Alle inzendingen, jaar 2003, week 16

Een zware hand legde zich op zijn schouder En onderbrak zijn dagelijkschen gang. Heel even ging zijn adem wat benauwder, Toen ging hij rustig mee. Hij was niet bang. Dat dit eens komen moest, wist hij al lang. Wie die de strijd aanbindt, schuwt de gevaren? Menig soldaat sterft in zijn jonge jaren, Maar het land riep en hij volgde dien drang.…

Als de lente is gekomen En de bloeitijd breekt weer aan, Als de bomen wachtend staan Op de nieuwe levensstromen, Als ontdaan van winterdromen Al wat leeft, wil bloeien gaan, Als de lente is gekomen En in bloesems uit wil slaan, Laat ook mij dan zonder schromen Van het winterkleed ontdaan Door Uw stem, die ‘k heb vernomen, In Uw kracht…

Zomaar een oude vrouw, knielend aan de oever van de stille rivier waar ik zo graag verkoever. Haar tranen glinsteren, verlicht door de avondzon. Misschien is dit de plek waar alles ooit begon. Ik loop geruisloos door, voel haar intense pijn als ik haar zacht hoor zeggen: "Binnenkort, zullen we weer samen zijn..."…

Zilveren wolken. Een schaduw van elke droom. Woorden zijn juwelen. Die we delen omdat we eenzaam zijn. Liefde geven is liegen. Liegen is geluk zoeken dat niet bestaat. Ik ben weer alleen en mijn eenzaamheid lijkt op jou als jij verdwaalt in onbereikbare dromen waar woorden je betoveren en toverspreuken je niet meer wakker…

De kever zit te knarren, en is al helemaal schor, en zei: "Wat wil je...", "Ik ben een ouwe tor!!"…

Niet slechts de vogelpest slaat hier diepe wonden De kwekers slaan de handen in elkaar. Maar ook in SARS schuilt groot gevaar. Vooral in China werd dat ondervonden. Dus als je stijlvol en veilig wil chinezen Eet dan geen kip, maar pekinezen.…

Dromend loop hij door de regen Druppels vallen op zijn hoofd Maar in zijn hoofd zijn het zonnestralen Die over zijn huid glijden richting aarde Als hij droomt van haar Is de grootste storm maar een bui Kletsnat loopt hij door met een grote lach op zijn gezicht Want zodadelijk is hij bij haar…

Het mutsje is wat scheefgezakt maar siert haar smalle hoofdje rood kan slechts gedeeltelijk verhullen dat er geen haren onder krullen het onbedekte schemert bloot De chemo liet de lokken vallen blond dwarrelden ze op de grond en in het duister van de nacht bidt hoopvol kleine Vera zacht Lieve God, maak me gezond. Een bont geschminkte…

Een nieuwe dag weer We gaan beginnen keer op keer Opstaan douchen aankleden Ontbijt ook nog gegeten Krantje erbij Het gevoel zo blij Dan gauw de taxi in En nu het begin Bellen naar de zaak Antwoord op de onbesproken vraag Rijdend naar je klant Nadenkend over de krant Het is heel gewoon In de morgen zo schoon Komt een lachebek aan…

vertedert door kindsheid verdronken in de ogen van onschuld meegesleurd in het spel frisheid van het leven mond vol impulsiviteiten neus naar avontuur zoekend naar moeders schoot…

het hele gezin voor de tv ik doe niet mee wil even niet met de media in zee niet dat ik saai ben of de quiz niet ken het is gewoon even niks an alsof men niks anders kan ik ga liever schrijven want gedichten blijven…

soms lijkt het wel of we samen niet door één deur kunnen gaan soms lijkt het wel dat wij de beste maatjes zijn die er bestaan je verrast mij steeds op een andere manier een ander doe je ook graag een plezier voor mij graag regels voor jou niet, zeg je gaat gewoon jouw eigen weg ik wil graag een ding aan jou kwijt ik hou…

mijn wereld om voor te leven is gestorven naakte bomen in een dode woestijn de zee draagt een ijskoud veld van vissen de kust neemt afstand voor wie ik leefde is gestorven de zon poogt verwoed zonder resultaat zijn warmte rilt mij slechts een huid om leegte àlles lijkt dood…

Zijn schip werd gebombardeerd... Ruim 300 man gingen ten onder... Hij vond een vlot, wel niet zo groot Maar zo ontkwam hij aan de verdrinkingsdood... Nog vier mannen klampten zich vast Hij hees ze op het vlot Zo dobberden ze op de oceaan Niet een dag, ook niet een week... Ze vochten, om niet dood te gaan Hij was de jongste van de vijf…

Probeer en keer de dingen naar een positief gevoel Probeer en leer van dingen Kom zodoende tot je doel…

De vrieskou van haar lippen De lentebries die ritselt in de buik Haar ogen dwalen in de schemering De zon heeft me luidkeels bestolen. In haar bloed dreven ijsblokjes (“Bloody Mary”) Wrok nestelt zich en gloeit en wacht Zij wordt volslagen knetter Nu ze haar vijand ontwijkt. De vrieskou van de stem Vuurwolkjes in de vuist. Ah tergende klok…

Wat ooit papavers en madelieven waren aangetast door een stortbui Schuimkoppen in een rauwe, blauwe vlakte. Versnippering van weefsel. Morgen en dan pas overmorgen: Bedolven onder ontredderde gebaren. Nodeloos zwelgen in het zweet Dat mijn rug laat rillen. Het antwoord weigeren Tot het bijt in mijn geheugen.…

Bloed verloor en gaf ik, ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen. Je liet me speuren naar jouw raadsel. Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide. In de waan dat ik jouw zwijgen begreep, Viel ik dieper dan mijn schaduw, Ergens waar de mollen wroeten In de gitzwarte gangen. Waarom moet het moeilijk? Wou je dan de tijd strikken…

In schril contrast, zwalkend door straten, de fles half uit de zak, van'n jas vol gaten Lachend naar zichzelf,i n een etalage ruit, biggelende tranen, schreeuwen doet hij luid 'Kijk hoe ik verval in levenstrieste sleur' 't antwoord is altijd 'n dichtslaande deur De mensen kennen 'm wel, die dronken gek, zuipend, schreeuwend, en bevlekt…

Onder de zeespiegel ligt het wiegend graf. Er hopen zich knoken op: de schedel van een waaghals het bekken van een wees de wervels van een wegpiraat. Boven de wolkensluiers In het trillend blauw Hoor ik de ijzervogel naderen landend met klapwielen een mensenlading in de buik. Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen…

hou me tegen als ik dreig te vallen ik heb de toppen van de bomen lief en klim van bot naar bot tot ik een nieuwe zomer voel - hoog in mijn uitkijkpost van takken bespeelt een frisse wind mijn huid - een melodie die het verlangen wil verklanken in een zacht ruisen van wat komen zal wat in mij wakker wordt is nu het doel…

Donker is de zachte regen, vallend op 'n bleek gezicht, verandering brengt dauw, met 't vroege ochtendlicht Sta op,j e wordt vast ziek, liggend op de natte grond, maar jij blijkt eigenwijs, met strakke lippen om je mond Je hebt vast iets stouts gedaan, net als zoveel kinderen, verberg je bang in deze struik opdat ze je niet vinden Waarom vrees…

je bent mijn tegenpool en zoekt in kleuren van een bloem de wesp je wind draagt horzels aan en laat de muggen steken in warmte van de zon laat jij het minderen van kou slechts weten je tilt het licht om schaduwen wat zwaarder aan te zetten je draait het groen om op de achterkant de rups te pletten mijn vlinder is vermoord…

Het is tijd om te vergeten Tijd om verder te gaan Geen tijd om na te denken Geen tijd om er bij stil te staan Het wordt tijd voor een nieuw leven ‘t Wordt tijd voor een schone lei Niet meer denken aan daarvoor Niet meer denken 'wat doet hij' Nu ben ik eindelijk bevrijd Eindelijk uit jouw armen Nergens vind ik verdriet Nergens…

Meteen toen hij zichzelf had laten vangen Heeft Tariq boos promotie opgeëist Op de de-meest-gezochte-mannen-lijst Die overal in Bagdad schijnt te hangen. "Want op plaats drie-enveertig," zei Aziz, "Lijd ik als kopstuk echt gezichtsverlies."…

een vlinder landt op een bloem voor zijn laatste rust hij is op.....verloren en helemaal uitgeblust maar die bloem is niet de plaats waar zijn rust is gevonden hij voelt zich meer thuis in een ander dorp waar hij langer was verbonden zijn geliefde neemt het besluit geeft hem een nieuwe bloem met kleuren dicht bij hen ....een warm gevoel dit…

oma en opa twee oude mensen ze zijn er niet meer maar de gedachte nog wel ze waren lief en zagen bij de kleinkinderen geen grenzen en deden mee aan een grapje en een spel vooral opa met zijn grappen en gedoe als ik een snoepje vroeg aan hem dan liep hij naar het kastje toe en met een lachende stem zei hij ..hier en opeten maar hij genoot…

Eenzaam zit zij in haar kamertje van het bejaardenhuis Met een zakdoekje in haar hand Ze verlangt naar haar eigen huis Alsof ze hier gevangen zit en wachtend op haar dood haar allerlaatste stationnetje ze mist haar echtgenoot Ze voelt zich opgeborgen Als een vogel in een kooi Starend naar een familiefoto wat was die tijd toch mooi Ik breng…

Op de terugreis van een vakantie in Spanje met de auto naar Nederland Halverwege Frankrijk Zette mijn vader de auto aan de kant Een sanitaire stop zei hij 't was midden in de nacht Ik zei: "dat is niets voor mij... Zo zitten in de berm, ik wacht tot we bij een cafeetje zijn... Een cafeetje kwam in zicht we waren allen blij Wie gaat…

Geef mij vandaag en iedere dag een dag om voor te leven geef dat ik dan vinden mag een doel om na te streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef…