heeft hem beloond met zetels Nederlanders stemmen al snel Zelf voor een gespeelde (schater)lach Rutte is de slaaf van zijn partij de VVD En met name van zijn mannelijke bonzen Schemerig…

Een nieuw leven, kan alleen een moeder geven. Zij is nog altijd de enige echte stichter, Alhoewel de moderne technieken komen dichter. Gevaarlijk en zeer onpersoonlijk, daar krijgen ze nog ongelijk. Ik ben niet voor of tegen, maar het begint op mijn gemoed te wegen. Een moeder moet blijven leven geven is het zonder man mij om het even…

Wie het bijlegt belegt in 't leven wordt niet belegen krijgt diepere lagen die er niet om liegen laat het leven weer lachen!…

Wanneer zal dan die heimelike pijn, die niemand weet of weten zal, ten einde zijn? Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied, en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet? En wanneer zullen beter sterkre handen m'n schouders omvatten en mijn lijf strelen, als ik, 's avonds, van verlangen moe, alvorens slapen gaan, wel doe. (Dan…

aan P.B. Bayens Heel licht is het geluk: niet saam te dringen. Een woord is nooit zo licht als 't wel behoort; vleugels die wijd opengespreid zijn, trillen in de lucht, maar afstandsloos van de huizen, waaieren open, in breder vlucht en verdwijnen zonder spoor. Maar het geluk blijft daar aanwezig, al is geen spoor ook merkbaar. Geluk…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich…