Alle inzendingen over zoom

De avond keert terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze vuur, geen tijd voor vroege nachtegalen, waarin de hazen ruimer ademhalen, het schemeruur verzamelt de uilen en geluiden op de zachte treden van de nacht, de wind verlegt z’n schreden in de vertrouwde zomen van z’n rijke vacht.…

en het zoete vlees zal sterven, zullen de witte vlinders lijden waarmee ik een tijdloze droom omhul aan de zoom van de overkant.…

Uitermate bleek bijzonder bovenmatig, de zoom van haar jurk.…

We zoomen in om voor de klas te staan Voor een vergadering Voor 't dansen in je uppie Een jogazoom is er voor een juppie Ook meditatiezoomen al alone Op de bank zit je dan gewoon in je home We zoomen in voor lezingen en musiceren Hoe dit bevalt en of we daar een halt in roepen..willen keren, Of laten we het zoomen ons beheren Het is wel lekker…

Daar sta je in de zoom van het park Je kleur is zo intens volmaakt Spierwit in glanzend transparant Je guitige ogen laten zich dwalen Langs de mensen die bij je stilstaan Wetend dat ze je bewonderen Daar sta je in de zoom van het park Het late zonlicht gloeit over je schoonheid Je laat je koesteren in beeldend wit Je handen zouden willen…

Met vijftien jaar aan 't brommen, wat niet mag. Oranje-plaat en geen WA. Agenten bezorgden hem met recht een zestal prenten. Ook namen zij de brommer in beslag. Ze zeiden nog: 'Geluk is met de dommen: je hoeft niet in de cel. Je mag niet brommen.'…

Ik zoom in, adem uit. Zwaluwen fluiten, een libelle knaagt. De spanning glijdt naar buiten, het leven vertraagt.…

Je loopt aan hen voorbij de stokrozen aan de zomen van het grillig pad Je veegt je schoenen schoon aan de keukenmat je bent...…

Zoms kijk ik naar de blauwe lucht, voel warme zonneschijn. Ik denk dan met een diepe zucht: Ooit zal ik gelukkig zijn…

Zelfs Manneke Pis Draait zich om van schaamte Voor het heel onvolwassen gedrag Van 2 grote mannen-sterren idolen Bilal Wahib en Oussama Ahammoud Zich digitaal zomen, streamen, delen Met name met en voor de jeugd Maar Manneke Pis Wil niet meer voor lul staan Wat een pijn, wat een kwetsbaarheid Van meedogenloze aanranding ‘by zoom’ Echt…

zoals het oude land hier nog dommelt langs een verzonken waterloop door noeste handen ooit gegraven waar akkers en bossen louter stilte baren vroege vogels het zonlicht uitbundig begroeten en bezingen terwijl de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert zoals ik hier gedurig…

Hoe stik je een zoom opnieuw in een fletse mantel koester je een soort geleerdheid, oudere cahiers, het hoofd, je kussen het ruist zo door de bomen woorden komen en gaan, zelfs de foto is al uitgezocht waar ik het meest op leek vang jij geen regen meer voor het in groenland zomert alles is zo ontzettend echt vandaag, stilte neemt steeds…

voor Olivia Neen, geef mij de duinen aan zee, een flinke bries, een lage lucht, de sfeer van onstuimig, herfstig weer bij noordwestenwind, neen, de duinzoom van dit vlakke land laat mij niet los, dit overgangsgebied, het is als met de zoom van een bol opwaaiende vrouwenrok, een mysterieuze overgang die een ondeugende droom bevat -…

Een zeer zondige bisschop te Rome heeft vaak last van kletsnatte dromen en heeft toen het kon door een vlijtige non zijn eeraarde pik dicht laten zomen!…

Stil ligt het landschap als voor het oprapen Stil ligt het landschap in vroeg zonlicht Aan zomen de wilgen,geknot waaks..maar zwijgzaam Wij zijn het die niet slapen.…

Beter dan op zich in te laten zoomen Zou het hem sieren als hij blijvend zwijgt. Maar al is elke boef er één te veel We hebben weer een knuffelcrimineel.…

Deze winter ben ik geknot Ik zette 't bij mes en schaar op een gillen Deze winter heeft men mij -bot- van tak en twijg ontdaan ontbloot sta ik nu aan de zoom van wei en sloot te rillen.…

'k Koop mij ook zo een nachthemdje zei ze 'k scheur gewoon de uitsnit wat meer open 'k trek de zoom wat uit dat ' t goed rafelt da's tof zei ze da's niet uit da's in…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

vaak ontwaken kerk en kroeg nog gemoedelijk bijeen daar bruist mijn stad onder alle daken tot over het plooiend land eromheen weet zij mijn hart steevast te raken (ode aan Bergen op Zoom)…

Je fietst door 'Het Groene Hart' voor mijn part wandel je er De einder ver en immer het geruis van snelverkeer Maar de vogels strijken neer op plassen op zomen van groen Hun snavels in beweging nerveus hun vleugelslag Er ademhalen 'moet je doen' je ogen op steeltjes.…

Zoom in...valt er in `t kruis iets te bespeuren? Welnee geen vlek en ook geen vreemde geuren. Alles is opgeslorpt, is dat niet sterk? Denk je nu echt dat alles is verdwenen? Er zit een lapje pis tussen je benen!…

Terwijl de bladeren troosteloos vallen, nu al wat geel van kleur, de dagen korter worden en de zon soms treurt weet ik de herfst gekomen, die naar zomer-afscheid geurt. Er hangt wat weemoed tussen huizen die er onbezorgd wel staan maar waarin de ruiten iets weerspiegelen van uitvaart en vergankelijkheid. De bomen schrijven nu gedichten…

het wachtwoord is wederkeer en mijn navel de poort door maar lang genoeg te staren herschikt zich het werkelijke langs de zomen van het harde meer in mijn waarneming ben ik omringd door keelzeer bevind ik me in de armen van kaalslag fratsen kortom, die met de zon ondergaan telkens weer…

Haar handje, met de ronding ingenomen, Die over 't zomerkleed is bloot gekomen, Daalt af, dwaalt af; zij richt zich op en bloost, Gaat dan weer voort een kledingstuk te zomen.…

waarom geen condoom over mijn hoofd om stillekes in mijn hoed zonder zoom de parade der hedendaagse ridders te aanschouwen in deze tijd is het de dame die kleur geeft aan het hoofd van staat leve de koningin wordt geroepen maar kijk even naar het schild op mijn pruik voor u naar het balkonnetje gaat…

Aan de zoom van het water treurig riet schiet een sirene door het terracotta van blauw als vluchtig verdriet. Een reiger rijgt haar dromen van fonkelend goud, donzen druppels dansen op spiegelende oppervlakken. Een maandag ontdekte zinnen, beminnen een middag in mij.…

en toch juist de rafels hechten strak gesneden zomen rechten slechts wat afstand schept als onzekere tijd gaten in de eenheid bijt overspannen zich de scheuren waar juist een sleetse draad afwijkend naar een ander reikt aanpassing is geen glad gebeuren…

Ik kon slechts van je komst dromen Daarin heb ik me een weg gebaand door struikgewas Zette ik stoelen in koele schaduw luw, uit de wind aan de zomen van het lentebos waar je je onbespied waant.…

Het rimpelen van zinnen geregen door een naald krijgen eindelijk taille de uitvoering wordt bepaald De achterdocht geroken het slinkse iets geproefd in de geest vastgehaakt zodat uitleg niet behoeft Argwaan is geen illusie de afwerking kost tijd het zomen van het leven dat sloopt een mens geheid…