Alle inzendingen over zog

Was ik een zeedier geweest met meer dan zeven tentakels, ik had zonder bedenken het stof van ze afgewaaierd zodat ze konden ademen. Maar ik moest het redden met enkel één hart wat hersens en deze twee handen. Ik heb ze gekoesterd gevoederd gevoed met gedachten aan later, maar iets in ze wilde niet groeien, is lummelig misgegaan. Badwater…

je woorden heb ik gedronken je zinnen zoog ik op toen proefde ik je regels en spoelde goed met sop…

Ik wil alleen nog schaamtevol dit kindekind vermelden nee wacht natuurlijk ook de moeder zo kortgeleden nog dezelfde ademtocht nu dan opnieuw verbonden door de zoog zoog zonder zog moeder-kind als bitter kleur- tableau van magerte neergezogen voor verdorring tussen wijs- en middelvinger zie een verdroogde onvrucht toegang tot de melkeloze…

Het hele lijf iets opgelift men zoog haar buikje plat er zit een kuiltje in haar kin dat ze voorheen niet had.…

ik ontdekte een stap opzij aan iets nieuws gelijk terwijl het slijk aan mij zoog bij vallend tij .…

Ik heb noodgedwongen, mijn bloedhond weg gezonden hij zoog me leeg ik niet langer zweeg mijn bloedhond is bloedend heengezonden.…

jij zoog het leven uit mij en ik lepelde mee jij pijpte naar mijn dansen je hebt me vernederd maar ik ben heel tevree…

Een Roomse homo uit Schagen wilde de bisschop behagen Hij greep naar zijn staf en zoog hem af om daarna een biecht aan te vragen…

Een oester uit Schiermonnikoog stond precies vierentwintig jaar droog Maar dat is nu voorbij 'Chardonnay', hikte hij terwijl hij zijn kieuwen vol zoog…

ik vlij de zon op de brug van mijn handen en kijk met het oog van een wachter het wit in bollende zeilen en plooiranden van water dat walst op mijn netvlies in haar de zee wiens zog ik adem…

Dat wisten baby’tjes al bij het zogen, De borst wordt met twee handjes beetgepakt. Toch trek ik hier nu even aan de bel: Van huidcontacten krijg ik kippenvel.…

Hoe gulzig is het gers en goed om in te baden tot boven uwe boeg, o gierig rundervee, dat, in de oude stal, hebt oude voederbladen en vuile draf geteerd, zo menig maand alree! Hoe geren zie ‘k u, hoorne omhoge, neuzegaten wijd open, almedeens, in ‘t gulzig gers gelaten! Ge'n weet uw weelde niet, noch uwe weg! Ontheven…

De Nederlandse vrouw wil niet meer baren Dat is voor haar een veel te zware pil Ze heeft geen zin in zogen en gegil Maar wil haar liefde voor haar baan bewaren Wij moeten geen asielzoeker meer hinderen Die vrouwen hebben meestal wel veel kinderen…

Je bent het centrum van mijn leven, je lachjes, bewegingen ik zoog ze naar binnen. Je groeit op, je woorden, gebaren ik ontvang ze met trots. Man geworden! STILTE Je bent het centrum van mijn leven Mijn Zoon…

Ik wacht op het teken in je ogen die vonk vol mededogen om even wat dichterbij te mogen al is het met gesloten ogen jij, die mijn ziel zo zorgzaam blijft zogen blijdschap in mij want het is goed tegen uitdrogen…

we kneedden jou uit liefde, mengden zweet met huid en haar, onze tongen verstrengeld zogen je dit leven in. we willen je beloven: gedrie-en zijn wij 1 en samen zijn we god…

De man zoog, verzon, bedacht en overwon tot er niks meer te verzinnen viel. En zo kwam het: dat de zielenknijper in zijn eigen kuiltje viel. Want de wereld draaide gewoon door.…

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

Dat anderen dat wel doen doet mij zeer, Daar ik die taal reeds meekreeg bij het zogen. Het oude trouwe ‘Holland’ is passé, We tellen nu met ‘Netherlands’ weer mee.…

bij de zee heb ik mijn zorgen losgelaten als een handvol veertjes bij windkracht acht buitelden ze als acrobaten de zee in, of uit zicht ik zoog mijn longen vol, voelde mij licht door het zorgeloze dat het bracht een bovenzinnelijk aderlaten zo onbegrensd en zeeschuimzacht.…

Een bij zat op een bloem en zoog de honing. Hij dacht:"Dat breng ik naar mijn woning! En vloog weer heen nam nog een aantal bloemen mee.... En was daarmee tevree. Ging weg weer van de bloemen... Ik hoorde hem tevreden zoemen.…

De welvaart bracht ons vele nieuwe kwalen, we kregen opgehoopt cholesterol, met fijnstof zogen wij de longen vol, we moesten aan de scans en röntgenstralen. Verdwenen zijn de tyfus en de tering, de grootste zorg is nu privatisering.…

Op een zonnige dag stapte je zomaar uit de trein rijdend nam hij je mee naar ver van hier klaterend was je lach stralend waren je ogen tot je langzaam aan wegzakte in het moeras ik pakte je hand maar raakte hem kwijt hij zoog je weg naar een land ver van hier ..ver van hier…

je liefde was stroperig hongerig verstrikte ik in je web gracieus kwam je nader dansend op draden zinnend op pret je zoog me niet leeg maar verenigde slechts genen zodat leven bleef als attractie liet je mij hangen om nog meer prooien te kunnen vangen…

ik zag je versnellen in het licht van de maan je haalde me in en ik vroeg nog je naam maar voor ik het wist was je al verdwenen de nacht zoog je weg dwars door straatstenen ik liep dan maar verder alleen naar die brug het licht scheen daar feller en plots dook je op...terug in mijn rug!…

witborrelend zog bruist weg in het ijle verstervend in schuim onder windstille zeilen gekraak en geklots een zeezilte streling wiegende lichtjes een meeuw op de reling goudgeel gegangmaakt door rimpelend klater rijzen de sterren uit ’t donkerend water…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

Eens daverend eruit gedaan het droge in, naar handen, dat longen mochten openslaan, dat lucht erin, dat kleren aan, dat lavend zog gevonden.…

Een vrouw die haar kind niet meer kan zogen, een jonge moeder, het verdriet al gepasseerd, die mij voor hulp haar kind nog aanreikt in een laatst wat moedeloos gebaar. Het kind met donkere starende ogen, een hoofd op een lijfje tot op het bot verteerd, dat al stervend nog naar mij kijkt, als zegt het:” Och laat me maar ”. ------------…

Toen het dak was gevallen knalden de vensters uit zijn hart braken zijn ribben in snikken en zoog zijn adem hem slurpend leeg Met een jas die niet van hem was liep hij weg -met de hond- naar een plek in het bos om zijn ogen te laten rusten in het zand De tijd was niet van hem evenmin het zand dat woelde hem was alles ontnomen hij had…