Alle inzendingen, jaar 2002, week 32

In mijn koperen geheugen rent de archivaris rond, zoekt naar waarheid, desnoods leugen, labels liggen op de grond. Kasten worden omgestoten, grijze schimmel vreet het woord dozen zijn voorgoed gesloten niets is meer zoals het hoort. Schuldig zijn drie stramme heren, grotesk in hun driedelig pak, vernielend al het moeizaam leren, systematisch…

met mijn voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken…

Zomaar overdag in één der Amsterdamse straten Rijden mijn kleine vrienden langs mij heen Ik heb ze in de gaten Auto’s links en rechts aan stoepen geparkeerd Een weide met wat toestellen Voor kinderen in de buurt Voor allerhande spellen Voor mij lopen twee Surinaamse meiden hand in hand Zij zijn zo samen één en niet te delen Ze steken over…

Ik wil je laten weten Hoeveel ik van je hou Ik zal nooit vergeten Wat je allemaal voor me doet en deed Ik wil je laten weten Wat een goede mam je bent En bent geweest Ik hoop dat het zo zal blijven Weet dat ik voor eeuwig van je hou Je hebt het zo verdiend Want mam je bent een wereldvrouw…

lieve ... Je liet me zien hoe een vriend kan zijn jij liet me lachen zonder pijn Jij was mijn zonnetje in donkere dagen Terwijl ik maar zat te klagen In moeilijke tijden was je er voor mij Ook al was je ver weg, je stond aan m'n zij Maar die tijden zijn er niet meer en dat doet zeer Ik dacht... Ja, wat dacht ik Het maakt allemaal niet…

Klare, wat heeft er uw hartje verlept Dat het verdriet uit vrolijkheid schept, En altijd even benepen verdort, Gelijk een bloempje, dat dauwetje schort? Krielt het van vrijers niet om uw deur? Moog je niet gaan te kust en te keur? En doe je niet branden, en blaken, en braên Al waar 't u op lust een lonkje te slaan? Anders en speelt het…

Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem in donkre kamer 's nachts, een bloem, een bloem - vèr òm der stede opschokkend gedoem, dicht òm der stilte suiskokend gezoem - een lichte rode bloem, een witte bloem. Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart, de daden van mijn lijf slaan rondom hard, wreed klaterende stem veinst vreugd en…

Levensweg doorlopen momenten van weleer tranen stromen, ogen- blikken voor eeuwig in het hart gesloten Vredig daalt een rust over een gloedvol gelaat stil verschijnt een glimlach als de schaduw verdwijnt in het licht…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…

In oma's blikken koekjesdoos Vind je een heel bijzonder souvenir: Het zijn de dagen van weleer Op krom en geel verkleurd papier.…

het laatste flonkerende vlammetje wekt geen opmerken meer te laat gezien maar in ruste gekeerd blaast hij in vrede zijn kaarsje uit…

Numquid nosti semitas nubium?* Weet gij waar de wind geboren, waar de dauw geboren is? Weet gij kunstig op te sporen wat hierbij, hierboven is? Weet gij wat de sterren zijn, en wat de zon, de mane? Wat in de bergen, in de mijnen ligt, en in de zee bevat? Weet gij iets klaar uit te leggen van al ‘t geen men u vragen kan? Antwoordt dan en…

~**~ In het begin was er helemaal niks en God maakte de sterren en een planeet Hij noemde het de Aarde maar het was nog niet compleet Het was er koud en donker en God maakte de zon Nog steeds was het er stil en God maakte water en het leven begon Toch was hij nog wat vergeten er moest nog iets bij Dus maakte God de liefde…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur, Nu is de zoete heidewind Vol zoele honinggeur, Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd, Nu is de hoge lucht alom Eén blauwe zaligheid... Maar, als de heide 't schoonste wordt, Dan komt de winter aan, Want bloemenschoonheid duurt maar kort, En vreugd is gauw gedaan.…

Toen keerde ik me om Mijn rug naar je toe. En nog voel ik je ogen In mijn rug boren, Roepende: "Waarom wil je me niet horen!" Ik probeerde weg te komen Keek om. Je stond er nog. Een blik, Een gedachte: We waren niet bij machte Om nog iets te beginnen Nog een smoes te verzinnen Om daar te kunnen zijn Alleen dat gevoel Van die naderende…

Ons nationaal affiche-fenomeen wil dolgraag eigen plekken om te plakken. Gemeenten moeten borden, prullenbakken beschikbaar stellen, en dat wel meteen! Ik heb hier mijn eigen prullenbak waar ik nu dit speedsonnet op plak.…

De kraan gaat dicht en de wereld gaat open vertwijfelde benen dragen hun lot De wereld waarin dat lot werd begrepen die zit weer voor enige uren op slot…

Ik zie ze al weer zitten de koppen naar omlaag vervreemd van lief en aanverwanten met roos rondom hun kraag Ze drinken snel hun bieren alsof de tijd hen dat gebiedt en lachen met hun tandeloze monden en niemand die het ziet En als ze dan de kroeg uitlopen de koude nacht weer tegemoet zou ik ze graag mijn jas meegeven maar niemand die…

Dat racen, meende Jason, dat kan sneller En dus accelereerde zijn machien Van negentig naar tweehonderd en tien En hoger op de kilometerteller En inderdaad brak hij toen vliegensvlug Het baanrecord. En trouwens ook zijn rug...…

In Bangkok sprak een oude krokodil: “De kok in dit hotel heeft weinig stijl, zijn kookkunst is beneden alle peil. ’t Is bar, hoe of ik soms mijn honger stil. De Thaise keuken is al niet zo fraai, maar deze Thaise was wel héél erg Thai."…

Ook ik heb deugdzaam van mijn loon gespaard, Maar eensklaps wordt mijn spaarloon opgeheven En dwingt men mij mijn centjes uit te geven In strijd met onze vaderlandse aard. Ooit ruimde men hier ieder varkenskot En nu gaan ook de spaarvarkens kapot.…

Meer blauw op straat is eindelijk gelukt! ‘k Weet zeker dat een nep-agent ook leidt Tot een gevoel van grote veiligheid; Alleen toeristen worden soms gefuckt. Als ik gearresteerd word ga ‘k niet mee, Dan bel ik even snel met 1-1-2.…

Prachtig rode luchten Langzaam gaat de dag Zinkend zonder zuchten Over in de koele nacht Vier ogen vol ontzag gericht Wachtend op wat komen gaat De zon verliest haar felle licht Slechts nog een dunne draad Een dag als alle andere dagen Miljoenen mensen keken reeds met evenveel wensen als vragen Niet beantwoord zoals steeds Een dag…

De bal ligt nog op straat, de sok naast eten dat niet lekker was. En op de kast vindt ze het glas dat op de uitgebeten kring en voor de liters opgedronken cola staat. Het scherpe zand veegt ze nog lijdzaam van de tafel en de bank. Een afgebroken rozenrank prikt ingehouden woede in haar ogen en zijn valse doornen in haar hand. Ze haalt…

De Spoorwegen verbazen andermaal De laatste en de eerste dag van ´t jaar Ligt er een procentenplanner klaar En gaan ze met de bonus aan de haal Van ´t grootste nieuwtje ben ik net getipt: De treinen rijden die twee dagen stipt…

Dood is hij niet dood want de stilte is waar hij begint. Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

De winter is vannacht gekomen. Verdwaald in duizend dromen zag ik een enig mooi ballet. Ijselfjes, glinsterend van de pret, schaatsten sierlijk over 't koude glas en alsof het gisteren nog zomer was dansten in vluchtige nevelzeeën schaars geklede winterfeeën. Verdwaald in duizend dromen zag ik vannacht de winter komen. En toch sta ik…

De verte vangt de leegte van je starre stille blik ontkent het vurig leven dat eens het jouwe was Hoe diep moet je graven om te zien waarom Hoe ver moet je lopen om te vinden wat je zoekt Hoe hoog moet je vliegen om het licht weer te zien Je werkelijkheid van waan van grijze stof geweven waar leven verdween in kille klamme grotten…

Ik ben veel te jong om toe te geven dat we beter zouden moeten weten dan te vegeteren met de kreten. Verhard door een pijnloos leven. We hebben veel liever een god van goud En alle monniken zijn oud.…

Koude december middag een stille tocht naar Schattenberg vooraf wordt duidelijk gemaakt waarom ik daar sta. Gelaten gaan wij die richting op onderweg waait de herinnering mij tegemoet. De hoge bomen voor de huizen de wasplaats, kerk en school de bus vanuit de steden de warmte van het mannenkoor. De smaak van ritja ritja de liefde…