jouw geel oog moet nog open
het volgt de boog van de bal
broeierig licht dat een blikveld vult
eenmaal ontloken verstart jouw stengel
dan wijs je met knikkend hoofd
naar de gloed van het oosten
moe van woeste snavels en stof
ik proef jouw pit in brood
je glanst op een rooster
droog wentel ik je
in een jas van meel en zout
je kan…
het meisje met de zonnebloempitten
kreeg zojuist een zaadlozing
gelukkig had ze nog potgrond
wat een aardse liefkozing
wachtend op de zonnebloemen
en de volgende lading zaad
groeide het meisje belopend mee
ze spinde in haar spinneweb nog een draad
al de herinneringen in vakjes
zie de foto's ingelijst aan de wand
van al wat is en wat was…
zoveel gronden
om te liggen
in een veld van
lavendel op
een pindakaasvloer
of op een tapijt
van porseleinen
zonnebloempitten
neerstrijken op
vloeiende vloeren
van blauw roze
en perzik of
op het witte tapijt
lig je graag op
een met zout
bestrooide vloer
of land je liever op
gebroken vensterglas
het is een kunst
om de…
jouw pupil is een bolle spiegel
die de vonk van de maan verraadt
haar zwarte meren en kratermonden
die elke voorbije traan slikken
ik strooi meel en poedersuiker
over de deeg van jouw vel
met gulzige maar trage handen
kneed ik de heupen van de hinde
tot een brood van zonnebloempitten
een feest voor de speekselvlokken
elke vingerafdruk…
hoe je zonnebloempitten plant
de bodemlagen uit je hoofd bant
toch over het lot van Aleksej N tobt
denkt aan bordjes van de kindercrèche
hoe je een vogelvlucht ziet
je ogen pogen haar te volgen
hoe je toch omkijkt naar het ravijn
aan het speelgoed van Alice denkt
hoe je het onkruid wiedt
de bodem adem geeft en zonlicht biedt
je toch…
uur
de merel en lijster zingen er op los
en monnikskappen fleuren in het bos
Ik dank God voor de rijke vruchten
de kers, de aardbei, en de peer
ik dank God voor hun zoetheid
want ieder jaar smaken ze best weer
Ik dank God voor de gulden oogst
de zonnebloemen die wiegen in de wind
hoogzomer is nu op zijn mooist;
als de goudvink op de zonnebloempitten…