7544 resultaten.
droomavond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 een tot dunne deken
gewaaide blauwwitte lucht
hangt stil te dromen
op het avondlicht
zwarte meeuwen
slaan zich krachtig verder
de bomen donkere steen geworden
staan platgeslagen tegen het wolkendek
alsof de wind niet bestaat
zo'n intens stille avond
die je buik zacht streelt
je borst beroert…
Vleugelslag
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 161 Die met lichte vleugelslag
Gewichtloos wiekend zweeft
Naar haar eigen horizon
Onzichtbaar in de verte
Waarbij het wieken zelf
Vele malen belangrijker is
Dan het bereiken van het doel
Raakt mij aan op deze
Winterse morgen, en ontdooit
Zonder dat ik het door heb
Mijn chronisch bevroren gevoel…
Een witte dood
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 299 zag de
mieren vliegen
meeuwen zeilen
hemelhoog
een snelle wenk
onzichtbaar
vond gevleugeld
zwart een witte dood
waar warmte
eindelijk expansie gaf
en vrijheid los
van aarde was
gingen zij
met duizenden op
laatste vlucht de meeuwen
hebben dagenlang gerust…
Zwart als poëzie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 74 de dag
is als de wolken
die boven
haar
voortjagen als golven
op hoge zee
het geschreeuw
van meeuwen
de stem van de herinnering
besloten in haar ziel
zwart als poëzie…
Zonder sporen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 256 schreef een
vlucht meeuwen
op zwart papier
nu zijn ze
weer hier als
raven in de sneeuw
zonder sporen
geland weg van
zee en het strand
maar ik wil ze
zien vliegen nog ongelijnd
op een blanco a-vier…
in de schaduw
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 315 en toen
was het er weer
dat donkere gevoel
als een krijsende
zwarte ekster
vliegend door de
dreigende lucht
vanuit de zon
terug opgeborgen
in de schaduw
daar
waar het thuishoort
en nergens anders
daar
waar alles
wazig lijkt
en is
ik wil het kwijt
ik wil geen
onheilspellende
zwarte ekster zijn
maar een witte
meeuw
met…
verdriet moet je altijd voor het daglicht bewaren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 218 laat nu maar los
zegt mijn moeder
hier maakt het niet meer uit
de zwart witte meeuw dobbert
zout en nat- in – nat en zout
het water staat aan onze lippen
verdriet moet je altijd voor het daglicht bewaren…
Meeuw
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 89 Glijden over zee
als grijs-wit gekleurd wonder
proef je de vrijheid.…
Dag 82
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.753 Nu dat zij weg is
Is de herfst nog steeds rood
Maar zonder betekenis
Onweerbaar brandt de minnepijn
En schept sprakeloze spanning
In het donkere hart
Onder een kleed van zwarte vodde
Kruipt hij weg en hoort de meeuwen schreeuwen
Maar nu zonder betekenis.…
Park in de Winter
gedicht
3.0 met 30 stemmen 14.429 Het park ligt wijd en zijd onder de sneeuw
en rond de zwarte groeve van de takken
zweeft als een lassoworp de vlucht der meeuw.
De kleine vijver is inktzwart en stil,
als hoedde hij een kleinodie, het slijk.…
Zwaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 Dik, diepzwartig zwart
Milibaren van graniet
Grijsgeslagen lagen regensluier
Uithalen van verdriet
Einder van ondeelbare nietsheden
Lamenterend gekrijs van meeuwen
Zwenken in waterwolken, in waterwolken
Daar, waar weten op spijkerbedden rust
Herinneringen zuchtend kwijnen
En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart
Dik, diepzwartig zwart…
Liefdewerk, oud papier
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 67 buig ik in een boog
een kromming
kookpunt, zwart gat
treed ik uit, hoog
boven alle schoorstenen
van de stad
dicht ik mijn woorden toe
aan papier
geduldig, moe
was ik jou, jij mij
vliegt een meeuw
hulpeloos, voorbij…
Vette klei
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 209 Achter zwarte klei die open scheurt
zwermen meeuwen gulzig krijsend
op zoek naar leven uit de grond
uit alle zeven hoeken van de liefde
zoek ik naar een teken van leven
achter de façade van een open wond
probeer het teder, boos en stoer
onbeholpen, vleiend en begrijpend
maar alleen humor ontsteekt de lont
als een lach tenslotte openbreekt…
meeuwen
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.399 hoe krijsende meeuwen
elkaar bevechten om
elk stukje brood
hoe ze lijken op mensen
die nooit van delen
hebben gehoord…
meeuwen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 593 Ach , de meeuwen ,
die relaxed maar vastberaden
richting IJmuiden zeilen
op de lucht van zongestoofde duinen
Als wij de rosé ontkurken
en de zalmsalade keuren
keren zij chagrijnig terug ;
gadverdamme ,
alweer makreel en lekkerbek…
Als een meeuw
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 864 dreiging van regen
De dagen dat de zon nooit schijnt
Terwijl je snakt naar het licht
Van deze dreiging het eind
De eeuwen dat de tijd duurt
De leegte en grauwheid van de stad
Ik wil ver weg vluchten
Op de wind die ik ooit had
De bulderende jagende wind
En de wolken zo grijs
Veroorzaken bij anderen angst
Maar zijn als een paradijs
De meeuwen…
Meeuwen.
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.175 het binnenduin broedsel
meeuwen vissen achter de boot
sommigen vangen een stukje brood
zie die mooie vogel dieren
die ons telkens weer plezieren
1972.…
DE MEEUW
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.906 Tussen de hemel en de zee
Volgde ik het zweven van een meeuw,
Hoe hel zij steeg, dan nederglee,
Een zonnevonk, een vlokje sneeuw.
En dacht, genesteld tegen het duin,
Waar ik dit spel zat aan te zien:
Als ik de meeuw vanaf deez’ kruin,
Bespiedt een engel míj misschien.…
Meeuw.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Meeuw, met je vleugels
allebei zo wijd gespreid.
Je vliegt, over de rimpels
van de grote zilveren zee.
Gedragen, door de wind
op weg naar de horizon.…
DE MEEUWEN
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 367 De meeuwen zijn nu eindelijk vrij
ze zweven in het rond
gevangen vissen vliegen van bek naar bek
het krijsen houdt niet op
wat eens een geestrijk ideaal weergaf
verging in scherven vensterglas
die in de zee verdwenen
maar door de blauwe golven heen
bleef schittering bestaan
de toverkracht van het zonnelicht
brengt iedere dag
een jubelend…
MEEUWEN
poëzie
3.0 met 7 stemmen 593 Gij koninklijk gediert,
dat met uw rode poten
en hermelijnen mantel zwiert
en vaart onder de zon.
Hoe blinkt uw dons, als sneeuw
zo fijn,
hoe is de glans op 't
hermelijn
als van de zonne zelf.
Gij vaart en scheert
onder blauw 't gewelf
en laat de zachte winden gaan,
en doet de blanke vleugels staan
als blaren van 'n bloeme…
MEEUW
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 De roep van de meeuw
om zijns gelijke
scheert vroeg
over het water
zijn kop geheven
op de wind
zijn roep onbeantwoord
alles stil
en toch
zo
veel later
vlijt zich het water
langs het schip
aan lij
als hij neerstrijkt
op de mast
voel ik zijn vrijheid
dan sta ik op de boeg
en haal het anker
voor de tros
we gaan weer los…
De meeuwen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 888 De meeuwen vechten, vleugels hol,
en hangen aan de wind. Zij vallen
in 't bouwland neer, - en, neergevallen,
maken ze 't langs de voren vol.
Zij namen overland de wijk,
en zochten langs de brede stromen
hun toevlucht, - om op kracht te komen
achter de hoge winterdijk.
De snavels, onder pen en veer,
herstellen de geleden schade.…
Meeuw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 202 Ik zag mijn moeder
in een meeuw veranderen
tijdens de lucide dromen
van mijn onrust
er stak een wind op
die over het verleden blies
mijn ingewanden lagen hulpeloos
op een tapijt van brandend zand
de meeuw kwam naar mijn rug
naar mijn maag, longen en hart
met een onheilspellende oorlog
in de lethargie van haar schaduw
ik schreef een…
meeuwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 vliegen over de gracht
zijn er echt niet zo veel
maar straks
als het kouder wordt
zullen er veel meer zijn
en ze krijsen lelijk
op zoek naar voedsel
in de storm van morgen
vergeet je
hun vleugels…
meeuwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 120 open brug en de ongrijpbare meeuwen
en een moment dat je denkt, maar…
meeuwen
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 129 in de lente gaan
de meeuwen terug naar zee
waar zijn ze nu toch…
Meeuwen
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 308 De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen
’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht
Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht
en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen
Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor!
Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…
Meeuwen.
poëzie
3.0 met 5 stemmen 565 't Water ruist en meeuwen keilen.
Gevleugeld schuim,
de baar onttrokken,
vliegen ze in 't ruim,
en vlokken.
Een tuimelvlucht!…
meeuwen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 je loopt langs de grachten
en je vraagt je af in de lente
waar zijn die eeuwige meeuwen
nu natuurlijk op de warme zee
ze hebben ons niet meer nodig
vliegen boven oceanen vol vissen
achter duistere schepen aan
in onrustig en onverschillig water
zien verder niet
wat daar nog meer drijft
of aan het zinken is
waar ze naar duiken…