277 resultaten.
Ooit 2
gedicht
3.3 met 80 stemmen 51.431 Wie moet haar nu voorlezen
doen vergeten dat ze niet slapen kan
Wie moet naar haar kijken als ze elders is
bedenken waar ze zich om omdraait
Nu ik mijn angst om haar
te verliezen ben verloren
Nu ik haar niet meer in mijn dromen
hoef te zoeken, waar ben je toch?
Ga nu maar slapen; zo alleen
kan iemand je wakker kussen
het glas om je breken…
Een ver zwiepen
gedicht
2.2 met 13 stemmen 14.464 Uit de keel van de droom een tjilpen in duizendvoud.
De zwerm spreeuwen verzamelt voor de wintertrek.
Over geploegde aarde wervelen wolken van letters.
De zon gloort en walmt in de brand van het onkruid.
Waar de winter toeslaat, vliegt de zwaan zich kalm.
Traag kolkend verplaatst zich door de lucht.
Hier dringt een ver zwiepen door, als geselt…
Voor hobo en piano
gedicht
3.2 met 41 stemmen 53.666 Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd
met een zweem van streling, snaren klonken. Zij
wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken
als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar
als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en
puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg.
Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen
op het aangetast…
Olijfbomen
gedicht
3.1 met 58 stemmen 10.016 Met een ragfijne sluier van tule
opgegroeid in vertrouwen met de smaak
van geschiedenis lijken ze het landschap
te tillen naar een eigen wereld.
Zegen de groene blaadjes die
het leven verrijken met de
magische geur van karakter
en een filosofisch vloeibaar goud.…
De Styx
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 553 Ik gun de doden best hun rust
het waren brave mensen
Maar waarom sturen ze geen kaartje
met de allerbeste wensen
Ze hebben aan Gene Zijde
zeker geen telefoon
Ik bedoel maar effe bellen
is toch zeker heel gewoon
Hoe weet ik hoe het hen vergaat
als ze nooit wat laten horen
Ik zal ze heus niet gaan bezoeken
om hun slaapje te verstoren…
Drinken en weten
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 865 Zo ben ik weer hier en staat
de tijd
mij toe
te beginnen
met
een ochtend die
woorden bederft
en de regen koestert
als de zwijgende boodschap
van weemoed
over een warme nacht
en
gedachten
die herinneringen
verleiden
maar
uiteindelijk
niets meer
verzinnen en
alleen
een tergende kater
beloven…
dromen en demonen
netgedicht
3.3 met 15 stemmen 1.288 armen gespreid
ogen gesloten
de wind door mijn haren
de zon op mijn huid
voel me bevrijd
zo zonder zorgen
dat wil ik bewaren
is wat ik besluit
zo ziet zij mij staan
kan mij niet bereiken
haar armen en benen
voelen als lood
en net voor “het gaan”
moet ik naar haar kijken
en zeg haar “niet wenen”
“ik ga heus niet dood”
bedriegende…
Grafschrift
netgedicht
3.9 met 12 stemmen 1.417 Hier ligt mijn trouwe-
hond begraven
Die alle deugd in zich vereent
Kon men met dieren
vriendschap hebben
Zo ligt hier wel
mijn beste vriend.…
Geloof,
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 511 Nu alles faalt, heeft dit nog waarde
Voor mij, die nooit één waarheid heeft ondekt;
Ik zal van u niet scheiden als deze aarde
Mijn poover lichaam dekt.
Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren
Wat eens de liefde zalig bevrucht,
En waar er twee elkander toebehoren
Is zelfs de dood geen vlucht.…
smeltende ster
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 626 Het gras fluistert mijn rug
In vochtige woorden de vreugde toe
En mijn neus danst met bloemen
Op de kristallen dansvloer
Van een zomers briesje
De ogen grijpen naar een ster
Die langzaam in gouden druppels
Smeltend mijn horizon inkleurt
Ik proef hoe de warme gloed
De mond van elke porie kust
Maar mist zweeft de afstand tot een gat
Mijn…
Schandalig (een conservatief gedicht)
netgedicht
2.7 met 12 stemmen 1.366 ‘Natuurlijk is het schandalig
dat er zo weinig vrouwen
in topposities werken’
zegt Sigrun Vageng.
Natuurlijk was het schandalig
dat mijn moeder
in ons gezin,
in mijn leven
een toppositie vervulde.…
toen je stilte stuurde
netgedicht
3.8 met 19 stemmen 1.383 niets
is me liever
dan eenvoudig mooi
het bloemblauw
vers gescand
natuurlijk in het licht
een meisje
drinkt in stilte woorden
denkt hem goddelijk lief
en ik
ik kan in stilte
niet meer denken
ik kan het denk ik niet…
Lichtvervuiling
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 503 Onze omgeving is goed verzorgd.
Alleen de sterren zien,
des avonds, is onmogelijk
vanwege het licht,
door mensen aangebracht
- uit angst - op palen.
Sociale onveiligheid,
het noodlotsthema
van onze dagen,
waardoor de lieve duisternis
een vijand wordt.…
testament
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 876 de dood komt dichterbij
ik heb hem steeds gemist
net alsof ik wist
waar hij langs zou komen
maar er komt een dag
dat ik hem tegenkom
misschien is ‘t daarom
dat mijn woorden stromen
ik schrijf je mijn gedachten
de wereld van mijn geest
waarin je, als je ’t leest,
ook die van jou herkent
zodat je alles weet
wat ik je wil vertellen…
ik dacht
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 837 ik dacht,
verdomd ik dacht
dat deze werkelijke pijn
me iets zou leren
over wie ik eigenlijk echt ben
en hoe de wereld om mij heen
voor even onbelangrijk zou zijn
dat in die eenzaamheid
vertrouwen groeien kon
ik in mijn eigen ogen iets onbedaarlijks
rustigs terug zou kunnen zien
los van oorzaak van gevolg
kon voelen wat het was
dat…
Vuur...
netgedicht
3.2 met 8 stemmen 1.302 Het vuur dat was zo prachtig,
zo fel en imposant,
maar zonder nieuwe voeding
is het zomaar uitgebrand.
Dus hul mij in een deken
en blus daar mee het vuur,
maar zonder frisse lucht
worden zoete vruchten zuur.
Daar in dat grijze hoopje
daar smeult wellicht nog vuur
en er rest niks meer dan wachten
op een feller, heter uur.…
Een vlaag aardedonker
netgedicht
1.6 met 8 stemmen 1.601 Noordenwind zwiert fladder vlerken
aan `t plooigespannen hemelkleed
waar ze door zuchten zwellend sterken
in vlagen snikkend kinderleed
Het vragende ‘waarom’ jaagt smeken
wervelend, dolend door de natuur
waar kalme wateren woelig breken
met het zonlicht in het laatste uur
dat in schemering met stormen vecht
die bevroren verdrinken…
Onder spel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 1.187 Wanneer ik thuiskom
danst daar die kleine
ook als ik wegga
staat ze te zwaaien op
de stoel voor het raam
Het is allemaal spel
en elke vraag die zij stelt
roept spelregels te voorschijn
uit mijn eigen onwillige mond.
Maar of ik nu kom ga of blijf
altijd bewijst de klok aan de muur
het ongelijk van de tijd zeker
als zij bij de tijd is…
Oorlogsdreiging
netgedicht
2.8 met 6 stemmen 953 Ze staan weer voor een oorlog klaar,
uit grote monden rollen zware woorden.
De vrede wordt gestald in verre oorden,
verzoening wordt een vreemd gebaar.
De lucht is nu nog stil en klaar;
ik dacht nog dat ik vrolijk lachen hoorde,
en zelfs dat in de wereld wijsheid gloorde,
maar ginds staan lijkenzakken en een baar.
Want morgenvroeg begint…
Pyrrus in Irak
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 1.172 Ze rolden aan door het zand. Als een muur
van staal en stof verplaatsten zich de tanks
vanaf de grens het land in dat de Yanks
wel eens bevrijden zouden van de dictatuur.
Het ging heel vlug. ‘t Verzet was kort van duur.
Een enkele Irakees schoot terug, maar zwenks
maaide een tankkanon hem neer. Allengs
werd alles kalm en doods. Hun laatste…
Klein Wezentje...
netgedicht
3.5 met 48 stemmen 8.340 Lief, klein, nieuw wezentje,
daar ben je eind'lijk dan!
Er is lang op jou gewacht,
maar daar weet jij niets van...
Je ligt daar in je nieuwe wieg
Zo zalig pril te zijn
Zo klein en zo afhankelijk,
zo puur nog en zo rein...
Lief, klein nieuw wezentje,
er wordt voor jou gezorgd!
Dus geniet maar van je baby-zijn
En wees nog niet bezorgd…
libido
netgedicht
2.7 met 19 stemmen 2.433 haar lichaam te begeren
vertroebelde zijn zicht
hij zag haar ronde vormen
zelfs met zijn ogen dicht
kon zich niet concentreren
verloor daardoor zijn baan
en ook zijn vrouw (zijn vierde)
is er vandoor gegaan
uiteindelijk na maanden
kreeg hij haar in ’t vizier
en warmde haar wat hitsig op
beloofde haar plezier
zij heeft hem afgelopen nacht…
nachtschade
netgedicht
4.3 met 84 stemmen 1.206 De schemering schuift de dag opzij
Duisternis druipt langs het vensterdak
Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet
Visioenen fladderen door mijn hoofd
Dromen openbaren zich weer niet
De klok tikt donker
urenlange slapeloosheid tot
De ochtendzon struikelt over haar stralen
De dageraad dringt zich op
De donkerte voorbij
Een dag lang wacht de schemer…
Kringloop ...
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 527 Vliegen als een vogel
de vrijheid tegemoet
over land en zee
verhalen vertalen
Wolken doorklieven
regen trotseren
zon koesteren
storm begroeten
Sneeuw bewonderen
woestijnen negeren
bergen vermijden
meren begeren
Vermoeid nestelen
"gezin" stichten
Uitvliegen
ervaring doorgeven
Kringloop van 't leven !…
De armoede van onze rijkdom.
netgedicht
3.1 met 15 stemmen 1.745 De armoede van onze rijkdom
is schrijnender dan je wel denkt,
de armoede van onze rijkdom
is dat men heeft, maar niet schenkt.
De armoede van onze rijkdom
is pijnlijker dan je wel weet.
't Overwoekert in 't leven het mooie
dat werkelijk rijkdom heet.
De armoede van onze rijkdom
dat is het verlies van de geest,
zodat men in overvloed…
Bezit
netgedicht
3.6 met 30 stemmen 6.270 Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden.
Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed…
nihil semper floret (niets bloeit eeuwig)
netgedicht
3.8 met 34 stemmen 11.810 geraniums verbleken
als hij er lang naar kijkt
potten verdroogde aarde
dat van de randen wijkt
zij had ze nog gekocht
en water willen geven
maar was daarmee gestopt
zoals zij deed met leven
haar bril nog op het kastje
haar breiwerk op haar stoel
patroon zat enkel in haar hoofd
het geeft een vreemd gevoel
dat hij die trui nooit dragen zal…
Verloren weelde
netgedicht
2.2 met 11 stemmen 1.352 enkel de zoute zeewind
proeft nog van de lagen
ooit nog witte verfdagen
en maakt haar onbemind
hij slaat haar nog af en toe
de blinden in het aangezicht
ze huivert dan de vensters open
tot alles in haar voegen kraakt
anders is er niets
dat haar nog raakt
haar jaren zijn al lang verlopen…
Nachtvaart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.126 En langs de lichten
Zijwaarts loopt
Een lijn de einder langs
Van onder ’t schip
En golven door
Een glanzende gloed
Van lichtend wit
Beweegt, beweegt, beweegt
Ik zoek het eind
En vind slechts
Uit het donker niet
Maar door het schip bewogen
Licht
Dichtbij het wufte
Nacht’lijk strand
En pier
Van verre glorie
Geluid
Van scheepsmotoren…
Schrijven
netgedicht
3.3 met 23 stemmen 882 ik letter de dagen
zo gaan ze
voorbij
tussen de regels
met pen
rij voor rij
dragen mijn woorden
verdriet en
plezier
schrijven
is leven
op papier…