Alle inzendingen over zomeravonden

zwoele zomeravond, op de voorgrond het concert van krekels bijna windstil alles perfect in balans zoete geuren overal in de lucht heerlijk slenteren op het duinpad ik zeg je wat heeft een mens méér nodig dan zo'n zomeravond aan zee?…

zomeravonden met rijen korenschoven eind'loos vliegeren…

zomeravonden vissen in een boerensloot de muggen beten…

De zomeravond langs de waterkant geeft zicht op een souvenir.…

Van die avonden met huisdieren, met kinderen ook, aanvankelijk, in achtertuinen gezeten, wat keuvelend, wat aaiend, natuurlijk drinkend, en zuchtend, zo nu en dan, met die muggen, totdat men maar naar bed gaat zonder daartoe werkelijk besloten te hebben - van die avonden waarop men - vreemd voldaan - op wat voor wijze dan ook echt…

Muziek van het Eeuwige In de vredigheid van mijn hart voel ik de schoonheid van deze zomeravond. ‘Ik geef al mijn warmte met blijdschap’ zingt de ondergaande zon. ‘Laat het leven zo mooi zijn als deze avond’ zingt de zomeravond terug.…

Op een heldere zomeravond kijk ik naar de hemel en roep “ohhhhhh” van blijdschap. Het volle gezicht van de maan glimlacht me vredig tussen de bomen door tegemoet. Vanuit haar hart zal ze vannacht voor iedereen in stilte liefde laten schijnen als een moeder die kijkt naar haar pasgeboren baby.…

De gracht loopt om de oude stad met een vertrouwde singel bomen. Volle bladeren spinnen de late zomer tot een aanhoudend ruisen, overvol en al wat verdroogd, zonder gehaaste stappen. Hoorbaar vlinderen kinderstemmen rond het plein. Het besluit tot avond is genomen in dicht geknipte aktetassen, de waaier van feesttenten gaat open.…

Zonnig met rosé in alle tijd nuttigen zomeravond kaatst.…

In het vallende zonlicht Van deze zomeravond Vliegen zilveren meeuwen De volmaaktheid tegemoet…

Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in goud gesmokkeld met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en het geluk van de zomeravond proeven want zij is het die zijn hart het warmst laat zijn. R.J. van Tol…

Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond dat haar aanblik in gesmokkeld goud met hem verbond, maar doet berusten in deze schone schijn en het geluk van de zomeravond proeven want zij is het die zijn hart het warmst laat zijn. R.J. van Tol…

Die zomeravond was er een mozaiek van koperrode luchten, zulk een wonderschone kleurenpracht, dat zelfs God even zuchtte en wat langer wachtte met de nacht.…

Een zwoele zomeravond, de lucht is rood verlicht ik kijk uit het raam, twee mensen met een rimpelig gezicht. Hij schuift haar stoel onhandig aan, met een vertederende lach ze drinken koffie en genieten zichtbaar, van hun oude dag.…

figuren waken op het terras sirenes vormen achtergrond waxinelichtjes wakkeren bier en wijn verwateren vrouwenlucht en mannenzweet temperen gesprekken snel de wegen tot zoete verleiding waar het orakel langzaam zwijgt…

(Naar het Portugees) Kindje, slaap maar, kindje, 't was ook zo warm deze dag. In de schemer zit nu een kleine egel met zijn mooie stekels eenzaam in het gras. Het gras wacht op regen. Geen takje beweegt er. Luister naar de merel, hoog op ons dak. Avond vol verlangen. De maan maakt zich klaar voor de nacht. In de avondschemer komt…

Als gulzige zilvervisjes flitsend in donker water glijden je vlugge vingers doorheen je stugge haren, je haren die je losgooit eensklaps maar verwacht als een zware regenbui op een zwoele zomeravond.…

zilvermeeuwen zeilen imposant door de avondstilte die geen raad weet met krassende kraaien en buren in tuinen door barbecues en GSM’s vervuild winterkoninkjes wantrouwen luidruchtig doezelende katten zwaluwen geven op hoog niveau een voorstelling grijsblauwe lucht als décor merels hamsteren rijpe krenten houtduiven ploffen lomp in…

Avonden weemoed waaien door mijn haar, De zilte wervelingen op het strand Vloeien als lucht en aarde in elkaar. Het wrakhout sluimert langs de duinenrand. Hoe lang is het geleden dat ik naar Dezelfde wereld keek, hetzelfde zand En zorgeloos hier speelde ieder jaar. De zee schuimt eeuwig eender op het land. Dit blijft door alle jaren heen…

rozenblaadjes die een pruillip trekken vooraleer ze vallen de lichte aarzeling van een vlam net voor het vuur dooft de zon die zich langzaam wegsleept uit de wolkenloze hemel het lijkt alsof niets met zekerheid deze dag wil beëindigen…

Nog even lonkt het zonneoog door d’ uitgeplozen wolken. Roze lippen dimmen de koperen wimperstralen in rosse wenkbrauwharen. Nog even schiet het zonneoog felle schichten die doven in wolkenslierten vol roze zalmen en flitsende Lichten. Geruisloos glijdt het zonneoog diep in d’aarde en dooft. Stille schaduwbomen spoken huiverdromen…

dicht en donkergroen hangen takken naar de grond zwaar van lindebloesem voorzichtig walst zoete geur in de stille avondlucht…

O zomeravond, smachtend neergevlijd op 't gele veld, in 't Westen goudgetint... Teerkreunend ruisen van de avondwind, die langs de vlakte in zware weemoed glijdt... O melodie uit lang verleden tijd, waarvan ik zin noch woorden wedervind... O rust, o stilte, blauwige avonddoom! Doorzichtig ligt ge op verre velden neer...…

We keken zwijgend naar het dalen, van de ondergaande zon, die blonk, terwijl de laatste zonnestralen, de zee bereikten en verzonk. We ademde de zilte geuren, van zeelucht, zittend tegen ‘t duin, en keken naar het zacht verkleuren, van ’t avondrood, een stil fortuin. En in de zwoele avondlucht, wij beide, kijkend naar de opkomende maan,…

nog steeds blaast de avond warme wind binnen ik zit binnen met zonnebrand en zap boos van net naar net, het liefst zie ik een sneeuw programma, ik sta op en verwarm alvast de melk in het pannetje de cacao staat op tafel, de wereld wacht wel. ik fluit nog een liedje dat niet tegen het raam opbotst maar de eeuwigheid in gaat, zo…

Zomeravond (Samen) Samen genietend van de langzaam dalende avondzon. Ik raak je aan en mijn binnenste trilt. Ik denk aan het einde, waarmee alles begon. Samen verdriet, samen even mild. Strelend door je haar en genietend van je boezem. Je boezem die zich bijna bloot door de zon laat verwarmen.…

Warm is de gedachte die geen woorden vraagt. Want de stilte slaapt en dromen verstoppen hun schaduwen waar ik mezelf zoek en de avond mij weer volgt met geuren die spreken en kleuren die in het donker weer hun werkelijkheid verliezen. En ik vraag wat de tijd nog wil zoeken als de nacht zijn cocon weer teder sluit.…

De zomeravond valt zwoel over de groengezegende zomertuin mystieke flora snakt naar regenwater groente wortelt dieper in oorsprong van eenzaam plantaardig bestaan onder de begieting van de mens honingbijen bestuiven zoete bloemen geur van weemoed omringt het licht van een volmaakte volle maan ik wandel langs de borders van het tuinpad…

De ramen kraakwit marineblauw de hemel wat een uitdaging…

de zomeravond is dwalen achter een fietslamp het land ligt gedempt zonder weerstand elkaar de hand reiken in een samenhang luisteren naar het suizen van de banden zonder angst al wat kou tussen de bomen hangt en wij gerust in ons wezen verder het pad afleggen geleidelijk als twee lichtprikken door het duister trekken…