Alle inzendingen over zoen

Appelmoes met frietjes een halve kip en een kroket ‘n limonadeglas met twee rietjes op mijn hoofd een hoedje gezet ik ben jarig, en dat is o zo fijn ‘k krijg cadeautjes en zoenen en iedereen schijnt er ook te zijn.…

Verliefd was zij tot over haar oren op een knaap met lang donker haar Wat ze zeiden, wilde zij niet horen zij hield van hem..ze praatten maar Alles wilde zij voor die knul doen als ze zich gaf dan was ’t helemaal Ze genoot erna van die tedere zoen het joch was immers heel speciaal In het donker gleden zijn handen over geheel haar rug..en…

smaak wat zoute soep was is nu flauw en zo gaat de lijst door eigenlijk is alles anders dan daarvoor en zo kijk ik ook naar ons zijn we nog zo doldwaas verliefd staan we snel even op uit bed heeft de één de koffie al gezet trekt de één de ander er weer in om de liefde te bedrijven nee, wat doen we nog met die oude lijven onze monden zoenen…

Nooit meer wakker worden in de eerste ochtendklaarte met jou genesteld in de holte van mijn arm vertederd kijken hoe je glimlacht in je slaap en wachten op de eerste tekens van ontwaken om je op de valreep te verrassen met een vroege zoen van vreugde intiem omstrengeld samen verder soezen tot ook de lust ontwaakt om traag en innig liefde te…

Ik wil je voelen dicht bij mij even weg willen kruipen aan jouw zij je zoenen zacht dat is al wat ik heb gedacht en toch wel stilletjes had gehoopt, gewacht... Hoe kan ik afstandelijk blijven terwijl alles wat in mij zit, naar jou toe wil drijven.…

Ze bleef te lang werd als behang of die kast tegen de muur Na al die jaren kwam de liefde tot bedaren zoet werd zuur Vreugde verdween samen werd alleen slechts ik en geen wij Praten werd zwijgen een zucht en geen hijgen nooit keek hij blij Als ze terug dacht aan toen hoe was de zoen hoe raakte hij haar aan Dan was het altijd…

een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond geen liefde en ik had geen geld er doemde demonen op uit allerlei hoeken ik begon met het lezen van gedichten alsof het heil was te vinden in boeken er kwamen grimassen op de gezichten ik deed wat ik moest doen maar het leven was soms een hel door het verlangen naar een zoen…

de zonnebloemen keren hun hart naar de zon tegen de schutting groeien nog de pompoenen witte vlinders die de rode rozenpracht zoenen een kleurrijk en levendig feest in de tuin alom witte klaverkopjes heersen over het gazon waarover de bijen luidruchtig ronkend zoemen de zonnebloemen keren hun hart naar de zon tegen de schutting groeien…

verder zo gaat hij door het leven want het worden van een grote,stoere,lieve,kiene vent dat is wat ik wil beleven Je gaat leren praten, leren doen leren denken, leren spelen, leren van goed en slecht leren om te delen Plezier zien is plezier hebben vrolijk zijn is vrolijk doen lachen om iets is doen lachen genegenheid bezegeld met een zoen…

Maar geeft elkaar dan wel een zoen, Dan zal je er wel komen.…

Ëén minuut maar dat ik er stond, zag je opdraven als een jonge hond, ik niet geloven dat jij het echt jij was en we verloren ons in de zee en opnieuw in een golf in de zachtheid van zand, de warmte, de zoen, in het man-vrouw-zijn in de vertrouwdheid ervan en genoten alsof alles nieuw.…

Ik zweer je. soms wil ik zo'n hongerige eend wel op de kwebbelbek zoenen.…

doet kwellen en de slaap onderbreekt als een zwart baken soms mag ik er meerdere tellen het zal God zijn die mij pest en steekt en mij herinnert aan het vermaledijde moeten waar ik in dit verlopen etmaal had moeten wroeten de bodem is in zicht mijn brein vecht met het tegenlicht ik doe wat ik moet doen, geef mijn boomer een natte zoen…

heel uitdagend zijn lichaam in een warme draai uitnodigend naar mij mijn arm rond je schouder gelukkig waren wij in woordenloze stilte is het misgegaan we leefden samen van elkaar vandaan nog voel ik je greep de warme hand was weg dacht nog dat je in mijn ogen keek je blikken peilden slechts rustig hebben wij gedag gezegd een zoen…

bevrijdt me jij kust me streelt zachtjes mijn ziel Jij waagt geeft je hand je arm je been jij ligt met rozen om je heen op een groot bed Daar waar de liefde altijd wordt bedreven en er kunst wordt gemaakt en gedichten en liederen worden geschreven Daar waar talrijke vrouwen hun benen opendoen smachtend naar die stoot die ene zoen…

Nooit meer die heerlijke zoen op mijn mond. Nooit meer de mooie gesprekken met elkaar. Nooit, never samen meer met elkaar. Nooit meer de liefde of het verdriet samen kunnen delen. Nooit meer zal het leven zo zijn als met jou. Nooit zal ik je kunnen vergeten want je bent mijn liefde voor altijd.…

Je bent bij me in de nacht waar het maanlicht dwaalt over de daken van de steden we praten over de bomen het sterrenlicht bij nacht hoe het gaat met het lopen we zoeken geen prooi meer het tongen is te intens het zoenen zo wonderbaarlijk dat het verlangen is verdwenen jij ziet soms dronken beren onderweg als je mijn benen streelt…

Rustig hebben wij gedag gezegd, Een zoen, ging echt niet meer. Jij keek niet op en ik niet om. Wij liepen daar, de laatste keer.…

vervelen je weet wel wat ik bedoel ga niet in het drijfzand van somberheid wegzinken waak voor de gevaarlijke draaikolk van verdriet die je tracht mee te sleuren en verdrinken laat mij je toch helpen om je bloedende wond te stelpen vertel me toch wat te doen om je te troosten zal ik hem proberen te geven die perfecte nog nooit gegeven zoen…

zoenen Betastend hier en daar Hij een vriendinnetje Zij een vriendje Ze bleven netjes en “braaf” Haar dochter nu 15 Leest de dagboeken van toen Stelt de juiste vragen Over het hoe en waarom Hoe zou het met hem gaan?…

Het was zo'n vreselijk lief vrouwtje Liep met haar man steeds hand-in hand Hij was wel wat jaartjes jonger en een kanjer, zo charmant Altijd lachte ze zo vriend'lijk, Altijd gaf ze je een zoen Altijd ook een donkere bril op, en, zó verliefd op "haar kampioen" Plotseling was ze heel anders Plotseling kende ze je niet meer Plotseling…

Tja toch beertjes zoenen, vrijen niet, nooit zoals de grote mensen, en weten wij twee maar al te goed, dat zelfs die zoals ‘t bij ons gaat wensen. Het leven lijkt een vogelvlucht, handen voor de ogen razendsnel vooruit. Zwevend op de adem van jouw zucht, kijk ik al naar de dag van morgen uit.…

Zomergekleurde jurken zetten terrasjes in bloei en zoenen doen het stadshart sneller slaan. Kwispelstaartend heft de hond een achterpoot. Met gespitste oren blaft hij langer dan gewoonlijk. In de verte klinkt het als driewerfsecho, maar wie met de lente luistert hoort teefjesgeblaf.…

Daartussen, teer en teder stond trots een zwanebloem libellen streken neder verstrengeld in een zoen Insecten zongen zoemend hun vleugels schreven faam geen taal of teken noemend ontstond er toch een naam Nu wilde ik wat dichter bij het wonderlijk tafereel plots werd het licht veel lichter het geheim viel mij ten deel Alleen nog maar…

Toch voel ik bij tijd en wijle de twijfel in je zoen. Je kunt hem niet vergeten en weet niet wat je wilt. En vraagt je vertwijfeld af of je je liefde niet verspilt. Mis je hem uit gewoonte uit vriendschap bovendien? Of is hij toch diegene die je bij het ontwaken steeds wilt zien?…

De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt Voor eeuwig samenzijn toch niet gelukt Met herinneringen moeten we het gaan doen Van de eerste tot aan de allerlaatste zoen…

naar een afgelegen industrieterrein Je kleren scheuren van je lijf Kijken of jij wacht op mij, stijf Je nemen daar ter plekke op dat moment Voor mij ben jij die ene verboden vent Als ik je vandaag tegen zou komen Zou ik helemaal niet schromen Tijd zou ik nemen om alles te doen Om te beginnen met een verzinkende warme eindeloos durende zoen…

Samen met jou, zoals die solozanger in het groen met diepe halen en zuchten trillen als licht en verdwijnen met een zoen in Het kristallen lied van sterrenluchten. Stilte streelt ons zingend hart.…

aan wil jou voelen met mijn zinnen zo maar even naast je staan wil de wegen weer bewandelen met steentjes liefde en tederheid zonder kuilen en obstakels na intens beleefde strijd niet de handen in de zakken gebald tot vuisten vol verdriet naar royaal geopende armen met een samen in het verschiet een open blik, een warme zoen…

Ik voel me haast een barones of prinses Een miljonair of iemand van het witte doek Zelfs de kapitein is een geweldig stuk Hij gaat op z'n knieën en doet me een aanzoek Ik voel zijn warme natte lippen op de mijne Zoen terug….en doe mijn ogen weer open Mijn vriend kijkt me aan en zegt liefje.. De roeiboot is weer vol met water gelopen…