Alle inzendingen over zweven

met nieuwsgierigheid keek ik ik heb je pijn gezien je angst je overgave ik heb je weg zien zinken in een onbekende zekerheid vol aandacht zag ik je stervende gezicht de verkramping en benauwdheid weggewist in een genadig zweven tussen leven en dood ik wist nu komt het de kalmte die je lichaam was de onrust geweken het hijgend ademen…

Is toch niet te geloven, dat we door het heelal heen zweven? Begrijpen is onmogelijk We weten eigenlijk niets! Want al die sterretjes in de lucht betekenen allemaal iets... Of zijn het allemaal planeten- in die open-lucht... Ik zou het echt niet weten, Ik lijd aan twijfelzucht...…

Onzeker voor wat komen gaat Maar ik vlei me naast je neer Je handen toveren vonkjes op mijn huid Ik sta volledig onder stroom Je voel me trillen als een blad M`n verlangen wordt steeds meer Ik fluister zachtjes Maak me nu de jouwe Laat ons samen komen Laat ons samen één lichaam zijn Ik voel je kussen op mijn mond Je laat me bijna zweven…

heel even mocht ik leven heel even mocht ik zweven heel even... heel even mocht ik wachten heel even mocht ik smachten heel even... heel even mocht ik komen heel even mocht ik dromen heel even... heel even mocht ik zingen heel even mocht ik springen heel even...…

Zwoel zweven we naar hemelse lichten en leer ik door jou voor mijn zwakte te zwichten. Een vlinder zo zacht, een orchidee die lacht, vol zelfvertrouwen en kracht. Zo vrouwelijk en vredig, vol vreugde, zo vrij, zo voel ik me bij jou.…

Hier aan het strand van de Côte d'Azur rankt haar lichaam een loom ballet op voeten die zweven. Ze weet het niet: denkt dat ze naar de branding loopt en ingetogen praat met haar mooie vriend. Ze wiegt haar slanke taille de hoog gedragen hals de golven van haar heupen. Manestralen slaan als de bliksem in!…

lagen maak ik plaats in mijn armen en wieg je tedere woorden met het hoofd voorovergebogen zoals regen tegen het raam glijden schaduwen van uren zwaar gevuld niet in de verte achter afgesloten deuren maar dichtbij in de eenheid van mijn oorsprong ik kus je ogen, ongestoord totdat mijn ziel de vogels vindt die in zuivere gezangen zweven…

Liefde draagt licht Als een veer Zacht dons In hemelse sfeer Liefde draagt licht Zalig zweven In de wolken Droomt het leven Liefde draagt licht Bemint de nacht Oneindig Hunkert en smacht Liefde draagt licht Fladdert vrij Vlindert In passie voorbij Liefde draagt licht In en in zwoel verheven Boven elk gevoel Liefde draagt…

Wij tweeën zouden dan samen zweven gaan. Zwevend naar een plek helemaal voor ons alleen. Waar ik je nooit hoef los te laten, alleen wij kunnen daarheen. Nu weet ik hoe ik je moet uitleggen, wat en hoeveel het is dat ik voor je voel. Ik zal wat anders doen dan zeggen, ik zal je laten voelen wat ik bedoel.…

naar muziek zwoel relaxt geluid Zielenpijn stil gesust spanning loopt eruit Soms sluit ik mij af even helemaal alleen Orden mijn gedachten door alle emoties heen Kwetsbaar toch sterk dat ben ik van binnen Bang en strijdvaardig is verliezen winnen… Maar ik leef hier en nu ik groei kan vergeven Tussen nu en morgen zal geluk weer zweven…

Jij doet me opbloeien Jij maakt mijn dag Mijn liefde begint te groeien Jij zorgt voor mijn lach Jij weet me te raken Jij brengt me op 'n idee Jij kan mooie dingen maken Jij leeft met me mee Jij doet me zweven Jij maakt me blij Jij doet me opleven Jij geeft om mij Jij bent in mijn gedachten Jij doet me goed Ik kan haast niet wachten…

Als eenmaal het smetteloze wit in mijn tuin vervangen zal zijn door jouw adembenemend groen Als eenmaal jouw lichtvoetig dansen mijn gazon zacht ruisend zal doen zweven Als eenmaal jouw klanken door mijn huis lachen, fluisterpratend vensters zullen openen Als eenmaal jouw zaligmaken weer terug zal zijn in mijn verlangende hersenhelften…

Hoe diepgeworteld onze liefde is is met geen pen te beschrijven vaak te zweven op een roze wolk waar ik uren kan verblijven Maar met beide benen op de grond is het nog net als op die wolk liefde die niet te beschrijven is maar die ik telkens weer vertolk Mijn lief, mijn man, mijn alles de vader van onze drie kinderen als ik over jou en…

Zwaartekracht ze zweven, duizenden tegelijk, dode punten vergeven. Vloer vangt verleden, duizenden tegelijk, omarmt jouw heden. Toekomst treedt toe duizenden tegelijk, even geen gedoe. Gedachten gaan gebeuren, duizenden tegelijk, knippen of kleuren?…

Oma Je rimpelige hand trekt me terug in het verleden Je troont me mee naar je kindertijd Je hebt geen band meer met het heden Het leven geeft je geen respijt Ik voel het beven van je hand Je woorden blijven on-af-gebroken zweven Je bent op weg naar de overkant Ik maak me van je los en laat de liftdeur tussen ons schuiven Buiten…

op het kruispunt van eeuwenoude wegen knorrige obers mopperen boven pastis en kruiken koel water in hun onverstaanbaar patois bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes rollen met hun donkere oogjes vingervlug je zakken leeg weemoed klinkt door de hese "paloma blanca" terwijl krijsende meeuwen boven de vismarkt zweven…

volle strot ongeslikt vergeef me ik wil je laatste woorden niet horen galmend door die hoge zaal het glas niet vrolijk heffen nu je van ons weggaat helemaal vergeef me ik trek liever naar die zomer de dwaze herinnering aan destijds zoek het verspilde zaad van barre dromen onuitgekomen ik krijg die krop niet uit mijn keel ginds zweven…

, glijdt soepel draaiend, een meeuwen vlucht in hun lichtend zilveren tenue, met zwart getinte toppen aan de vlerk zwenken zij zwierend in dansgenot tegen het hoge nachtelijke zwerk de lange trage vleugels, wieken in passen van vier vierde maat al dan niet op drift, om in de lucht soms verscholen in flarden van wit gewolkte coulissen te zweven…

Mijn adem is voelbaar in jouw nek ik sta achter jou heerlijk te zweven terwijl ik jouw nachtjapon uittrek begint jouw lichaam zwoel te beven We strekken ons uit op het bed ik ruik jouw zijden zachte haar niemand die ons nog iets belet het past allemaal zo mooi bij elkaar Jij glijdt gewillig door mijn handen vol passie streel ik jouw prachtige…

Samen wandelen op de maan in ‘t karige, romantische licht Eventjes met je blijven staan mijn handen strelen je gezicht Zachte klanken van ‘t woud ruisen woorden om ons heen Oh mijn lief, je hebt het koud vanaf je topje tot aan je teen Handen, die je teder warmen zweven over heel je koele lijf Over die schouders en armen en over..wat ik…

wanneer de mist het avondlicht verdoezelt in haar betovering gedompeld houdt wanneer vensters en bomen zo wonderlijk boven de aarde zweven, lantaarns meer dromen dan schijnen wanneer geluiden en stemmen in roerloze stilte verglijden, de wereld waziger wordt dan bekruipt ook mij het verlangen hierin te verdwijnen, dichter…

Zweven wij als twee hemellichamen borst tegen boezem om elkaar heen, van blijdschap is het dat ik hierom ween. Het samenvloeien van onze banen is een wonder zoals het mij verscheen hetgeen zelfs Copernicus zou beamen.…

Murw gebeukt door De golven van de Oceaan die leven Heet, overspoeld door Golven van een te Zware storm op zee Een mens - vleugellam Als wrakhout aangespoeld Op het verlaten Strand van mijn jeugd - Bij 't uitblazen Van welhaast de laatste aam Tot leven gewekt Door het luide krassen Van meeuw en stern - zij Zweven schitterend…

Het is de lyriek van een wuivende griet Die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet Die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn Die het verweerd plafond laat zweven Of de trammelant van de zwerver In een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert In troebel spiegelwater…

Het genot om te zweven tussen hemel en aarde. Daar waar de mooiste beleving is van akoestiek.…

'k Wou dat iemand mij eens even op kon laten aan een touw, om daar boven rond te zweven en te schommelen naast jou. Maar ik heb helaas geen vleugels en geen jas van rood papier waar je in omhoog kunt vliegen.…

Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen. Er valt gelukkig ook te lachen. Lekker ineens verdwijnen in zo'n sympathiek zwart gat: eeuwig geborgen. Maar dan..... Een twee drie supernova hoepla, daar ben ik weer.…

weerbarstig krult het haar groener buigt de wind ogen komen bomen tegen de dwarse schijn verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht het licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode…

sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…

Koop nooit een auto in Apeldoorn was het eerste wat ze me zeiden toen ik hier kwam wonen, zeker niet als van een oud dametje geweest, altijd binnen gestaan, cash aftikken Een echte auto koop je niet, die verwerf je om voor één dag koning te zijn, door de stad te zweven Dat is waarom deze stad van zeven dorpen een koninkrijk in het klein…