Gek, impotent kwam haar hertog van het slagveld. Niet dat hij niet meer nuttig is. Nu krijst hij wolkbewoners wakker. Goed, zijn krijsen valt samen met het kraaien der hanen, goed... En hertogin Hesther kent hij niet meer. In haar hemelbed (waaraan zij eigenhandig timmerde, maandenlang, luchtlaag na luchtlaag; waaraan zij drie van haar tien…

We zullen een lief lichtblauw dienstmeisje voor je kopen en voor mij een roerend roze huisknechtje 's zondags gaan we met ze wandelen aan het lijntje. ----------------------------------------- uit: 'Gebruikspoëzie', 1978.…

Elk huwelijksbootje telt maar 1 reddingsboei, zeggen ze: de liefde. Bijgevolg, reken maar uit, kom je met z'n tweeën dan meteen al mooi 1 reddingsboei te kort. (Wat nu, zei Pichegru: valse start?) Wees daarom zo verstandig bij het aan boord gaan minstens ook 1 zwemvest mede te nemen: met het oog op beider lijfsbehoud op de woelige…

Er zwemt een barst door het huis Niemand die luistert Uit de schaduw groeien schaduwen in het onderwaterlicht dat passerende auto's werpen op de muren rondom het bed In de diepblauwe stilte herhaalt een jongetje lipzacht al wat gezegd is die dag en stopt woord voor woord de gaten in het geluid dat huwelijk heet De vloer golft De…

Dat ik van je hou, dat wil ik dan ook wel eens schrijven, nu je dat zo vraagt. Want ik hou van je en niet eens zo zelden, gezien de vierduizend dagen en nachten. Dat het lijkt of je nauwelijks ouder geworden bent, dat je soms nog ver weg kijkt als was je verliefd, dat je handen nog mooi zijn, verder zou ik toch niet willen gaan. Dat ik…

een zachte fluit, een dreigende trom zijn plotseling in de maartse straat waar bomen nog kaal zijn en mensen moe van wijn en winter daar komt de bruid ze stapt in een bakbeest haar familie staat er biddend bij en heel haar Barentszstraat stroomt vol van heimwee naar een warm land van herkomst stroomt vol van hoop dat een vertrouwde vreemde…

Soms in de nacht als je naast me ligt, als je naast me ligt met je meidengezicht, dan heb ik je weer zo lief. En ik denk met trots aan ons kleine gezin, en ik denk: er zit wel samenhang in, het biedt wel perspectief. Daar komen nare gedachten van: dat het zo niet altijd maar duren kan, het is allemaal…

Zij hadden de tafel af vijftig jaar niet meer afgeruimd, een man en een vrouw, en bleven levenslang samen, omringd door eierdopjes, koffiekopjes, portretten van oude beminden wier namen zij vergeten waren. Zij spelden al vijftig jaar, dag in dag uit, de krant van dezelfde dag, een man en een vrouw, om de wereld eindelijk stil te doen…

Twee schelpen wordt er wel gezegd die ooit aaneen ooit vanelkaar maar nu ten slotte. Of zou het eigenste, het duplicaat, nu juist geen ring, geen nest of huis, geen woning zijn, alleen verveelde spiegeling. Wat heel niet past maar toch gelijkt, aantrekt, vervoert is waard om goed bezegeld, bestreden en bemind, in eindeloze aandacht beslist…

moet de ranke bruid nog ontsluieren nu, in een opstuwing van verlangen dat evenals de tussentijd waarin het meevalt zich aan laat spannen, zoveel in het richtsnoer vastgebeten dagen verzoend zijn met die ene nacht die veerkracht genereert om met haar tot in de zoldernok door te stoten toch niet haar aangezicht waarvan men de vorm…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

Innig vertrouwd met steeds hetzelfde elkaar, daarvan met almaar minder volle teugen genietend, steeds meer mondjesmaat, maar toch, daarvan toch mooi nog altijd steeds genietend - geef ons maar zonnebloemen, weken lang maar zonnebloemen links en rechts, met hier en daar een korenveld, of maïs desnoods, met hier en daar een wei, een stukje bos…

onderweg naar een huwelijk van vrienden op een zwitserse berg verblijven mijn vrouw en ik in een kamer met spiegels naast het bed we slenteren door de stad en bewonderen in de avondzon de snel stromende rijn waarop gespierde zwemmers zich laten meedrijven in waterdichte oranje zakjes duwen ze hun kleren voor zich uit terug in het pension…

Hij zei al eens heel trots dat hij kan luisteren zonder te luisteren dus praat zij nu tegen een slaapkamerwand die na iedere zin geïnteresseerd snurkt Zij weet zij heeft geen luisteraar nodig maar moed om weer te horen mijn stem zwijgend in haar hoofd haar fantasie ----------------------------------------- uit: 'Liefde is soms…

Mijn vrouw is getrouwd met een dichter, al had zij de zaak heel anders gepland. Zij dacht aan een vader, een minnaar, een man. Hij schrijft. Verder zijn er geen plichten. En zelden is meer dan zijn lijf in bed, mager en bleek in zijn eenzaam verlangen. Soms staat hij op om een woord te vervangen, verandert 'geliefde' bv. in 'slet'; en…

Kovviekringen op kraant, swaarde vingers op deuren, houk van baank daipweg immekoar zeten, niks opschud, aal hangen, aal stinken noar braand. Computerschaarm groeterg, in reten van toetsenbord ales tabak, vlouerklaid dijkaant koamer net zo slim, koal versleten, aaske- graauw. Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog…

Misschien rust op dit huwelijk geen levenslange zegen, maar wel het soort zekerheid van een te hernieuwen huurcontract drie-zes-negen. We zijn binnen voor de regen van melancholie. Misschien is dat minder passionant dan vroeger, als je klaarkomt vraag ik 'wablieft' en grappen in die trant. Maar ik heb je meer dan vroeger lief:…

Ik heb je alles gegeven: een gedicht, mijn maandsalaris en een kind; wil je nu even kijken of het eten klaar is?…

Neem een man, neem een vrouw. Neem mij, neem jou. En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even koude hand en denken: ja --------------------------- uit: 'Van aarde', 1999.…

Een goed huwelijk is meer dan alleen stil en ongedwongen alles voor elkander doen, zodat je op den duur elkanders beê voorkomt. Nee. Af en toe moet je ook eens communiceren over de dingen waar het werkelijk op aan komt in dit bestaan: brood voor het hart, van mens tot mens Spreken. Vraagt bijvoorbeeld de liefste naar de zin van dit haar leven…