Alle inzendingen over zwieren

O wat is het zwoel vandaag dansen de vingers gracieus en traag haar lichaam naar omlaag lippenrood fluweel gordijn laat zwieren zwiere zwier zwie zw z zwiezwiezwwzwwwwahaha…

pimpeltjes feesten hangen aan zwierende bol wereld op zijn kop…

We bouwen aan trappen die naar de hemel stijgen hoog prikt het skelet door de blauwe aanblik die zich met diademen van sterren verlicht, rijzen tekenen van twijfel, ontmoediging en frictie aan gene zijde van onze horizon. De taal verenigt, de arbeid verbroedert, en onze zonden en makkes…

na Aisne Ourthe Amblève Néblon Remouchamps Comblain au Pont komen de grotten met eeuwige tranen gebroken knotten gemergeld aan plafonds stille kraam van vledermuizen hang in spleten voor huizen rechte muren soms bekrast vroeg heilig betekend vochtig bij de tast wit schaars belicht boven koelt het bier zitje bij La Bonbonnière met een…

als op een kermis de carrousel draaien onze jaren in het leven langs de seizoenen van de tijd met zon regen wind en storm in de mallemolen van ons leven in de winkel de markt het terras vinden wij het geluk en verdriet in het doodgewone alledaagse jaarlijks haltert die molen even herinneren wij wat nu voorbij is in verwachting van de…

we haakten in vertraagden onze passen en dansten op het ritme van elkaar geen zwier en lange draaien gedegen voetenwerk vroeg niet om verfraaien maar in mijn hart dans ik de tango met een ander voel haar lichaam in gebaar schokkend wenden, keren maar donkere ogen zwepen op drank verhit bewegen lijven zwieren af en aan we laten…

Veni vidi vici zigzaggend op haar fietsie zag ik van het balkon haar zwieren in de zomerzon Zij kwam Ik zag zij overwon…

daar waar je voeten de vloer toucheerden probeerde zacht licht jouw aanraking te genereren in ronde lijnen overkruiste jij de ruimte legde accenten aan in kleur waarin voor jou emoties huisden de lijnen intrigeerden velen maar hun woorden zongen geen taal die diepte sprak meer de ad hoc van degene die er was het schrijven…

Gij koninklijk gediert, dat met uw rode poten en hermelijnen mantel zwiert en vaart onder de zon. Hoe blinkt uw dons, als sneeuw zo fijn, hoe is de glans op 't hermelijn als van de zonne zelf. Gij vaart en scheert onder blauw 't gewelf en laat de zachte winden gaan, en doet de blanke vleugels staan als blaren van 'n bloeme…

kom geliefde, laat ons lieven ‘t leven zweven en beminnen wiegen over Zephyr’s krullen op de warme zomerwind ‘k zwierje, saffierje en irisje blauwer dan m’n ogen strelen liefme, kusme, streelme deinme over liefdezeeën ‘k zweefje dromend donzend vederlicht op witte wolken hemelme en tederme, beroerme daar waar eeuwig sterren glimmen…

vol overgave voeden zorgzame valken hun dierbare grut tot krachtige vleugels weer boven het landschap zwieren…

Zij wordt met veel zwier hofleverancier. Onze "natte dweil" pusht 't Brits libido...…

ik wil leven als een vlieger los maar toch ook vast wil me verliezen in de lucht en naar huis weer op de tast laat me zwieren als een vlieger los maar toch ook vast ´k wil me verliezen in de lucht maar terug weer op de tast…

de vroegboom voor het raam bijt blaadjes af het laatste geel van sacherijn klampt zich aan het zwieren vast dit jaargetij heeft pech had ‘ie maar wat eerder moeten zijn want al het andere gewas dacht dat het alweer lente was…

het doffe van haar droeve ogen beloven weinig glans zodat ik steeds haar blik ontwijk en met mijzelf dans mijn voeten vegen strepen op hout als schuurpapier ik dans, maar volg haar ritme niet ik dans, maar zonder zwier…

toen ik jouw levende schrift in kleine woorden zag gebogen door de tijd van toen op los papier en zonder zwier in rood geruit geweten willen ze niets anders doen dan jouw geschreven hartenkreten tot ons brengen uit jouw nood…

Bomen blijven bijna eeuwig vruchtbaar ze baren bladeren telkens opnieuw tot ze moe zijn vallen en wegwaaien gekleurd door vermoeidheid door zwieren en zwaaien aan takken totdat die kaal zijn en weer opnieuw baren.…

Dus gaan we straks gezellig aan de zwier, Met onze Duitse reggae-kanselier.…

Er zwieren berkenpollen door de lucht Saharazand en fijnstof uit het oosten Terwijl wij op de vroege lente proosten Loert er gevaar bij elke diepe zucht Blijf doodstil zitten op uw canapé, Gelukkig heb ik daar geen moeite mee.…

de lijnen van het leven waren snel gezet zij volgden vrijwel allemaal het algemeen concept zo hier en daar een klein defect in kleur of snel vervagen met zwier en veel plezier heb ik de krul genoten nu ben ik bang maak me klein uit angst voor het doodlopen van die lijn…

je bent een goed acteur in je ogen spiegelt leven je gebaren zijn heel groot van koningin tot goot je lijkt je ziel te geven je maakt je op met zorgen van een ander kleedt je aan met jeugd je haar wordt minder maar het spelen blijft je grootste vreugd de zwier waarmee je danst verzacht de hardheid van de dagen, de lach waarin jij…

He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Zwieren door het bos He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Jubelen tenen los He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Jij en ik de klos…

Van optimisme wordt je slechts een dwaas Het tegendeel biedt ook al geen soelaas De zwoele zwier van 't midden is paniek Het leven leven, bang zijn, vallen, opstaan... en ten slotte gruwelijk ter ziele gaan!…

Wij zwieren in de winter langs de grachten Met op ons hoofd een hele Goudse kaas En bossen tulpen in een Delftse vaas Voor melkmeisjes die op ons staan te wachten En als het stormt dan steken we gelijk Uit alle macht tien vingers in een dijk.…

De behoefte aan trouw nam ze niet zo nauw, ging aan de zwier en belandde op die manier bij wie haar ook wilde in elk vreemd bed. Er is echter geen wet, die het slapen in andermans bed verbiedt. Maar de belofte van trouw eens aan elkaar gedaan, wordt nu alleen gelaten, zonder lach, maar met een traan.…

ik nodig druppels uit om met mij te dansen in deze zorgeloze morgen waar de geur van verse koffie een poging doet om mij te verleiden nemen zij mijn uitnodiging maar al te graag aan zwier ik lichtzinnig in speels water om de dageraad rein te beginnen geef me volledig over aan wat de dag brengen zal…

blije smoelen kind’ren joelen door elkaar rondjes draaien zwieren zwaaien niets is raar lachen zingen dansen springen in het rond op je handen voeten landen op de grond de omgeving in beweging door de wind geest van vrijheid feest van blijheid voor een kind…

wie strijkt de vanen glad die ik opgestoken had om kleur en zwier aan het leven te geven als heuse frivoliteit het gaan en staan in geijkte snit en plooi is niet meer van deze tijd maar kon niet rekenen op de transparantie van het hooggeëerd publiek ben voor gek verklaard kreeg levenslang vakantie wegens deze extravagantie…

Vakanties zijn niet echt vakanties meer Al zit je in Beijing of de Seychellen Je kunt van overal je krantje spellen En Gerrit Hiemstra horen over 't weer En dat is hier waar ik ben je van het Perfect als Harmsens laatste snelsonnet (Als altijd: spits, met zwier, en met een crux Marcel, bedankt voor meer dan honderd stuks!)…

ze gaf een koele hand -het deerde niet- ik had het land aan onvolwaardigheid met wat ze doorgaf in haar lach raakte ze zichzelf al kwijt wetend dat ik meer zag dan wat vals geïllustreerd verdriet ‘nu dan’ dacht ik en vertrok geen spier haar vaste grond verdween omdat haar voet slechts zonder zwier naakt en waardeloos aan mij verscheen…