zoutheuvel
netgedicht
3.0 met 45 stemmen 
543
543Hardvochtige vrouw, spreek nog eens zacht
over de kinderen in je handen en de avonden
dat je stenen gooide in de zee. Hoe de hekken
om je pijnboomtuin open gingen en de gekken
stopten met spreken. Toen jouw binnensmonds
gefluister mompelde naar samenhang. Leeg
de houten huizen. Niemand heeft gewacht.
Het dak weggeslagen boven afgekloven stenen…
Bezig met laden