Alle inzendingen, jaar 2003, week 24

Na de schok Was er acceptatie Je zei: als ik sterven ga Wil ik geen reanimatie De afspraak die we hadden Om waardig te kunnen gaan Niks geen kasplant Maar een menselijk bestaan We hebben als gezin Een tijdje intens geleefd Genoten van wat we hadden Alles in een roes beleefd En toen was de tijd op Je zei: nu wil ik dood Het is mooi…

Jij waant je ver bij mij vandaan houdt je afzijdig van de beelden van ons kortstondig samengaan van wat wij met elkander deelden. Ik zie je in gedachten gaan bereis jouw zee, jouw werelddelen de tijd die tussen ons kwam staan verbijt zich om mijn wond te helen. Met flarden van wat is geweest, heb ik in jou mijn prooi gevonden. Door…

Als je straks gaat slapen, denk je dan aan mij? Als je straks gaat dromen, kom ik dichterbij……. Om in jouw oor te fluisteren, wat ik voor je voel. Ik wil je laten weten, wat ik precies bedoel. Verwerk dus in je dromen, de dingen die ik zeg. Ik wil je laten weten… “ik ga niet bij je weg”. Je hoeft me niet te zeggen, hoeveel je voor…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

Stil staar ik voor me uit in de hoop een stip te zien. Een gestalte die naar me toe stapt. Me bij de hand neemt en me de weg wijst. De weg die ik volgen moet. Steeds opnieuw Met vallen en opstaan, Niet meer bang te zijn De weg alleen te hoeven gaan, Wetend dat er altijd iemand is, Op wie je kan vertrouwen: Een goed gevoel.…

in jouw ogen zie ik de spiegel gebroken een niet te voorspellen pijn in woede ongrijpbaar regeert jouw lichaam en geest nu wil je niet zijn niemand zien niet herinnerd worden aan het onontkoombare van de waarheid een waarheid die in de weerschijn van het heden de toekomst zo onzeker onbetrouwbaar zichtbaar maakt jouw verleden…

Liefde is een leugen woorden zijn bedrog want de betekenis staat niet vast Verdriet moet tot de lippen reiken pijn doen als een vuur dat littekens schroeit een brandmerk dat achteraf uitgelegd kan worden als bezit onweerlegbaar van jezelf…

Een hand vol zelfvertrouwen, zou ik je willen geven. Het is een waardevol geschenk, voor heel je verdere leven. Wanneer de dingen eens niet gaan, zoals je graag zou willen. Dan zal jouw zelfvertrouwen, je onzekere gevoelens stillen. Vertrouw steeds op jezelf, blijf invloeden vermijden. Bewandel je eigen weg, laat nooit je leven leiden…

Altijd aan zien komen altijd onverwacht, ongewenst inbegrepen: depressies praat niet over jouw ellende ik heb genoeg aan de mijne zelfmedelijden of droge waarheid Grens? Help me! dansend langs de afgrond als een spinner gedesoriënteerd…

Proficiat, een welgemeend: “Hoezee !” Te oud ? U toont dat dat dus bakerpraat is, u krijgt van ons twee pakken pampers gratis en voor de baby bracht ik óók wat mee: Een babyflesje; heeft uw kindje dorst, dan lijkt een fles ons beter dan de borst.…

Eens bij een meertje in Vasse Zaten twee smerige dassen De ene zei zacht: Da's vies he zo'n vacht De ander dacht: ach, da's te wassen…

ik groet de koning met gebogen hoofd een serene stilte de stemmen geroofd de zon nog onder mijn ogen gericht op de koning der bomen nog buiten het licht een aarzelend fluiten heel even, heel zacht betekend het einde van de stille nacht het koor zwelt aan het duister verdwenen de angsten ver weg de wonderen beschenen…

Ooit stonden bij een bushalte Een gulden en een euro Elkaar te vergelijken De euro vond zich waardevol Kon half Europa plots bestrijken Toch riep de gulden: Dat is waar In waarde was ik minder Toch kon ik vroeger met de bus Had nergens nooit gehinder De mensen waren blij met mij Juist door mijn vaste waarde Maar wat jij waard bent weet ik…

Een aap wilde zich laten scheren bij de kapper op de hoek Daartoe was het dier verschenen in colbert en lange broek Hij nam plaats tussen de heren die daar al even zaten En hun wachttijd vulden met over niets te praten De aap knikte beleefd naar de heer aan zijn linkerkant En nam toen zoals het hoort een roddelblad ter hand Uiteraard…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen. Proberend fier te blijven klaarstaand voor je innerlijke strijd oog in oog staan met je…

Hij kijkt er toch iets anders tegenaan. Ik zie slechts de familie Jansen, terwijl hij denkt: ’k geef hem nog dertig jaar, mevrouw heeft toch iets minder kansen. Ik denk: wat kijkt mijnheer van Dam toch sip en hij weet: ’t is de tonsillitis. Ik zie de mens en hij daarbij de kwaal, de zwakke darm en de bronchitis. Ik denk: de Bruin heeft zeker…

Telkens als ik jou zie staan, vliegen de vlinders rond, Ik durf het gesprek niet aan te gaan, en open alles, behalve me mond. Ik kan niet tegen je praten, het lukt me telkens niet, maar kan je ook niet loslaten, en zit elke keer weer met vedriet. Zou jij niet de eerste stap kunnen nemen? misschien dat dat dan gaat, dan kunnen ze dat niet…

Geen woorden kunnen zeggen wat ik bedoel Jij bent mijn koningin Jij bent de zon van mijn gezin Geen woorden kunnen zeggen wat ik voel Geen foto's kunnen laten zien wat ik bedoel Jij bent het allermooiste plaatje Jij bent mijn bovenbeste maatje Geen foto's kunnen laten zien wat ik voel Al kon ik het alleen maar zeggen Hoefde ik het niet…

soms is het beter wachten wanneer een tijd de ruimte laat wenen denk in gisteren was de tocht gierender dan vandaag…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

Die muurschildering, de vogel op hoge stelt, de twee speren, de bizon, de man met armen wijd, liggend tegen lucht, zijn pik stijf. Waar gaat dit naartoe? Nergens: nacht, land van wat niet bestaat. Wat richt die vogel/ziel op hoge stelt/hakken uit? Op het tipje van je tong begint de wacht. Kon je maar als een dolfijn slapen met een…

Als een stoomlocomotief zonder vuur Geen kracht om voort te gaan Zonder power zul je blijven staan Elke meter vooruit is extra duur Geen stoker die je haard kan vullen De laatste energie in je gang naar de remise Het onvermogen is niet meer te verhullen Neem nog wat water in, als dialyse Iedere techneut denkt het probleem te fiksen Niet…

de stroom des levens is als een eenzame rivier je komt zoveel tegen maar je ziet het niet tot hier tot het punt van herkenning een nieuwe stroom langszij een samenvoeging van twee levens dit gaat nooit meer voorbij als twee rivieren samen niet meer te onderscheiden waardeer je de kleine dingen laat je je leiden door de stroom des levens…

Die gestoffeerde huisgenoot is al heel wat keren genòmen, 14 stappen òp, 14 naar benéé, je zal toch maar met zo'n huisgenoot in één huis samen wonen! Sluipend, om maar niemand te hoeven storen, bij een doorwaakte nacht, 14 treden àf! Zàchtjes, als ik hoofdpijn had en elke stap doordreunde in mijn toch wel pijnlijke hoofd, 14 treden op.…

Ik heb de zee met haar gevechten, haar brute krachten lang aanschouwd, hoe zij met nietsontziende golven de bange kuststrook heeft benauwd. Ik heb gezien hoe zij vernielde wat haar geweld dorst te weerstaan en toch, na eindeloos geworstel, moest wijken en ten onder gaan. En dagen later zag ik hoe zij in rimpelloze tooi verscheen. Haar woeste…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

Dichten is een vorm van rijmen, Zinnen aan elkaar verlijmen, Een kop, een staart, een middendeel, Zo vormt het samen een geheel. Behalve als het niet lukken wil, Dan slaakt de dichter soms een gil, Waarom krijg ik het niet voor elkaar, Twee zinnen te maken tot een paar. Wanneer je even het verband niet ziet, Helpt een woordenboek meestal…

gouden haren, als stralen van de zon blauwe ogen waar ik zo in zwemmen kon het niet geloven toen ik zijn liefde won dat een jongen als hij zoveel van mij houden kon nog steeds dat diepe ongeloof zijn ogen starend in de mijne mijn hele lichaam, diep verdoofd ik ben voor altijd de zijne dan opeens zijn zachte hand zacht strelend over…

In kilometers nog zo dichtbij Helemaal niet ver van mij Toch zo’n grote afstand Die mijn hart niet goed overbruggen kan De woorden, gevoelens en het uiten ervan Is iets wat ik niet in deze stilte kan Ik ben even je knuffel kwijt en je ogen net zo goed Je lach, die normaal gesproken de stilte verbreken doet Kon je nu maar gedachten lezen Dan…

Ze wandelt in een wereld die niet zo ver meer reikt. Het is een land waar ’t leven steeds dieper van haar wijkt. Ze ziet er nog wel bomen, maar die zijn dor en kaal en soms hoor je haar spreken in ’n onbekende taal. Je hoort als je goed luistert, dat ze in stilte huilt en bij haarzelf vanbinnen voor de gevaren schuilt. Ze is een huis waar…