Alle inzendingen, jaar 2002

De glinster in je ogen laat sterrenstof twinkelen Mysterieus, zwevend en bewogen strijkt het vanuit de hemel op mij neer De twinkel in je ogen bekleedt met glinsterstof Mijn naakte waarheid raakt doel, keer op keer Heeft mij met warmte omgeven Ik sla het zachtjes om mij heen, zak even in gedachten weg en geniet nog heel even…

ik zoek een oplossing Op vragen zonder antwoorden. Problemen en zorgen. Maar vind er geen. leven ondraaglijk verleden onvergetelijk en toekomst, Onzeker. Wat schiet er dan nog over? Een leven met problemen en zorgen; Zonder toekomst. Niet leefbaar. oplossing: simpel maar efficiënt: niet leven.…

de zon gaat onder en met de avond verbleekt de glimlach van de dag de lucht wordt teder en met de avond verstilt de glimlach van mijn hart. de avond is weemoedig en voor het nacht zal zijn zullen tranen stil en zwijgend in mijn ogen staan. als herrinnering aan wat te vlug voorbij moest gaan.…

gouden regen staat in bloei paarse papavers besprenkelen het groen rood twinkelt geel vlamt blauw flitst even de lente in mijn ogen knallen moet het, tweeduizend twee is doei Dat kunnen we nooit meer over doen Die lijkzakken zijn voor altijd dicht geritst En daar wordt dan kleurrijk over gelogen…

Soms lijken beelden uit het verleden terug te kaatsen in het heden En diens omstandigheden Nooit voorbij te gaan Wie, wie kan mijn hart betreden Zonder te steken diep daarbeneden In het dal van het verleden En zijn ziel open laten staan…

Het stille fluisteren van de wind toont deinende kruinen op het ritme van haar ademtocht Wiegende bladeren strelen elkaar 'n gretige aanraking zonder conflict Hoe anders is de onontkoombare stroom van onze gedachten die de geest beroert in een eeuwig strijden…

Spannend zijn de tijden die komen gaan. Zeker en onzekerheid komt voor de deur te staan. Je weet het niet, je weet het nooit wat tijd met je gaat doen. Spannend is het nieuwe jaar dat start met de nieuwjaarszoen. Werken, spelen, sporten, kortom… leven. Zoveel jaren al voorbij, hoeveel zijn je nog gegeven? Je weet het niet, je weet het nooit…

Op de zielsnede van achterdocht; Manieren waren ver te zoeken Vol lof deed ik ze uit de doeken waar menig man protesten zocht Vertoornd heb ik mij gescheurd, bevangen door de langste dagen Hunkerend naar naakte vragen, werd dwaling terstond aangesleurd Rake woorden achter noch, die ware kwintessens verbeeldden, stuntelden missend…

met beverige beentjes handjes klam van het zweet sluipt het kleintje op zijn teentjes zonder dat iemand het nog weet de trap af naar beneden blijft wel drie keer luisterend staan twee maal bij het kraken van de treden één maal na het kraaien van een haan komt geruisloos de kamer binnen legt zijn vuistjes in oudjaar's schoot weet…

Zoals ik eenmaal beminde, Zo minde er op aarde nooit een. Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde, Slechts harten van ijs en steen. Toen stierf mijn geloof van vriendschap, Mijn hoop en mijn liefde verdween. En, zoals mijn hart toen haatte, Zo haatte er op aarde nooit een. En sombere, bittere liedren Zijn aan mijn lippen ontgleên. Zo somber…

Lach als de lach dichtbij kan zijn. En je kijkt naar wie met je meelacht. Denk wat elke gedachte inspiratie geeft om verder te ontdekken wat je niet wilt vergeten. Geloof wat je kunt bereiken en niemand zal twijfelen aan wie je bent. Weet dat het einde niet bestaat als jij weet waarom je begint en nooit vraagt of de tijd stopt. Want…

In sneeuw lacht koel de trots vlak door mij. Mijn schoenen markeren de macht, om wie stiert later bevriest een tijd, gevierd te weten, indien egaal het ligt onder voeten van krak, rozige toeten even leeft mijn baar. Het enig verweer hoort naar haar door haar verlaten. Voor het regionalisme dienen aan zij die stilstaan omkijken naar…

Waardering voor het geld minachting van mijn kant zoals reeds is gesteld maatschappij zonder verstand Het belang zich te onderscheiden van al ander leven de eenzaamheid doet lijden steeds in competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers…

ook al ga je een weg die je nooit had gedacht te zullen gaan ook al voel je diepe pijn, verlies, een niet begrijpen ook al denk je: nu doe ik het anders -beter misschien- laat het goede dat was niet mee verdwijnen in de tijd maar boven drijven -af en toe- blijven…

Welke richting zal ik waaien? Zal ik mezelf in een onbekend genot storten om vervolgens in een afgrond te belanden, niet meer te beklimmen, het systeem uitbuitend door haar fout. Of zal ik mijzelf als vrij ervaren, terwijl ik een vastgeketende gevangene ben, gedoemd tot programmeren aan een mislukkend apparaat. Dank God voor de levensparadox…

de dagen afgescheurd weken van een vaag verlangen maanden met een fletse kleur het jaar zal blijven hangen veel blaadjes zonder tekst op enkele wat krabbels de neerslag van iets geks muziek bij flauwe babbels een paar zijn zwart de kleur van slechte uren wanhoop die lang duurde tot dood verlichting bood een enkeling is niet gevallen…

een plaatje kan ik niet voor je maken de angst kan ik niet voor je zijn is het de angst voor de gevoelens die vrij komen of ben je weer bang voor de pijn maar wat ik voelde was geen bedrog het is mooi, zo heerlijk en zo fijn kom maar hier en neem me in je armen laat zien wat je voelt, dan zal ik van jou zijn…

Die hele toestand in Venezuela En trouwens ook de dreiging in Irak Tot gisteren deed mij dat dus geen zak Maar nu heb ik toch iets van hela hela! Ik proef de dreiging van een oliecrisis! Geen wonder dat mijn oliebol zo vies is!…

Met vuurwerk doet de dirigent niet mee rotjes, pijlen ziet hij niet zo zitten hij ligt al lang vóór 12 uur te pitten want morgenvroeg dan moet hij op TV dan staat de man die wij als ‘saai’ beschouwen wél veertig strijkers in de hand te houden!…

Verse graven hier en daar, onbegersde moldebuilen, ziet men uit het kerkhof puilen, dit onzalig ziektejaar! Kinders, sprakeloos, gekist; ouders, al te vroeg gaan slapen, wonden die in 't herte gapen... deerlijk om herdenken is 't! Ach, hoe broos, hoe onbestand, onbewaarbaar is het leven, dat gij, Here, ons…

Lidewij is bijna zes en onvoorzichtig, ruw en wild kan al bij het kleine mes waar moeder vaak een peer mee schilt dan leert zij een wijze les: een kinderhand is gauw gevild.…

Verdreven ben ik uit de baarmoeder Gods. Verstoten uit weeshuizen en daklozenkolonies. Klaprozen langs de weg. Boeren en de honger. Hoog en licht is boven mij wat ik de lucht zou willen noemen maar dat in waarheid de toegang is tot Hem die mij verdreven heeft. Zondig zijn wij allen. Maar Hij heeft een baarmoeder Hij…

Liefde ligt niet in de lengte of de zwaarte van de tijd Of iets wat je lief of dierbaar is het ligt in de diepte van het verlangen in de liefde ligt het verdriet als je verliest en je huilt , omdat in je tranen je liefde ligt…

soms zou ik willen dat we elke avond konden kijken naar de ondergaande zon soms zou ik willen dat ik kon boetseren je vast kon leggen als een kunstenaar en ik hoop vurig dat wij ons hele leven gelukkig zullen blijven met elkaar…

Dit is mijn dag en hij kan niet meer stuk ik spring en ik lach en tril van geluk Ik sluit mijn ogen heb de deur op slot zweef op regenbogen en kreun van genot Ik ben een vogel zo vrij schitter in het licht zo gelukkig, dolblij met genoegen gezwicht Het was als een droom en ik glimlach voldaan emotie komt als een stroom en laat mijn…

Als je naar me kijkt zie ik je groene ogen stralen waarin de zon verrijkt verlangen droomt ik weet niet wat er door mijn lichaam stroomt ik kijk naar jou en kan niet ademhalen...…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee! De kat glipte langs mijn blote voeten…

Ik keek in zijn ogen zag de zon op zijn haar een vage herinnering gleed even voorbij Toen was het stil alsof de bomen gevallen waren en de aarde niet meer ademde…

Ik drijf op de golven van de zee onder een wolkenloze lucht waarin wat meeuwen op de vlucht; een windvlaag neemt ze mee Zoute druppels op mijn gezicht op mijn neus en op mijn wangen op mijn huid die is gevangen in de warmte van het zonlicht…

Stilte daalt neer in mij mijn hartslag rust Gedachten vluchten in een droom Ik laat het leven even achter de zin en onzin de leegte de liefde vergeet de zielepijn vlucht in een droom en morgen zal ik wakker zijn!…