Alle inzendingen, jaar 2002, week 26

Ik wil mijn lichaam uit doen, maar dat kan niet. In mijn hoofd is het een chaotische wanorde. Ik staar naar het niets - er dringt van alles tot mij door - Er altijd maar een eind aan breiend. Wat halen die missteken nou uit in dit o zo geweldig verzonnen kunstwerk? Geen reden tot reparatie! Wat doe ik hier in Godsnaam? (...doe ik?)…

Bang ben ik niet meer de stem die alle angsten weerstaat en dapper verder gaat. Bang ben ik gebleven met mijn herinnering die ik niet kan vergeten als ik kijk en ze weer lachen en slaan zolang ik schreeuw in het donker en niemand mijn angst wil delen.…

springvloed na schokgolf de aarde rekte haar spieren nieuw landschap ontstaat…

Gevangen voel ik mij, ik sta op springen. Waarom getroost ik mij zovele pijnen te midden van de muren, die zo schrijnen en laat ik mij hier in een dwangbuis wringen? Ik voel de wanden om me heen. Ze schijnen zo vastberaden, nu ze mij omringen. Ze lijken tot een soort sonnet te dwingen. Welja, hier heb je al de twee kwatrijnen. Slechts moeizaam…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

Slechts omhuld door het warme licht vanuit de hoge ramen voor een ieder in zicht staat zij daar starend naar de vijver door seizoenen heen staat zij maar bewegenloos gebeiteld uit steen emotieloos starend naar de vijver…

Steeds vaker vallen valschermspringers dood. Ze raken onderweg in de problemen, Omdat ze steeds meer risico gaan nemen. Behoefte aan sensatie is te groot. Het volgende advies werkt absoluut: Het gaat nóg sneller zónder parachute.…

In de drukke Amsterdamse straten zie je ze De doekjes die de allochtone meisjes dragen Zoals onze vrouwen vroeger deden: Volendamse en de Zeeuwse in die dagen Hadden mooie kappen en versiering Die we ook wel elders bij de religieuzen zagen Fier getoond met veel elan: lokten ook de man Stapels doekjes of zeg sjalen had mijn ma Sjiek gestoken…

Spreeuwen koketteren In de voorjaarszon Met hun pas Verworven kroost Bloeiende bloemen Bijen die zoemen Spreeuwen schreeuwen Naar het beest Boom in Boom uit Het vogeltje Is er geweest Vogel verscheurt Gras rood verkleurt Overal veren In de voorjaarszon De kat in zijn sas Vogels zonder troost…

In het heetst van mijn zinnen brand ik er vurig op los Zonder mezelf te verliezen stijg ik naar de hemel Wolken wijken uiteen de bliksem raakt mijn verhitte brein innerlijke fonteinen bloeien op De mist vervaagt heldere blikken vangen ieder detail schrijven de kern In kleurige regenbogen ontvouwt de droom en spreekt…

Doelloos mikken op het vliegje. Het stil gespetter op koud glazuur. De geur van diesel en urine doen elk gesprek verstommen. Een stille knik ter begroeting. Een knik ter bevestiging van gemeenschappelijke hoge nood.…

De leegte in ‘t huis van de ziel Gevuld met een rode geest, Nooit en nimmer van mij geweest, Maar me altijd en immer beviel. De geest lacht met jouw gezicht. Jij bent haar, zij is jij, ontastbaar Wel in mij, niet van mij, onbereikbaar Een en verbonden in elk opzicht. Woorden, daden, spreken of laten, Mijn daad, woorden zonder te spreken…

Pim (3) Pim Pam Pet ‘t is al weer zo lang geleden mensen leken aangedaan maar na stemming toch tevreden gingen voor hun mening staan niet vergeefs niet voor niets bestaan Nederland zou anders worden en Er zou een omkeer wezen Heel veel zou toch anders gaan Pim Pam Pet Voor het blok gezet Macht en willekeur Trappen bij een open deur…

De burgemeester komt in de WW Omdat ze onlangs werd betrapt op jatten. Kleptomanie is niet te onderschatten, Ook al nam ze slechts een lipstick mee. Ze zou daar ook gebruik van kunnen maken Voor een vleugje schaamrood op haar kaken.…

Ik moet, kan alles stagneren Ik moet, is niet te leren Ik moet, is altijd heel remmend Ik moet, is altijd verlammend Ik wil, kan een wereld beroeren Ik wil, kan mensen ontroeren Ik wil, kan heel veel bewegen Ik wil, kan alles schoonvegen Ik kan, is altijd hoopgevend Ik kan, is meestal alles gevend Ik kan, is de moed niet verliezen Ik…

Vals licht streelt mijn wezen. Schone schijn treft mijn ziel en opgepoetste glans van hoop. Nog altijd ongelezen Vals met tanden scherp getekend, schaduw van verweer ontbloot Verblindend reflecterend in afgesleten rondingen. Als ongeschonden aangeprezen.…

Groot is de leegte die je vol praat met kleine woorden die als insecten je leugens verteren. Je bent geen tovenaar maar je goochelt met emoties van iedereen die volgt als je lacht en weet elke zwijgende dankbaarheid is jouw deel. Want val je niet dan zul je verder gaan als de schim die een schaduw…

Ik hou niet van dat miezerige dat gluiperige, druiperige Ik hou niet van dat grauwe van dat vieze kille kouwe Ik hou niet van dat natte en dat akelige spatten Maar jij maakt van regen dauw Oh, ik hou zoveel van jou En met laarzen, regenjassen zal ik dansen in jouw plassen Drink ik glazen vol geluk deze dag kan niet meer stuk!…

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…

De piercing voor de koeien is passé Geen rund dat dat nog trendy vindt vandaag Straks schiet de boer een chipje in de maag Dat niemand ziet en geurt naar orchidee ‘Toch jammer,’ wist een koedier te vertellen ‘Je kon er vaak heel goed klauwvrij mee bellen.’…

Bedank ik de dader die mij wil volgen. Vraag ik het onheil wat ik ik wil geloven. Sta ik op het kruispunt van de waarheid dan zie ik de toekomst die nergens op wil lijken en is mijn geluk elke dag waarin ik naar mijn eigen dagdromen mag kijken.…

Stemming Dit is een welgemeend gedicht heel zuiver en gezet in toon Gemaakt in waar ik woon Een schoon gesticht Daar is de werkelijkheid een droom En dromen komen en vergaan Daar vind ik inspiratie voor mijn tomeloos bestaan Daar flitsen denkbeelden van mij Mijn geest voorbij En word ik weer gelukkig met de Tijd en met de wereld…

Hier lig ik, zonder tanden, zonder haar, en drink weer uit een beker met een tuit. Terug bij af, geen weet van hoe of waar, de kringspier opent zich, de kringloop sluit. Het oude liedje, met mij meegetroond tot heden, nu ik zesentachtig ben: vandaag, terwijl de zuster mij verschoont neurie ik: “Nappy days are here again”.…

‘k Heb menig uur bij u gesleten en genoten, en nooit en heeft een uur met u me een enkle stond verdroten. ‘k Heb menig menig blom voor u gelezen en geschonken, en, lijk een bie, met u, met u, er honing uit gedronken; maar nooit een uur zo lief met u, zo lang zij duren koste, maar nooit een uur zo droef om u, wanneer ik scheiden moste, als…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

Gedachten zijn gevangenen van het gedicht waardoor pennen genoodzaakt beginnen tot het ketenen van woorden in zinnen momenten gewrongen in schakels gezwicht. Langzaam vervagen met passeren der dagen stervenden in de dorre woestijn van tijd begraven onder het stof der eeuwigheid.…

Zoektocht Gedreven door twijfel gaat een mens op zoek doorloopt de schaduw van het verleden een vermoeiende reis door een ongeschreven boek de wortels met voeten getreden kwetsende woorden zorgden voor geestelijke pijn zitten verankerd in je hoofd geven een gevoel onbelangrijk te zijn en dat je niet in jezelf gelooft de strijd is begonnen…

Ja Mat, het kwam wellicht wat onverwacht, maar ook jouw clubje kent dus Mat-ennaaiers, een onfortuinlijk groepje onrustzaaiers dat hunkert naar een eigen stukje macht. Nomen est omen Mat, snap je dan niet dat men je met zo’n naam als voetveeg ziet ?…

Vraag het de avond als een gedicht en je leeft weer als de middag jouw vraagt wat je mist en de ochtend je niet vertelt waarom de tijd niet in jouw antwoorden gelooft.…

Ik heb mijn oude school bezocht. In de eindeloze gangen naar de klas hangen geen jassen, staat geen tas alleen de herinnering waar ik naar zocht De zon die door de hoge ramen schijnt verwarmt het oud versleten zeil Waarover menig kindervoet in allerijl nog zichtbaar in een klas verdwijnt Één voor één passeren ze mijn gedachte de oude…