Alle inzendingen over zwijgen

Wat ik teder vraag is een glinstering in je wachtende ogen die verlaten zwijgen en dwalen waar ik nog niet ben geweest of je nog niet kan aanraken.…

ze zijn al lang vergeten notabelen en burgers, die begraven werden in voorbije eeuwen hun resten zijn geruimd naar de knekelkuil het kerkhof is nu grasveld nog voelen wij de rust achter de Martinikerk waar oude kastanjes waken wie hebben hier gelopen wie zullen na óns hier gaan de knoestige bomen zwijgen…

Neen, zei toen de andere bil, ik denk er nog niet aan, zwijg stil. Wij gaan nu al vaak zomaar voor de minste scheet uit elkaar.…

We zwijgen taal zonder woorden. Taal die vrienden verstaan. Zonder vals sentiment. Wat ik aan het worden ben, is hij van nature. Poes.…

Wanneer de dood in mijn nek zal hijgen wordt er geprikt over de datum zal ik zwijgen.…

In het teken van tijd waar kwetsbaarheid dierbaarheid in haar licht vangt liggen wij in stilte met elkaar verbonden Ons zwijgen legt schaduwen langs ongezegde woorden Onze diepste gedachten liggen als gevouwen handen op ons lichaam te rusten Na dit afscheid lijkt alles voorbij…

Het doet verdriet De stille armoede die men niet ziet Men durft zich niet te uiten Nee, het blijft binnen en het komt niet naar buiten Maar als je erover blijft zwijgen Hoe kun je dan hulp krijgen Schamen hoef je je niet Ik wou dat men dit voor zichzelf inziet Ik weet het is zwaar Maar er zijn mensen die helpen, echt waar.…

als je vliegt op onmeetbare hoogten met eindeloos uitzicht kijk ik mee als je duikt in donkere diepte op zoek naar inzicht breng ik je licht als ik roep als ik zwijg als ik je laat weet dan dat ik het ben die altijd naast je staat dus vlieg maar duik maar laat het tij maar keren je hoeft me maar te vragen en ik zal…

De laatste dromen zijn gestorven over het landelijke van het landschap zwerven lopers naar de boom die stiller is dan zwijgen alleen onder jouw luchtruim bespeel ik jouw string maar je hebt niet in de gaten dat ik zing voor het verleden van jouw zomerse land er zijn geen grenzen, vrij is het strand de eerste stappen zijn voltooid.…

Ook mijn misleidende schaduw al werd hij door mij gestenigd, gaf ik steeds een nieuwe kans, in twee gelijke gedaanten, verenigd tot een decagram die nijgt naar eenzijdigheid waarover ik mij buig en minzaam zwijg, beschouw het beeld aan de mij voorbestemde norm, stap uit de dubbelvoudige spiegel in het zelf en de schaduwzijde van…

de stem van Hellas zal voor altijd zwijgen fascisten kregen dát niet voor elkaar M.T. stond, met zijn vrienden, altijd klaar het lukte schoften niet hem klein te krijgen voor ploerten is het moorden iets als feesten - ontmasker steeds door haat verziekte geesten! Jan woordenaar Bontje, 5 september 2021…

Zoveel meer zie je zwijg je zing je onhoorbaar over knagende pijn verdriet dat geen naam verdragen kan.…

toen ik terugkeerde naar het noorden liet ik mezelf horen: harder lager heser ik werd wakker zonder stem ik reisde naar het licht sprak zacht iedereen leek te luisteren ik was zachter voor mezelf zong een toontje lager ik leerde zwijgen 100 dagen stil hoe het was het stemde tot nadenken…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

Samen zwijgen er gewoon zijn? Waarom geen afscheid? Verschuilen altijd verschuilen achter woorden, een glimlach. ...waarom geen afscheid?…

geheel bewolkt sjokt amos zonder tas de zanderijen door de wijzen zwijgen de duinen golven grauw en stug en roepen rwanda op heuvel na heuvel krankzinnigheid de kardinaalsmuts kraakt van verre gebeden de zachte berk slaat in de wind het mededogen ------------------------------------------------ zonneleen 37 zie www.abelstaring.tk…

Soms heb ik niets te denken Zonlicht in het hoofd Bij duistere gedachten zwijg ik soms in ongeloof Soms geen geld slechts handen in de zakken of koud op bed Soms meer dan ik aankan Soms rust soms pret Maar soms. Heel soms. Voel ik dat verlangen Op zo'n somse dag in mij…

april Je bent dood Koud, Kil Ik weet alles is nu anders Stil Niets is meer als voorheen dat is wat ik wil Nu voel ik me alleen Kom naar je toe Vandaag en morgen zonder zorgen laat niemand om me treuren Heel alleen Niet over me spreken Wanneer ik bij je ben Als ik er zal zijn Vertel me dan wat je weet Zodat het leven geen doem van zwijgen…

Ik kijk naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig waar geen taal de liefde doet ik zwijg 1 woord Ik kijk 1 Lief 1 Jij.…

Ik zwijg maar ... ik pas, ik word door onzekerheid verteerd. Met mijn whisky in gedachten verzonken, hang ik aan de bar, en wordt dronken ...…

De trein trekt een gele streep door het zand oneindig land tot aan de horizon ik zit en zwijg en hoor gedachten malen in verhalen die ik zelf verzin 's nachts komen ze de verwijten en vragen het gebrek aan dagen en het te veel aan tijd ik verlies mezelf in zinloos ijver waarin ik wedijver met oneindigheid…

Onbaatzuchtige liefde is het, die onze angst doet zwijgen. Onbegrijpelijke liefde is het, die op ons antwoord wacht.…

hoe jij nu praat, over ons beiden en een samen-zijn zonder doel hoe ik dan zwijg en in het stil zijn de toekomst vervaagt en gevoel dat was het dan de koffer in de gang een laatste groet, het gaat je goed kusje op je wang wat weegt verdriet? is het zwaarder dan geluk?…

Dus zwijg ik maar: straks ben ik de sigaar. ------------------------------ ... vandaag viert Fidel Castro zijn tachtigste verjaardag. Over zijn gezondheidstoestand doen veel speculaties de ronde...…

streel me je warmte opdat ik overleven kan tussen witte sterren van wanhoop ik kan niet anders dan voorheen of anders dan later wanneer het zwijgen me vreemd dwingt om het zondige te vereren ik ga voorbij vergeet één te zijn met geboorte en met de dood kom naderbij begrijp het ritme het sterven is mijn leven…

ze zwijgen en wat dan nog gebaart de kromme van een aap gespeend niets te rapen hier een beetje niets vermengd met wat iets als het al werd gehoord niemand werd hier vermoord slechts niemand verhoord en nog steeds geen woord door een stomme neus geboord ontstaat een simpel dicht bij het licht van wat nooit schijnen zal oh here, oh…

jouw namen zullen zwijgen in kleine letters geschreven waar wijzers van ‘t horloge draaien naast het ritme en niets vasthouden kunnen hang jij aan kraterranden van de maan kijkt naar ooggekleurde verten grenzeloosheid verblindt dood is mijn iris wanneer jouw oog zich sluit.…

Haar hals draait zich zo dat zij soepel het water tussen diep en ondiep kan aanschouwen een plaats waar bevlogen uitrust en twijgjes het zwijgen verdiepen bijt hij zijn tanden bloot het klappen geeft lentegeluid maar eenzaam waakt zij naast de nekslag verloren, eer nieuw leven ontwaakte…

hij praat niet over vroeger vroeger is immers al zo lang dood op bleke lippen liggen gedane zaken wat ooit was, zal nooit meer zo zijn maar in gebroken ogen snijden scherven door een kapotgeschoten levenslijn nee, hij praat niet over vroeger zwijgen doet ie, als het massagraf met alles wat hem dierbaar was al bijna zeventig jaar…

het werd laat en jij draaide steeds sneller het verraad, dwars door de cirkel van papiersnippers bedekte het sterven van ontvelde bomen met woorden, gewurgd door het zwijgen, losgemaakt van onschuld toen ik nog zocht naar de zomer tussen het gekwetter van vogels en de warme ramen van een voorbije dag veroordeel me maar…