Met nog eenmaal verheffing
van de laatste warme zonnestralen
die de zomer met weemoed doet zwijgen
in alle talen
het einde van zwoele nachten
en zonovergoten stranden
vogels die vertrekken naar
warmere landen
het begin van sprookjesachtige
verkleuringen in vlammend rood
en okergeel
met ieder z'n eigenheid
in blad en vorm in het grote geheel…
natte bladeren vallen
in het vale donkergroen
van nog steeds groeiend gras
in verwaarloosd plantsoen
geven traag het veld
schakering na hun vlucht
als weerspiegeld in andere tinten
de grauwzwarte lucht
maar ook het onberekenbaar
in de draaiende wind
bewegend accent van de
witte stip van door kind
losgelaten boodschappenlijst
een blad…
Takken zwaaien van de ene
naar de andere kant het SOS
en proberen te vluchten
eer hun bladeren vallen.
Deze worden begraven
onder sneeuwen zerken.
Ik laat mijn kale sporen na.…
Stranden zijn verlaten
geluiden verstomd
geur van zee en zonnebrand ebt nog na
badpak, zonnebril en bikini kunnen
weer terug in de la
normale temperaturen keren terug
groen wordt weer het gras
zo glijden we vanzelf
de herfst weer in
met paraplu en regenjas…
dit is wat een schilder zou zien:
de gebleekte graskant, kastanjes
en linden, het warme maar heengaande
licht van de avond en tegen de haag
op de andere oever een loper, en zijn
gedachten, hoe schilder je die
en boven het water de meeuwen
en tussen het licht- en donkerder groen
de plecht van een jacht, het schuiven
der dingen, de richtingen…
684
Bezig met laden