Alle inzendingen, jaar 2002, week 48

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk te veel…

De muren van het uitgeleefde huis Verbergen dat wat niet is uitgesproken Als inhoud van een stenen kluis Waarin verstikte kreten spoken Emoties druipen langs de wanden Een bloeddoorlopen oppervlak Waar diepe geheimen stranden Als stilte het gevoel weersprak De zwijgende muren splijten Door wat zij hebben opgedaan Aan pijn en zelfverwijten…

U kunt niet zomaar een museum in we houden hier zo van de Nederlandse deugdelijkheid streng toezicht maar wel een babbeltje en koffie op zijn tijd Niet zeuren lui Misschien heeft u geluk Breekt u nog onopgemerkt een ruitje stuk Of ramt u keurig door een pui van voren zonder dat wij daarvan ook maar een rinkeltje hebben kunnen horen Maar…

als de nacht weer van de morgen is maar, ik nog slaap en in mijn dromen jouw ogen weer geniet je hemelbed opschud en niemand nog mijn tranen ziet die ik dan telkens weer laat komen en als de zwarte schaduw weer verdwijnt heb ik mijn ogen opgeslagen naar de dag waarin geen zonlicht meer verschijnt…

Ik snijd in dit ivoor de glimlach van een bruid en een prauw om mee te varen en een schouder waaraan ik slaap, en een hand die stil wordt als maanlicht in de witte schilfers ivoor, en een oog, en een mond, en een oor, en een voet voor de dans in het maanlicht in de witte schilfers ivoor.…

Een tandarts in Geleen Trok met zijn rechterbeen De patiënten wilden horen: Kunt u er ook mee boren? Het antwoord was echter: neen…

Rascisme en fascisme, het onberekenbare kwaad. Iedereen is gelijk, en toch worden sommigen gehaat. Problemen worden afgekat, op mensen in de minderheid. Wat is er gebeurd, met de wet van gelijkheid? De oorlog hoort tot het verleden, maar het verleden komt weer terug. De oorlog is een eiland, en rascisme vormt de brug. De herdenking…

vandaag.. de tijd leek even stil te staan en zo zijn eigen weg te gaan een vlaag.. ik zie je staan en jouw weg gaan ik wil je zien wil met je mee en bovendien wij met zijn twee.. de tijd zal nog eens blijven staan... ...zullen we naar Rome gaan? naar alle mooie steden naar pleinen en gebouwen van erg lang…

Ik speelde vroeger wel eens spelletjes Met van die steeds maar kleiner in elkaar verborgen vreemde houten poppen gekleurde omhulsels zonder verdere knoppen Tot ma mij dan uiteindelijk riep en zei ”nou is het welletjes!”; waarmee ze dan bedoelde mij te zeggen dat ik er ophouden mee moest en ’t zooitje snel weer in de juiste volgorde neer…

stapel koppen voor de weg omhoog zet voeten in oogkassen zonder zicht kaken grijnzen onder het gewicht schreeuw en vloek hoek genadeloos graai botten bij elkaar beklim het paradijs versterf de dood met oud en grijs schop en trap om uit de rotzooi in de hemel aan te komen dromend daar alleen te zijn, de beste op het hoogste stapeltje…

Mijn vriendje is een muisje En hij woont bij mij in We kennen elkaar al jaren Al vanaf het eerste begin Hij is ook erg pienter En vindingrijk erbij De kaas weet hij te vinden Het lijkt wel toverij Als we ons vervelen Dan spelen we een spel Ik moet hem dan vangen Maar hij is veel te snel Soms droom ik wel eens Dat ik ook een muisje…

Kan ik nog een keer terug naar die tijd Om je lief te hebben, zonder spijt Kan ik erachter komen Waarom je er niet meer bent Kan ik nu zien of je het goed hebt Bij die andere vent Kan ik je nog kussen Op die ene manier Kan iemand anders mijn liefde blussen Want ik weet het niet meer Kan ik je eindelijk loslaten Zonder wroeging, zonder…

In het diepst van de nacht voel ik je kus Ik voel je lichaam tegen me aan Je lieve lach Je zachte kus Je boze blik Je warme knuffel Ik heb het niet meer nodig Ik mis het soms alleen Want zo’n mooie liefde Vergeet je niet meteen Morgen neem ik afscheid Van je liefde en je bestaan Maar vannacht zal ik nog aan je denken En vloeit er…

Door de waarheid ingehaald Vertrekt ze naar het land der dromen Waar visioenen binnenkomen En haar dwaallicht vredig straalt Voorbij de aardse woestenij Raakt ze lucide sterren Ziet de kosmos opensperren Schouwt planeten van nabij Maakt het gewillig brein Haar eigen creaties Restrictieloze impressies Die werken als karmozijn…

Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen, Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort, Maar ach, een kattenleven is maar kort, Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen: Eerst lever ik beschutting voor de kou En straks haal ik de warmte weer uit jou.…

Bejaarden heb je in soorten en maten en op een dag, ben ik het ook. Dus liefste vlucht nu het nog kan. Vlucht nu we nog dansen,lachen en praten, vlucht voor het grijze spook. Want wat krijg je dan: Gemier en gemeier, gezeik en gezeur. Zo doof als een kwartel, dement als een deur. Lekkende blazen, verzuurd tot het bot. Verbitterde dromen,…

dertien papavers knalrood wuivend tussen graan al bijna in slaap…

over het duinpad worstelt helmgras geduldig op zoek naar ruimte…

eeuwenlang geschuurd door water gladgeslepen juweel van zwerfsteen…

Duizend en (één) mensen (zwemmen, lopen en fietsen) op en mooie zomerdag in een tweemansformatie. Aan zee op het strand en in de duinen. Met haar op zijn sterke schouders gaat hij het schuimend water in waardoor haar lichaam kletsnat wordt en geen van twee kent tegenzin. Gezellig liggen zij hij-aan-zij in het gloeiend-hete zand, …

AAN DE JONKVROUW MARGARETA VAN RIJN, KUNSTIG AFGEBEELD DOOR FILIPS DE KONING. Gratior et pulchro veniens in corpore virtus. (Het bevalligst komt de deugd in een mooi lichaam uit.) Wat zien we hier? Is ’t verf en schijn, Of wezen? O, gij overschone! Men krone u billijk met de krone Der schoonheid, paarle van de Rijn. Kwam ’s levens…

Winter is mooi met eigen pracht Sneeuwwitte dagen sterrijke nacht IJs op het water rijp op de bomen Dooi treed weer in lente is gekomen…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

als je hartje koud is en je voelt je niet zo fijn eenzaam en verlaten laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is je bloed als azijn zuur en koud laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is en je verlangt naar iets fijns laat mij dan in je leven laat mij dan je kacheltje zijn laat me die warmte geven dan gaan…

verdrietig zoek je naar warmte in de kou zachtjes vraag je om zwijgend begrip je hand raakt de mijne bij elk klein verhaal in je ogen tranen zij spreken jouw taal je praat en praat tegen mij die avond laat over jouw leven over waar jullie waren gebleven over vervlogen tijden van reizen en geluk waar de woorden vallen volg ik je…

Thuis is geen bed, geen tafel en geen stoel Thuis is geen plek, maar iets wat ik voel Thuis is alleen waar mijn ogen je zien 't Is waar jij me laat weten dat ik 't leven verdien 't Is waar jij naar me luistert met me praat, met me lacht 't is de veilige haven die ik nooit had verwacht Thuis is de warmte waarmee jij me verwent…

Nog dagen denkt hij aan toen. Tijd ging snel, er was altijd iemand. Als vanzelf liet het leven zich leven Er bestond nog geen toen Al maanden leeft hij in het nu. Het bed is zo leeg, geen oor dat luistert. De pijn en verdriet als de nachten zonder slaap. Met de schuld moet hij verder, worstelen in het heden en dat is…

de feldwebel werd generaal, de kampdokter, professor en wij, joden, het is banaal wij zijn jood gebleven, zonder twijfel !…

Mijn hart verloren aan jou mijn lief het was zo goed als bevroren jij was op het eerste oog mijn hartendief Ik wilde het nooit geloven maar nu het zover is kan ik je beloven jij was een groot gemis Laatst mijn vriend verloren door een auto ongeluk zijn rug gebroken mijn leven was weer stuk Nu weer een beetje op goede gang een nieuw…

Met het prototype in de hand meet zij, voor, tijdens en erna de toestand die liefde heet op een schaal van één tot tien. Gelijkertijd kan zij zien of de mannen van de zon de vrouwen van de aarde en de androgynen van de maan afkomstig zijn van origine. Haar liefste kust haar liefdevol en zwijgt op elke vraag…