Uitgebreid de zonnestalen
met schitterende glans
ver over bergen, dalen
de mensheid weer in trance.
De gaven en de krachten,
die op deze koestering wachten.…
jij kleine
kristallijne zonnestaal
dwaal door de ruimte
ploeg een voor in de tijd
van de schaduw daarachter
door snelheid bevrijd
in jou
dansen stofjes
op de stilte van wind
in de rust van het denken
die zijn kleur
in herinnering vindt
jij brengt
het licht en de
warmte vandaag
je schijnsel is vaag
maar weerkaatst
in het raken…
Zo koud als dat het buiten is
Zo warm ben ik van binnen
Zonnestralen van geluk
Het kwaad heeft niets meer om te innen
Belastingen zijn allang betaald
Verdriet en pijn, zoveel gegeven
De zonnestalen van geluk
Een nieuw mens kwam erdoor tot leven
Zie mij, praat niet met me, maar
bevestig mijn aanwezigheid
De zonnestralen van geluk
Schijnend…
Alleen al de gevoelens,
gedachten maken moe.
Denkend aan het leven,
doet het er wel toe?
Dat leven zwaar kan zijn,
dat is helaas gebleken.
Maar dat ik er nog ben,
dat is toch ook een teken.
Een toekomst lijkt ongrijpbaar,
lijkt nu zo ver weg.
Maar ik kan dat veranderen,
als ik dat zelf zeg.
Het leven dat zo mooi…