Alle inzendingen over zondaar

Oh, je zult moeten lijden, voelen dit gebrek, afwezigheid tekort aan het licht de aanwezigheid van dit gecreëerde zwart gat. Mistig spijt verdampt zo snel dit keer, niet meer zo permanent. Rood, broedend gevoel vormt de hemel wolken van jouw woede, infecteert de wereld, al het gebroed. Die vergruisde daden in de handpalm verweten…

Af en toe zag ik de Heer, niet vaak een enkele keer. Hij kwam voorbij en groette mij, helaas de vonk sloeg niet over, mijn geloven bleef pover. Er gebeurde geen wonderen het bleef gewoon donderen. ik bleef lamlendig laveerde behendig, van de een naar de andere zonde voelde me door niets gebonden. Ik bleef dorsten naar de borsten…

Gewapend met een ganzenveer trek ik moedeloos ten strijde tegen de grote grizzlybeer die mij dreigt aan gene zijde opgeschrikt door mokerslagen op het verzengend offerblok klimt mijn pen in strakke stagen boven het kraaiennest in dok woorden klauwen uit mijn handen in gevecht met al mijn zonden voor verlies van ingewanden is mijn veer…

kleren kleuren schuchter in het bijzijn van de zon grijsheid steekt vaal af tegen de muur waar zonden geen klaagzang meer aanheffen verstommen helse regenbuien achter 'n kinderlijke lach…

Verlatenheid en duisternis oeverloos lijden toen en nu; liefde niet begrepen, licht niet gedoogd, God, wees ons, zondaars, genadig…

ze zwelgt zijn zinnen zonder zuchten zomaar zondag zal ze zondaar zijn zijn zwaard zal ziedend zaaien zij zal zich zielloos zingen zomaar zonder zelfzucht…

Hel en verdoemenis christelijk dwalen werd eeuwenlang duivels hardvochtig bestraft Zondaren jubelt, want godsdienstwaanzinnige kolder wordt straks synodaal afgeschaft…

Mensen zijn zondaars. Dat is een belangrijke reden, waarom ik zo van spontane apen houd. Zondigen is een list van de duivel. Schuldig voelen voelt voor zondaars goed. Eva is zondig. Dat Adam van appels houdt is fout.…

Geestelijke zondaar Pleit ontoerekenbaar ’t Was geweten, echt waar ’t Gebeurde op ’t altaar. De misdaadmisdienaar Vergeven, schoon gebaar.…

vergeef de zondaar die je aanstaart vanuit een ver verleden een ontmoeting als messteken in hart en buik draait het leven zijn rondjes vallen diep..... verstild de scherven in de tijd…

." Helaas werpen ook zondaars zelden mis.…

Als ijdelheid een droom was die de zondaar deed verslapen in een spiegel die het oog in duizend scherven had verdeeld Hoe wist Hij dan ooit zo zeker toen Hij Adam had geschapen dat Zijn evenbeeld gelukt was zoals Hij dat had verbeeld Volmaakt geworden was hij niet maar God- het had niet veel gescheeld…

Maar in geval van scheve schaatsen zo’n zedeloze zondaar overplaatsen naar waar het niet zo nauw komt, mag weer wél. Hij schrijft nu stukken over voetbalsport waar overspelen níet veroordeeld wordt.…

De geest van Borgia roept: "Waar ik rondwaar verandert zelfs een engel in een zondaar!"…

En de grijsaard spreekt, tot de ruggen van de zondaars van vuur, en hoe zij die zich rijk hebben geprijsd hun schatten tot kaf zullen zien vergaan.…

Op mijn tocht als blinde zie ik het meeste met lede ogen aan terwijl mijn gemoed zich ondertussen vult zonder tranen ga ik als kreupele doofstom voorbij aan de schreeuw van stilte die me maant stil te staan eet ik me dik aan de leegte tot mijn genoeg het tekort is van de ander dat ik verspil zonder het berouw van de zondaar die ik vermijd…

het marmer is versleten door zondaars en gebeden pilaren aangeslagen met roet van duizend kaarsen vroomheid vibreert in tal van devote blikken aflaten tellen als de mens meer heeft te schikken maar als het orgel hemel speelt de mens het aardse vergeet dan leven de heilige beelden is god weer terug in het heden…

Een thuis met vele kamers waar het wonder woont; Het kerstlicht zich genadig voor iedere zondaar toont.…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

Ik ben me de pokken geschrokken Eerst aids om in homoland te snoeien Als tussendoortje corona voor het dorre hout Nu stuurt God apenpokken om nog wat zondaars uit te roeien Hoe moet het nu met de Gay Parade? Of zegt u: lik me reet! Zullen de binairen het overnemen? Trap ik nu op gendertenen?…

Gewicht in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top -…

sterren nog niet geboren boven zeeën, geblinddoekt wanneer de bomen van morgen waaien alsof de wereld, verlaten van onschuld zich neerlegt in monden van zondaars en als uit het water mijn adem weer zichtbaar wordt rood in een lichaam dat nooit werd geheeld neemt de wind de rivieren mee, mijn aders verschrompeld tot steen…

waren er verhoren door raden van 't gerecht Een woordgevecht met eenzelfde uitkomst voor zondaar, zondebok Bij tromgeroffel en het luiden van de klok zou hij op plein of markt .....zijn hoofd verliezen.…

van Notre Dame de Paris beweert zij en ontbloot haar beide borsten tepelhof wordt hostieschotel wijn verandert zij in water ik zwem naar haar toe zij vangt mij in het eenmazig net en ik wentel mij in de gewijde maalstroom van haar maanloze meer en wanneer wij aanspoelen in de kleine kamer van het Bel-Air bidt zij voor haar zondaar…

Wat is er mis met de mentaliteit van zondaren die deze stenen werpen? Politici hoor ik om hekken vragen.…

Aanstonds valt het zwarte kleed Arme zondaar! wees gereed!…

Gehuld in mijn scharlakenrood, weet ik bij zilver en bij linnen; een zondaar mag opnieuw beginnen. In 't rode bloed dat U vergoot, wast U mijn kleren door uw dood; sneeuwwit wordt mijn scharlakenrood.…

ongenade in jaren diep wanneer de jaskraag van een nog trage lente de scheefgezakte stilte bedekt op mijn mond en onbetoverd luistert hoe ik adem en sterf achter alle bomen; geketend in wind door de schaamte die maar nachten blijft slaan, geschreid, in het huiverend schaduwhout ik adem en sterf, vlucht, adem, sterf ik ben de zondaar…

Elegant glijden vingers langs lippen van satijn een zoete kus van zondaars ontvalt een blik mijn lief te zijn En langzaam smelten wij ineen een rode roos gewild -ik blijf een hartendief besteelt mijn hartstocht vreemde schokken in mijn lijf Al ik geef is nog te min voel ik meer nog vaar ik klem zweet ik rollend in mijn…

de kleur die jou werd toegedicht droeg je met schaamrood op de kaken of deze aantijging waar was of niet je was op jouw hoede nimmer veilig in de stad waar je ter wereld kwam, waar houden van jouw eigen sekse een doodzonde betekent werd je opgepakt, geschopt, geslagen gemarteld, tot je iedere naam zou hebben genoemd van elke zondaar die…