Alle inzendingen over zoenen

soms wil ik een zoen zomaar een zoen neergebogen zoals zomers die in gondels varen met voeten in het water en prentkaarten verleiden, groenblauw langs houten palen en langzame lagunes soms wil ik een zoen zomaar een zoen traag en stil zoals oude uren over bruggetjes heen oneindig jong in ogen die tussen duiven op het plein schuiven…

Ik zoen jou op je hemelse woorden Ik zoen jouw liefde, jouw geduld Zoen me maar gerust terug, ik heb het verdiend Het spijt me namelijk helemaal niet Ik heb zelfs geen berouw, dus het is mijn eigen schuld.…

Want hij wilde haar graag zoenen, die regen was een zegen... en niets hield hen meer tegen... Zoooo...…

Al wat ik heb gedaan, was uitkijken naar die ene zoen. Ik was vandaag afwezig, 'k was allesbehalve actief. Ik kon enkel denken aan jou, mijn hartedief.…

Voor jou wil ik dit schrijven, Je weet dat 'k jou bedoel, ik kan hier niet omschrijven hoeveel ik voor je voel... Ik pijnigde mijn hoofd suf En wist niet wat te doen, toch moest ik het vertellen; Dit is mijn afscheidszoen...…

Ik voel de liefde stromen als we zoenen en mijn lichaam gaat te keer. Mijn hart maakt gekke sprongen iedere keer steeds meer. Ik voel de liefde stromen als we zoenen het maakt heel wat los in mij. Heerlijk alleen de gedachte al dat ik straks weer met je vrij.…

Maar ik ben totaal verloren na die eerste zoen. Uitgeteld en uitgeblust lig ik weer naast jou. Door mijn hoofd gaat 1 gedachte dat ik van je hou.…

Een Zoen, daar blijft het dan bij. Intens, maar heftig. Een moment, niet meer en niet minder.…

Ik heb nooit gesnapt dat mensen verliefd konden zijn Slapeloze nachten en beweren dat er geen anderen zijn Nu snap ik pas wat liefde met je kan doen Slapeloze nachten en dromen over de eerste zoen…

* De kikkers kwaken in de poel van intellect en kerngevoel pracht narcissen in volle bloei voltooien hier de lentegroei in wachtend geel en lonkend groen geeft lente thans je hart een zoen. *…

Je diepbruine ogen keken mij aan Ik voelde mijn hart heftig tekeer gaan Woorden waren overbodig Ik heb jou en jij hebt mij nodig Jouw aanraking, zo teder en zacht Hier hebben we lang op gewacht Al snel volgt onze allereerste zoen Wie had dat durven denken toen?…

jij jouw ratio toetst aan de werkelijkheid is waarheid uit vergeten boeken overbodig je straalt zoals de zon straalt op een lentedag met de mystiek die de natuur doet groeien het is jouw beleving die mij doet verlangen naar alles wat het leven brengt aan realiteit het gruwelijke grauwe en het prille groen tot droom verheven door jouw gulle zoen…

veel moeilijke woorden klinken soms raar metafysica, gaat iedere zin te boven metamorfose, voor herschepping gekozen metafoor, vergelijkingsbeeldspraak die blik in je ogen, het was meteen raak lekker luierend liggen lezen even nergens mee bezig wezen hilarisch bewonderen in verwonderend groen heerlijk ontspannen, kom maar op met die zoen…

Wij starten een band verbinden onze harten en verstand Zo zwoel jouw zoen elke zoen zo vol gevoel Er brandt een vraag ik vraag jouw hand vandaag…

De zon is een zoete citroen, zoen, zoen! Onbedwingbaar druppelt het licht in gretige monden. Het is een sappige dag.…

Vingers die zoenen strelen fluwelen snaren. Ze kleven niet maar zullen warme vlinders geven. Vingers die zoenen knijpen niet. Ze zullen zachtjes verdwalen en geruisloos zingen en dansen tussen geurende wolken.…

beter plat te zoenen dan te bombarderen…

Vannacht heb ik een zoen begraven. Hij lag dertien maanden tussen ons in en jij had al een paar keer gevraagd: wat ligt daar nou toch steeds. Toen je eindelijk sliep, drukte ik de zoen met mijn lippen in een doosje vol watten en liep naar de tuin. Daar groef ik een graf van twee monden diep onder de beuk.…

liefde is denken aan toen toen was denken aan doen doen was toen een zoen 1969.…

zoen elkaar maar plat in plaats van te bombarderen…

Wat is: kom binnen, zoen.…

Donkere wolken Een aanraking en een zoen Regen op mijn huid…

voor mij het einde als jij de ochtend begint met een dikke zoen…

Dan kon ik je zoenen. Was je maar hier. Dan kon ik je zien. Was je maar hier. want ik wil je niet meer missen…

een kus één zoen tweeduizend-zeven! de zes verdwenen van zes naar zeven toen naar nu beslist in één zoen en nu? wat gaan we doen verzoenen? vrede voeding water medicijnen voor miljoenen wat zullen we doen? en toen......…

Kwam het van 't zoenen misschien?…

want ‘k kan nu niet door, zonder jullie, naar ginder Zonder jullie gaat het me zoveel slechter en ik houd zoveel van jullie, mijn niet te vinden toen Mijn zoveel terloops geliefde beminden Mijn zozeer nodig, zozeer die zoen Die mij nog een keer weet te vinden…

Speelse, zachte dons dwarrelt in onze harten liefdevol gestoei…

Nee….. dat kan ik niet doen Want ik kàn het niet verdelen Liefde vind je niet in één zoen Onbeschrijfelijk die verwarring Bloemblaadjes dwarrelen op de wind Rimpels maken het water onrustig Hoe kan ik nu begrijpen wat ik vind?…

Een moeder geeft haar kind een zoen: het is alsof de wereld zingt.…