Alle inzendingen, jaar 2002, week 41

Een koekoeksklok was in Bourtange in een huis aan de muur opgehangen. ''t Is de tijd, die 'k benijd,' zei de vogel met spijt, 'want die vliegt en ik zit hier gevangen.'…

altijd ouder, zelden wijzer elke keer een beetje strammer telkens weer een tintje grijzer en ook het volgende is jammer want iedereen moet zo nodig zoenen ook als ik dat geheel niet moet klef, nat, niet weg te boenen lippenstift op heel m’n toet en goedbedoelde snuisterijen taartjes in het feestgedruis gouden dag voor posterijen…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

Jammer dat ik je verjaardag missen moet Een vogelvlucht ver ben je van mij Ik kan hier weggestuurd worden op staande voet Maar dat maakt je niet blij Op afstand zal ik bij je zijn Jouw bloed stroomt in mijn aderen Ons hart is één en altijd één Hechter dan de cohesie van 2 stoffen…

Eerst komen de gedachten Deze plek is niet meer nummer één Maar waar gaan we dan heen? Dan het lange wachten Eerst naar de makelaar, Ons plekje laten taxeren Zouden ze het waarderen? Dan, een financiering is toch niet raar? Eerst gesprek met de bank De mogelijkheden met je loon Je plekje voor die prijs, de juiste toon? Dan het beste huis…

het warme oranje van de ondergaande zon en de azuurblauwe zee bij Heraklion het frisse groen van een beukenheg en gele paardenbloemen langs een binnenweg rode klaprozen in het graan het indigo van een pauwehaan en het diepe violet van lavendel ja, ik besef het nu toch wonderwel dit alles valt mij nu te beurt dat kleurenspel, een lust…

een knuffel voor jou, mijn lief een troostend woord en een arm om jou heen wil je even laten weten, laat je nooit alleen samen moeten we het verwerken dit imense verdriet en eenvoudig is dat niet... ik geef je een knuffel en hou je stevig vast ik zou zo graag de pijn verzachten maar dat kan ik niet... we huilen samen…

zijn timing was perfect door oefening verkregen zijn tijd reeds uitgerekt tot een minuut of negen hij kon er zelfs bij praten weliswaar korte zinnen maar het aanzien bij zijn maten haalde hij er mooi mee binnen er was er een die er om moest gieren zijn eigen jozefien en daarmee voor hem de boel verstieren binnen een minuut of tien…

Van mishandeling tot miscommunicatie Van ego-centrisme tot uitsluiting Zoveel slechtheid kan er zijn in een ouder-kind-relatie Dat kan leiden tot verwaarlozing Slechtheid spreken is niet moeilijk Goedheid in tegendeel Maakt geen relatie stuk Kijk jij ooit naar een persoon in z’n geheel? De oorzaak van dit allemaal Is gewogen op de liefde-balans…

Hoe te zien? Als een zee die rustig was en weltevree. Dan de golven wild en snel. Binnen een dag, verbrak het spel. Golven waren weg kalmte is terug. Of niet helemaal het was te vlug...…

Je kinderen zijn heel belangrijk. Ze zijn alles in je leven. Je wilt ze 't liefste altijd bij je houden en al je liefde aan hen geven. Natuurlijk weet je dat ze eens uitvliegen en zo hoort het ook te gaan. Soms blijven ze vlak bij je wonen, maar soms gaan ze ook ver bij je vandaan. Dat dit moeilijk kan zijn,daar weet ik ondertussen alles…

Mijn woorden Jouw leugens Mijn liefde Jouw schuld Ons leven In nevel gehuld…

op vakantie zag ik jou gevoel bekroop me van binnen gevoel niet te beschrijven jij voelde dit ook gevoel voor mij alleen voor mij geluk stroomde mijn lichaam binnen geluk dat ik met jou deel geluk nooit teveel de laatste dag gevoel gevoel dat ik niet wil voelen pijn verdriet afscheid voor eeuwig? tijdelijk? tijdelijk…

Als oppassers wat zij bewaken eten, Dan is het opgelet voor bajesklanten, Dan snijdt het mes zo handig aan twee kanten: De doodstraf is terug voordat we ’t weten. Kijk, drie maal daags een goed gevulde dis, Zorgt dat er nooit tekort aan cellen is.…

Sint Petrus wacht al aan de hemelpoort en noodt hem binnen met een breed gebaar: “Er staat een gouden zetel voor u klaar, wij hebben heel veel goeds van u gehoord. Hier kunt u wonen, in het eeuwig licht. Een stropdas is hier echter wél verplicht....”.…

Naakt ineengekrompen lag je daar, Op dat veldbed naast het raam. Met angst in je ogen keek je me aan, Het duurde even voor mijn verstand besefte, wat hij je had aangedaan. Die blik in je ogen zal ik nooit vergeten, ik wou je troosten maar zou niet weten, hoe daar aan te beginnen, hoe kon ik je vertrouwen winnen. Hoe kon ik je duidelijk…

Ik heb de maan zien huilen vannacht, want zou hij weten dat………. wij er hier zo’n puinhoop van maken en onszelf langzaamaan vergiftigen? Zou hij weten dat………. er mensen zijn, die zichzelf opblazen om maar zoveel mogelijk onschuldigen de dood in te jagen? Zou hij weten dat…….. er iedere tien seconden een kind sterft van de honger en tengevolge…

verdwijnende pijn van ingeklapte longen na haar laatste zucht verdrietig en klein de dichtgeklapte jongen oma’s ballon vlucht…

Als gekken rennen ze achter een bal, en lopen in de media-val. Want hoe je het ook benadert of ziet, het is geen sport maar commercie. Ze gaan er zelfs voor over lijken, als je slaagt behoor je tot de voetbalrijken. Je ruikt niet meer je eigen stank, miljoenen staan immers op de bank. Je mentaliteit die was niet pluis, menig tegenstander gaat…

Stap voor stap Kom je dichterbij Even lijk je te aarzelen Maar dat moment is snel voorbij Sprong voor sprong Beland je in mijn armen Om voor korte duur Mijn hartje te verwarmen Want na een snelle vlucht Verdween je uit mijn leven Onze liefde, ons geluk Het was maar voor heel even…

Jij bent daar Ik ben hier Onze gedachten reiken naar elkaar Jij bent daar Ik ben hier Ons gevoel van liefde vond elkaar Jij bent daar Ik ben hier Onze herinnering blijft voor eeuwig Jij bent daar Ik ben hier De vakantie bracht ons bij elkaar maar... Jij bent daar en ik ben hier De afstand houdt ons uit elkaar…

Niet eerder aangegeven dus ook geen recht. Is dát hoe het moet, in dit complexe leven? Te lang gewacht dat kan zijn. Is dat de fout die niet werd verwacht? Het was impulsief leidend tot niets. Misschien ook wel 'een harde brief'.…

Ik weet dat ik het je niet altijd makkelijk maak, maar geloof me als ik zeg; ik wil niet dat ik je kwijt raak. Ik wil jou...en alleen jou, je weet dat ik zielsveel van je hou. Elke nacht wil ik over je dromen, maar zullen die ooit uit komen? Ik voel de pijn, Dat ik nu nog niet bij je kan zijn. De dag dat wij weer bij elkaar kunnen zijn…

Rouw Het land bezong de prins in koor als heilige, die goud gekooid was Maar wat een schrik in ‘t crematoor toen bleek dat Claus, die koud ontdooid was tijdens zijn leven al verstrooid was Postuum Dat wij ons daarin zo vergisten! Claus is natuurlijk niet verbrand Hij was verstrooid maar werd als Christen per uitvaart bijgezet op stand…

Applaus, applaus en nog een keer applaus Weerklinkt wanneer de rouwstoet langs komt stappen Van mensen die maar niet schijnen te snappen Dat stil respect veel beter past bij Claus Zo gaat met hem, dat wordt vandaag weer helder Alweer een stukje eerbied naar de kelder…

jij kon mij, diep in mijn ogen, aankijken en mijn hart berijken bij jou, liet ik dingen los, over mijn leven, het was een chaos maar ineens, was er geen weg meer terug, je kon niet meer, het ging zo vlug accepteren kon ik niet, alleen huilen, huilen van verdriet verdriet om jou, omdat ik zoveel van je hou, en jij bent de enige…

Ze bleven uit beleefdheid even hangen Maar toen de ceremonie was besloten Wou woensdag de gehaktdag weer promoten En werd het kabinet niet opgevangen. Werd dinsdag nog gedragen door respect De woensdag ging weer voor het knaleffect.…

Een knuffel is zo fijn, een knuffel is zo goed, een knuffel omdat het mag, en niet omdat het moet. Een knuffel geeft je warmte, van twee armen om je heen, even met z'n tweetjes, even niet alleen. Een knuffel kost helemaal niets, ja één minuutje van je tijd, maar het geeft je zoveel kracht, om weer door te gaan in de strijd…

Op weg zijn wij allen naar een moment. In de tussentijd denkend wie jou kent. Wie zal er zijn op de grote dag en wenen omdat je daar zo lag. De enige vraag die zo lang smacht. Wie zal er zijn, hoe word je herdacht?…

"Het vrije woord is hier in het geding", Zegt Harry Mulisch die in zijn schrifturen Ooit dweepte met de linkse dictaturen En nu de status zoekt van vluchteling. Wellicht dat Fidels heilstaat hem weer wenkt, Waar iedereen mag zeggen wat hij denkt.…