Alle inzendingen over zomp

dat ben ikzef, je mist me niet want met een kluitje in mijn hand zomp ik wat af in ’t drassig land.…

De arend zweeft en broedt mijn beboste duinen vol ik hang met zand en zomp en gras en dor getak en jonge scheut in hem dit is de zon tussen de aarde en de ijlte breek baan, trillende wereld van libellenvleugels ruisende onbeweeglijkheid boven prille netelkoppen, breek baan in mij die in dit landschap zit in dit doorzichtig nest van arendsdons…

Gelijk een lam, dat, in een wilgenweide, Tevreden graast, tot lokt een fluitelied Van herders vijand naar de zompe-zijde En 't lam zinkt weg, verraden door het riet; - Zo liet ge uw ziel door de eigen lust verlokken Uit liefdes weide, waar 't zo veilig was.…

De zieke man sprak met rappe tong over zijn land dat hij verliet, het lage winterlicht, meeuwen en luchten, een besneeuwde dijk, de open zee, snelle grijze wolken, hoge ganzenvluchten, zompen en zand, duinen en dorpen en de blonde wind over het verre wad, eb en vloed in hun eeuwige getijdenspel.…

Zeven dat van Kortooms en van Reve van een zuiderling die opging in fanfares - trammelant van stoere boeren met verstand die over jakkerlanden gingen dommekrachten lieten ploegen suikerbieten lieten zingen Van boerinnekes in schuurtjes waar geen kip zich had verschanst dan Sippejan die niet van hier was haar zou leren zo bedreven van het zompe…

Op wacht, en achter ‘t water, staan, gekroond met immer vers gewaai, de dikke koppen van de ontaarde wilgenstompen; en de elzenhouten stammen zie ‘k, verzopen onder ‘t gers der natte zompe, allengerhand ze leeg- en drogepompen.…

als een monsterende blik een emmer leeg doet stromen; maar bij de ramende tijd de gedachte: hoe ontloop ik de dood in schone staat het pure fortuin gaat teloor bij de pracht van een ijdel gordijn of een bedelend gelaat de richel plaatst de liefde in een salto mortale verwek de wil, vergeef de aal en zijn bordale welks kracht mij zegt: de zomp…