Alle inzendingen over zo koud

koud als een ijzige wind die door mijn hart zijn weg vindt. koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

Het zijn doorgaans niet de mensen die het zich kunnen veroorloven om in een restaurant te gaan eten die het koud hebben het is koud voor de mensen die door de maatschappij in de steek zijn gelaten zij hebben het koud en het laat de meeste mensen koud dat zij het koud hebben men voert liever de eendjes dan een zwerver zonder brood mijn…

Ze voelt zich Koud Ze voelt zich zo koud Ijskoud... Kouder dan het koudste koud Zo koud. Koud tot op het bot. Kleding, dekens, kruiken Nutteloos! De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

Het is koud de zon schijnt de lucht is helder maar het is koud. Koud zonder ziel zonder verwanten zonder liefde zonder jou. Ik vlucht in gedachten in de weerspiegeling van ramen weg uit het heden. Het is koud -niets lijkt nu te boeien- ik sta stil en mijn geest is leeg.…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

en doen, werken voor een arm pensioen; koude koude wereld.…

Het is voor socialisten veel te koud Om nu op straat hun rozen te offreren Of ongevraagd met u te debatteren Daar zijn ze veel te fijntjes voor gebouwd Want men is bang, heb ik zojuist vernomen Om van een koude kermis thuis te komen. ---- DEN HAAG - De PvdA vindt het veel te koud om op campagne te gaan en heeft aan staatssecretaris…

, zo koud ....…

Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi en nat. Mensen buiten in hun wanten, sneeuw dwarrelt aan alle kanten. Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi maar nat.…

Koud en stil Kijken ogen In de wereld Koud en stil Staren ogen In het niets Koud en stil Kijken ogen Vol pijn,verdriet Koud en stil Dwalen ogen Gevuld met vele tranen Koud en stil Rouwen ogen Missend de geliefde Die er niet meer is Vragende ogen Zeggen zacht:"Ik mis je zo..."…

Mensen van de koude grond hebben twee handen vrij; waarop de wintertijd wordt gedragen; een winterslaap met de koude dagen is er voor hun niet bij. Koude handen doen hen beminnen. Nooit iets aan de hand. Een hand in een diepe zak; de andere in de eigen boezem van het gezonde verstand.…

verlaten koud is het door en door koud…

duistere schimmen in koud hout kraken kraaien de heldere nacht…

koude in stilte rillingen door het lichaam in concentratie…

De zon schijnt vrolijk door de ruiten, verwarmt mijn koude handen. Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf. Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is.…

Het laat mij koud, de woorden van afgunst, terwijl het mij kwetsen moest. Ogen die grote bomen omver kunnen duwen, het laat mij koud. Het laat mij koud, wanneer bloedverwanten, lachen en gieren met een masker op.…

de koude ochtend legt een vorstkleed over groen prille lentebloei…

Koud als ijs, ijsbloemen. Het geeft me nu een koud gevoel. Eenzaam, ongeborgenheid.... Vroeger als kind,zag ik dezelfde bloemen als iets moois! Wel koud, maar toch ook warm. Moeder, die voor alles zorgde, ook in de koude wintertijd. 'k probeerde de bloemen van het raam te ademen. Maar 'k vond toch dat het bevroren moest blijven.…

Alles voelt intens koud, Alsof mijn bloed bevriest Wachtend op wat gaat komen Begrijpend dat je voor jezelf kiest. Meren van bevroren water Wit besneeuwde bomen Het is zo enorm koud Gedachten blijven stomen.…

het voelt zo koud als tranen even vloeien en stilte leeft in jou…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

als je hartje koud is en je voelt je niet zo fijn eenzaam en verlaten laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is je bloed als azijn zuur en koud laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is en je verlangt naar iets fijns laat mij dan in je leven laat mij dan je kacheltje zijn laat me die warmte geven dan gaan…

de witte stilte kraakt en raakt het lichaam van mensen in de mist vochtig klam in koude pijn huivert het onzichtbaar zijn…

De najaarszon die schijnt Geeft warmte aan de dag Maar in mij voelt het zo koud…. Want ik mis nog steeds je lach…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Verdomme waarom ontmoet ik je nu pas op dat scherm, dat koude glas Jij bent 't de tekst die ik las op dat scherm dat koude glas trillend tast ik de toetsen kneet iedere zin dat scherm dat koude glas 'n begin…

het wordt al koud ik moet hem zoeken de zon is verdwenen en ik zoek hem ik roep maar hij antwoordt niet nergens zie ik een lichtje koude rillingen gaan door mijn lijf wanneer komt hij weer? schuld maakt zich van mij meester waarom heb ik dat ook gezegd?…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

Zwarte leegte, koud en stil... Wat kan ik zeggen als spreken niet wil? Koude stilte, leeg en zwart... Als ik zwijg, dan schreeuwt mijn hart...…

koude lentenacht – op de parking dampen ramen aan…