114 resultaten.
Angst
gedicht
3.0 met 52 stemmen 20.826 Heel argeloos begin je een gedicht.
Een aantal letters, aangenaam van vorm.
Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht.
Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm.
Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen
Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt -
Schermutselingen tussen de vocalen.
De consonanten brommen mee, ontsticht.
Pas dan ontpopt…
alleen
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.111 Ik denk dat ik voor altijd..
alleen wil zijn..
niemand die mij troost..
maar ook niemand doet mij pijn..…
omnivoor
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 948 ik schuif mijn woorden voor mij uit
tot langgerekte zinnen
dat ik mij daarmee buitensluit
geeft onrust diep van binnen
dus slik ik mijn woorden telkens door
om ze moeizaam te herkauwen
maar te leven als zo’n omnivoor
begint mij te benauwen…
Koor van ongehoorde waaibomen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 527 Nu we kozijnen zijn
in deze keuken, kijken
ze wel naar de leuke
overbuurvrouw op haar
balkon of een bescheiden
lijnvlucht die over komt,
maar niet naar ons
die alles omlijsten.
En nu we planken zijn
in deze vloer, horen ze
ons voor geen meter,
terwijl bij de minste
beroering vervaarlijk
kraken en zij tijdens
koken of woorden tal
van…
Laten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 667 Met haar hoofd vol gevonden
gedachten
verlaat
ze stil elke fantasie
en weet ze dat
ik haar bemin met
elke gedachte die ze
voor mij achterlaat.…
PAYS DE L’AUDE
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 995 Ik moet de blanke gaten in mijn hoofd slaan
die het weten wissen, de kalmte brengen
rond het wellen van mijn zijn,
de sombere som ontcijferen.
Woorden wil ik, rechte woorden
als handlangers, als messen in vlees.
Pas dan kan ik ophelderen,
mij opheffen en neerleggen.…
Wakker
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 638 zo vol, volledig
als de cyclus zich rondt
en haar glans werpt
in neerschijn van de nacht
zo duister, volkomen
als schaduwen ijlings vluchten
en vensters
donker oplichten
zo stil, volmaakt
als het uur der waarheid
zich geruisloos terugtrekt
en helder zicht weer
aanstonds verschijnt…
Voorbereidingen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 687 Spinnen weven ongestoord
vliegjes worden ingepakt
nu de zon een klok rond eerder zakt
en mijn boomgaard aan de mist behoort
Kou zal hier de macht weer grijpen
aanvankelijk om het blad te kleuren
alvorens alles kaal te sleuren
zodat ook hij mijn gaard kan rijpen…
Herfstkleur
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 664 De zomer is voorbij
Vogels trekken weg
Dag duurt korter dan de nacht
En blaadjes pronken
Met hun nieuwe kleuren
Maar hoe fleurig het nu is
Straks is de wereld troosteloos
Met enkel kale bomen
En bruine bladeren op de grond
Het raakt me net zoals de dood
Ook ik val naar beneden
Als een blaadje op de hoop…
SUÏCIDE
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.024 Dag Man met de zeis,
je hoeft me niet te komen halen
voor de reis.
Ik heb in het traject een bocht verkleind,
wat vouwen in de kaart gelegd.
Morgen wordt mijn lichaam opgedregd.…
Danspartner
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.400 Misschien is alles wel ontstaan
uit de spontane huppeldans
van iemand die ongewild op
een doorn had getrapt. Of,
wie weet, was de eerste dans
een vorm van gebed, om aandacht
van een hogere macht, nog voor
de mens de spraak had bedacht
en volgde muziek uit het stampen
met de gezonde voet.
Zeker is dat jij in mijn armen
een Argentijnse…
de man
netgedicht
2.0 met 26 stemmen 4.717 zijn timing
was perfect
door oefening verkregen
zijn tijd
reeds uitgerekt
tot een minuut of negen
hij kon
er zelfs bij praten
weliswaar korte zinnen
maar
het aanzien
bij zijn maten
haalde hij er
mooi mee binnen
er was er een
die er om moest gieren
zijn eigen jozefien
en daarmee voor hem
de boel verstieren
binnen een minuut of tien…
Overdonderend
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.047 Ze raast maar door
met volle kracht
haar hete blikken
schieten vuur
Al stormenderhand
ontwricht ze mijn leven
onder haar slagregens
verval ik in zuur
Ze bliksemt me neer
met haar buien
hagelt mij in depressies
vol eindeloos verdriet
Ik roep haar nog eenmaal
terwijl mijn laatste druppel
de rand overstroomt
maar ze hoort me niet…
Ach II
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 935 Je bent zo'n park vol stille bomen
midden in een zomerdrukke stad
Zo'n lege bank aan spiegelwater
Een knisperend oktoberblad
Je bent zo'n onbevoetstapt sneeuwveld
de ijsjas om een tere tak
Zo'n krokusveld op een rotonde
lichtparels door een wolkendak
Je bestaan kleurt mijn seizoenen
Van mijn decembers maak je mei
Ik kan alleen…
schrijven
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.534 ik schrijf om te herinneren
maar ook om te vergeten
of om te kunnen zeggen
wat anderen reeds weten
ik schrijf om te verjagen
of in mijn hart te sluiten
om niet te hoeven praten
of juist te moeten uiten
ik schrijf om druk te zijn
of om stil te blijven
om weg te kunnen dromen
of angsten te verdrijven
ik schrijf voor jou alleen
of honderdduizend…
Met woorden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.043 De stilte heeft kleuren
die herinneren
waar we aan denken als
de stemmen
en woorden
van gisteren
niet meer
horen
bij elke echo van wanhoop
en
alleen
de angst
voor het leven
een verandering belooft…
senryu 11
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 2.614 verdwijnende pijn
van ingeklapte longen
na haar laatste zucht
verdrietig en klein
de dichtgeklapte jongen
oma’s ballon vlucht…
Vogelvrije tijd
netgedicht
3.0 met 1399 stemmen 150.170 Een koekoeksklok was in Bourtange
in een huis aan de muur opgehangen.
''t Is de tijd, die 'k benijd,'
zei de vogel met spijt,
'want die vliegt en ik zit hier gevangen.'…
Troost voor de LPF
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 580 De brokstukken van LPF's politieke waan
voegen we niet bij de paarse hopen puin
want het met fikse ruzie uit elkaar gaan
is volledig in de geest van Pim Fortuyn.…
De weg
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 2.152 Op weg zijn wij
allen naar een moment.
In de tussentijd
denkend wie jou kent.
Wie zal er zijn
op de grote dag
en wenen
omdat je daar zo lag.
De enige vraag
die zo lang smacht.
Wie zal er zijn,
hoe word je herdacht?…
Storm voorbij
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 3.934 Hoe te zien?
Als een zee
die rustig was
en weltevree.
Dan de golven
wild en snel.
Binnen een dag,
verbrak het spel.
Golven waren weg
kalmte is terug.
Of niet helemaal
het was te vlug...…
regenboog
netgedicht
3.0 met 56 stemmen 7.056 het warme oranje van de
ondergaande zon
en de azuurblauwe zee bij
Heraklion
het frisse groen van een
beukenheg
en gele paardenbloemen langs
een binnenweg
rode klaprozen in het
graan
het indigo van een
pauwehaan
en het diepe violet van
lavendel
ja, ik besef het nu toch
wonderwel
dit alles valt mij nu
te beurt
dat kleurenspel, een lust…
Stuttgart
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.554 That you think of me in Stuttgart
of all places, where Stuttgärter
live, work and die and that you
finish off the letter with lots
of love, transported in bits
and bytes, reaching parts
others couldn't reach,
make me wonder about space
and time and distance
in a mathematical way and fantasise
In the transport room,
I'll be ready…
Remedia Amores
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 657 Raad mogen verordeningen geven
maar uw remedia staat hulpeloos
Sedert het beschrevene mij verkoos
word ik in afzondering verdreven
Zelfs zonlicht heeft verlaten dit gelaat
verloren heeft elke uitweg mijn pijn
Zoekend naar wat zand in deze woestijn
betreur ik alleen mijn verbannen staat
Verhoor mijn woordenloze gebeden
haar bijzijn doet…
ik vind jaardagen maar niks
netgedicht
3.0 met 113 stemmen 22.780 altijd ouder, zelden wijzer
elke keer een beetje strammer
telkens weer een tintje grijzer
en ook het volgende is jammer
want
iedereen moet zo nodig zoenen
ook als ik dat geheel niet moet
klef, nat, niet weg te boenen
lippenstift op heel m’n toet
en
goedbedoelde snuisterijen
taartjes in het feestgedruis
gouden dag voor posterijen…
Weer dronken
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.867 Ze zag verbeelding aan
voor feit -
dacht dat hij vuil
geworden was
en liet hem op de
vloer alleen
Afgewend van hem
wist ze
dat huismijt langs
zijn oren kroop
en plinten polsen
open schaafden
Voor dood
lag hij
in haar toilet
Ze hoorde niets
ze hoopte niets
…
maar stilletjes
toch dat hij stierf…
opzienbarend
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 600 daar lig ik opgebaard, ben niet te zwaar
een eikenhouten kist op zeven schragen
kan onbekommerd mijn omhulsel dragen
een laatste liefkozing als stil gebaar
dan zal mijn zuster aan mijn zwager vragen:
wie zijn dat daar, die vrouwen aan de baar?
kijk die toch met dat opgestoken haar
ze huilt alsof ze niets meer kan verdragen
maar niemand kent…
Vlinders
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 1.014 Tussen de bomen in het veld
vliegt een vlinder met fluwelen
vleugels langs een zachte wang
om mijn eenzaamheid te helen
Tussen de bomen uit de wind
zonnestralen die verschijnen
voel ik vlinders in mijn hoofd
die in mijn verdriet verdwijnen
Tussen de vlinders in het veld
vlieg ik als een kleurig wezen
vleugels aan mijn beider hand
kan…
Onbereikbaar
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.700 Het zal nooit zo worden,
zoals ik dat wil
het zal nooit zijn,
zoals jij dat wou.
allebei, wetende
dat het niet kan,
zullen wij elkaar,
nooit vinden.
hoe hard ik ook ga zoeken,
ik zal nooit vinden,
wat ik bij jou vond.
ik zal nooit voelen,
wat ik bij jou voel,
want het mag niet.
je bent onbereikbaar…
Knuffel
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 2.163 Een knuffel is zo fijn,
een knuffel is zo goed,
een knuffel omdat het mag,
en niet omdat het moet.
Een knuffel geeft je warmte,
van twee armen om je heen,
even met z'n tweetjes,
even niet alleen.
Een knuffel kost helemaal niets,
ja één minuutje van je tijd,
maar het geeft je zoveel kracht,
om weer door te gaan in de strijd…