Alle inzendingen over zomer

ik voel hoe dood verraad pleegt aan mijn botten nog spot ik mijn God in Spaanse zon ik kijk niet om wil slechts vooruit de zomer nog omarmen maar echtheid is geen bijgeluid, kanker sluit het leven in en uit…

Ik ben een rups in ’t diepst van mijn gedachten Men krijgt van mij zo’n vreselijke jeuk Dus ga ik binnenkort maar naar een beuk, opdat de mensen mij niet meer verachten Verheugt u op een zomer zonder hinder: Dankzij de beukenboomprocessievlinder…

's Nachts regent het hard: rotsen en weiden blinken lang in de morgen.…

'Zomer' vrolijkt me op waarop je jezelf portretteert met een hoofd vol kleurrijke bloemen je hoofd als vaas voor natuurlijke schoonheid terwijl je mond de Mona Lisa glimlach overtreft en je tot je sierlijke schouders in het helderblauwe water staat je bent een eilandstrand waar vele mensen de zomer vieren spelend zwemmend varend zonnebadend…

voorjaar met alle seizoenen nog voor de boeg Lente, zomer, herfst en winter door Vivaldi subliem gecomponeerd Net als onze tijd, het voorjaar heel erg pril met wie weet, een hele gave zomer voor de boeg nu zowel herfst als winter verdwenen...…

De zomer lonkt, de zomer wenkt, de zomer komt eraan boven de zee het zwijgen van de zon, de dag breekt aan zinderend en vlinderend een flinterdunne waan van ozonrafels in het zenit, van hun laag ontdaan zwoele erogene zones zwellen af en aan op zwaar gezalfde zonneheuvels van hun top ontdaan, zuchtend onder monokini's zwoelheid -…

waar rijkelijke zuurstof jouw lichaamstaal vervoert op de vleugels van een vlinder verder mee de zomer in en je geeft me een kus kolibrie op zoek naar zoetigheid bemerk hoe mijn hebzucht verandert in alleen nog maar voelen en in liefde ondergaan.…

Hoe kan ik onze zomers bewaren?…

Niet de meteorologische want daar heb ik niks mee, neen, 21 juni, das de dag, dat de zomer echt beginnen mag, en die stormen mogen nú dan wel loeien, als het over drie weken dan maar gedaan is!…

voorbij soms werd zij wakker en vroeg aan mij hoe laat het was nog lang geen zomer zei ik dan als het lente werd keerde zij voorzichtig terug zong zacht liedjes en lachte soms om niets hoe blij was ik wanneer de dagen lengden zij weer de moeder werd waar ik van hield…

De tijd van grauwe luchten Waar wolken lijken te zuchten Als een kat in het nauw Toont zomer z’n berouw De zuchten van het landschapsdecor Als een grijze deken de zomer smoort Bedauwde halmen in een uitgebloeide lappendeken Menig vluchtende vogel hebben we nagekeken Gebogen bloemstengels hebben ooit geboeid Hun schoonheid is er uitgebloeid…

zoemend zingt tot de herfst de huid tot kippenvel dwingt en de winter zich naar voren dringt toen de lente van alles en nog wat beloofde wij vast en zeker in de zomer geloofden kwam de kale herfst om jou en mij te beroven de ijsbloemen verschenen om het licht te doven…

regenbogen als het mooiste parelsnoer telkens als de zon stralend haar transparantie gebruikt ons intens geluk te toveren vallende regen is de bron van transformatie die zich frisgroen presenteert in het lover van de lente dat zich zomers uitgekleurd in het najaar weer vallen zal…

zwart, wit, niets, alles ik weet niet wat ik voelen moet je blik breekt mijn pijlers als een toren gebouwd op een moeras weerloos en verloren ik ben de boom die bloeit in de winter en de sneeuw die valt in de zomer ik ben het slachtoffer van je ogen.…

Mijn kind, nu het nog wintert, ’t IJs aan uw voet versplintert, Stijgt zichtbaar in de lucht Het wolkje van uw zucht; Maar als het zomer is, En ’t hart u vromer is, Draagt, zonder vorm of smet, Uw adem het gebed.…

ik zou wel kunnen genieten van deze zomerse herfst die nog volop bloemen draagt als ik anders was ik zou wel kunnen aanvaarden de moeilijke wegen die ik nu bewandel als ik anders was ik zou wel kunnen blij zijn met de vrienden die ik heb niet zo vol verdriet als ik anders was…

uit de dakkapel op de dijk zag ik rook heet die zomer mijn gang was naar vuur vlammetjes likten de luifels van de veiling walmende tongen spiegelden op het water nimmer zag men water zo branden…

Nu zit de zomer op het vinkentouw, de winter wijkt, zijn zwanenzang weerklinkt. De hinder van mijn eksterogen slinkt, net als de kraaienpootjes van mijn vrouw. Dat is de lente, lui, in vogelvlucht. Eén zwaluw, en de kauw is uit de lucht.…

Gelukkig duurt de zomer hier maar kort. Ik hoop maar dat het heel gauw rotweer wordt.…

weer een steen en onherroepelijk nu de zomer twijfelt om nog wat te blijven het afscheid uit te stellen wordt jouw naam hier toegevoegd niet ver van andere geliefden ruimschoots al aanwezig en gewend aan nieuwelingen aan mijn voetstap, ingehouden maar toch ferm…

als struikspreker geniet ik van alle seizoenen in de lente groeit mijn publiek de holle weg in de zomer als schaduwkritiek op een herfst gedicht om te zoenen in een winter lang geleden schreef ik plantaardige wijsheden…

als lentegroen de atmosfeer doorboort dient men zich in te dekken de prijs voor prima vera is hoog de zomer heeft slechts zielloze hitte de herfst is het best te slijten als platte euforie wie dan nog leeft dan maar ziet…

Lichte krullen bloeide lente rond mijn mond zomer warmde mij een glimlach klein, maar toch waait de herfst in blije bui mij kleuren stil, wat winter brengen zal ik heb zoveel gekregen al of kan het nog?…

Een mooi klimaatverdrag is opgeschort Geen wonder dat geen land zich vóór verklaarde Want men bespreekt de opwarming der aarde Terwijl het buiten alsmaar kouder wordt Het lijkt me beter om dit confereren In warme zomers te organiseren…

kristalbetovering witte ragfijne vleugels van winterfeeën zonder teugels verdwaalde vrij in het wintersprookje van de vorst een winter zonder kou de zomer zonder hitte mijn herfst zonder bladverlies en een lente met jou heimwee naar ijsbloemen…

Gelukkig duurt de zomer hier maar kort. Ik hoop maar dat het heel gauw rotweer wordt.…

Maar toch maakt de zomer mij het meeste blij!…

Van klagende ruitenwissers die spreken van tranend glas onderweg, ik wou dat het weer zomers was.…

hij wist zijn eigen lied nog niet toen de koren zomer zongen speelde met madeliefjes als een griet terwijl jongens zich al om de bal verdrongen heeft de noten toch gekraakt een schitterend zomerlied geschreven ik ben mezelf gebleven…

De kou heeft hem verschroeid, maar hij, ontplooid, bleef aan de zomer trouw, open en strak, een eikje dat zijn blad behield, bruin en verdord, maar eetbaar bruin en leefbaar dor. --------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…