Alle inzendingen, jaar 2003, week 31

Je haren in de wind zijn als Golven op een rustige zee Deinend op de zachte zilte wind In perfecte harmonie Je ogen in het donker zijn als Kaarsen, brandend tussen 1000 rozen Een prachtige rode gloed Verwarmt mijn hele lijf Je lichaam naast het mijne Een pas geplante boom Waarvan de bladeren Nog ontluiken moeten Jouw woorden vormen…

Vreselijk is het, als je voorgoed Je allerliefste vrouw los laten moet Hoeveel pijn en verdriet moet een mens lijden Om erachter te komen waarvoor we strijden Hoe donker kan het zijn De lach verdwijnt, het doet pijn Hoe was het om vrolijk te kijken De muziek moest voor alles wijken Hoe was het om positief te denken Als niets je meer leek…

Zo had ik je nog niet gezien: terrein wuivend van gras speciaal ontsloten voor de voeten van wandelaar ik Je bent mijn glooiing zonder slangenbeten, peilloos diepe kloven, prikkeldraad of paden. Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

Jij weet het wel, je weet het allang! Je kunt het nog niet vertellen. Je bent onzeker, en ook bang... Daarom blijf je jezelf maar kwellen... Je bent "anders", ze begrijpen het niet Maar, je kunt het niet blijven uitstellen Je wacht, op het juiste moment, en denkt, Dat ze zich jouw " anders zijn," geheel niet voor kunnen stellen... Ondanks…

jouw schenkerij open je gastvrij serveert vruchten bijna vloeiend, vult citroentjes zoet - met ambrozijn je drinkerij is bloeiend je deelt pluimen rond en toast vol pit op trossen blozende groentjes wenkend naar rood of wit…

Ben je wel eens bang geweest? Bang voor het leven, voor alles wat erbij hoort. Bang om liefde te geven. Wat beangstigt je het meest? Het kwijtraken van je dierbaren? Het openen van je hart, je ware ik laten zien met alle gevaren? Bang zijn hoort erbij. Denk niet dat je zwak bent. Wees blij dat je angst kent. Dit maakt je vrij. Vrij…

Bedankt Dat je in mijn leven bent, en dat je van mij houdt. Je bent de liefste die ik ken, je hebt een hart van goud. Bedankt Voor ieder liefdevol moment, iedere morgen, middag en nacht. Weet dat je de ware bent, dat ik naar je smacht. Bedankt Voor je sterke armen om me heen, je lippen op de mijne. Je maakt mijn leven liefdevol, laat…

Ondeugend blaas ik in je vrije oor laat je weten zonder iets te zeggen “Mocht je ooit een keertje neerleggen dan kietel ik je helemaal door” Klierig klepper ik met het topje van mijn vinger aan je onderlip ontwijk je meppen, schenk je sip mijn onschuldigst schuine kopje Wacht maar spuwt je donkerbruin wacht maar glinster ik blauw terug…

Vandaag lag ik zwijgend In een roes van de warmte van die dag Te staren naar de enkele ster aan de hemel Ik had er alles voor over daar te zijn Die ene ster had mij bevangen En ik zat als gehypnotiseerd te wachten De tijd brengt me er wel, Maar het was nog niet mijn moment Ik weet wel waarom ik daar wou zijn Ik wou naar jou, ik mis je zo…

Vier doden en een boel vakantiepech Zou u wel zuidwaarts gaan met zoveel bosbrand? Stel dat ineens een nieuwe vuurzee losbrandt! Maar daar wuift het bestuur uw zorgen weg Het meeste vuur, stelt men gerust, bedaarde, bezoek dus zeker de verschroeide aarde.…

Je was zo trots toen ik ter wereld kwam. Je riep: "Eindelijk een broertje, mam". Dat was wat jij al drie jaar wilde, je was zo blij toen je me op tilde. Samen spelen en opgroeien, oooh, wat moest ik daarvoor bloeien. Want zoals zo vele kinderen, gingen wij ook elkaar erg hinderen. Spelen veranderde in ruzie en vechten, Ik moest het daarbij…

Ik zie de ondergaande zon in je ogen, die langzaam lijken te breken. Ik kan je nog niet missen, lief, blijf bij me, wil `k je smeken. Ik hou je hand vast, stevig in de mijne; ik streel voorzichtig huid en haar. Zolang ik je vasthou kun je niet verdwijnen, blijf bij me, lief, nog even maar. `k Heb jou nog zoveel te vertellen; je kijkt me…

Vuurtongen snijden de nacht Sierlijk en vreemd als maankraters Huizen woekeren over de velden Twijfelend aan mijn wandel Sidderend voor de zeis die ons neermaait Bespied ik de heilige honger Van de ander die weet Hoe gretig de uren happen Hoe de avond razernij met stilte verzoent Als een kat voor de sprong. De anderen blijken gelijker…

wel koning zonder kroon dan toch met onderdanen die zich wanen als een zwart paard zonder manen de grote stal die staat er nog dat zei zijn moeder hem zo boos toen hij verhit met vuur en zwaard de draken de oorlog had verklaard maar was hij dan zo argeloos? zijn geliefde jonkvrouw is steevast gevangen en gekluisterd aan een rots en monsters…

Japanse Iris, Waterlelie Mooie groene houten brug Van die oude Claude Monet Die zoveel meer kon dan schilderen Ruim honderd jaar terug Ik ben daar bij zijn huis geweest En zijn tuin in Giverny Om zijn liefde daar te voelen Die ontsproten uit zijn geest Zijn vuur nog nimmer doet bekoelen Het geeft mij kracht Om te aanschouwen Hoezeer…

Het is niet fijn om dood te zijn. Soms maakt me dat een beetje bang. Het doet geen pijn om dood te zijn, maar dood zijn duurt zo lang. Als je dood bent, droom je dan? En waar droom je dan wel van? Droom je dat je in je straat langzaam op een trommel slaat? Dat iemand je geroepen heeft? Droom je dat je leeft? Maar ach, wat maak ik me…

In ons huis werd over ontrouw terloops soms iets gesist. De ruiten bleven onbedekt zodat iedereen zou zien hoe prettig bij elkaar we hoorden. De gordijnen waren tot diep in de plooien doorgebrand en er vielen gaten in toen mijn moeder ze tenslotte sloot. Een buurman moest begraven worden. Slechte stof, schold zij, mijn moeder en…

De rijder en z’n paard, ze zullen zeker komen daarom oefen ik m’n vleugels in ’t ruisen daarom is m’n bed zo zacht we zullen luisteren naar ’t geluid van de regen op ’t golfplaten dak maar misschien is z’n bus wel blijven steken in de modder zoals laatst hoe vind je eigenlijk m’n lippenstift?…

De Film van Ome Willem, Sesamstraat J.J. de Bom, het Klokhuis, Don Quishocking Verleid door elke lyrische verlokking Creëerde hij een oeuvre van formaat Al is de oude meester heengegaan De Oude School zal altijd blijven staan…

Vroeger had je hier een zeeklimaat Stond je in de regen en met tegenzin Te wachten op Dries Roelvink en vriendin En die zette je dan druipend op de plaat Nu sta je met een pils tegen de dorst Op je droge post bij villa Eikenhorst…

Zij zit verscholen in het scherm van haar gsm, benen over elkaar bezig te zijn, haar been wipt op en neer, met één toetst zij als Luky Luke met ’n vinger een shaggie rolt en sneller schiet dan schaduw valt Haar zonnebril trekt zij omlaag zodra zij ziet dat ik te diep in haar bruine ogen duik Zo kan zij weer koel, afstandelijk zijn haar…

Een vlijmscherpe tong Een dodelijke blik Die haat in je ogen Bezorgde me schrik Die tong kon mij breken Dat deed zij dan ook; die tong deed de ronde met al jouw gestook... Geknakt bleef ik achter Gebroken nog niet Jouw vlijmscherpe woorden Dat was de limiet Jouw ogen die doodden en raakten mijn ziel 'k Begrijp tot vandaag niet waarom…

Een landschap gekoesterd door felle kleuren Ontvouwt zich als een gezicht De aarde draagt heel het gebeuren In tijdperken van vuur en van licht Wolken van verbeelding drijven mee met de rivier kreten van verrukte verwondering beantwoorden blikken verzadigd plezier Onvermoeibaar stroomt hij verder Glinsterend als een melkweg Met de hemel…

Ik had mijn pijn ook kunnen verbergen met krachtige, verbloemende woorden, maar ik zweef nu eenmaal in deze verduisterende oorden. Deze spinsels van een onuitgesproken verleden rusten al zo lang in de de geheimen van mijn geweten. Harde letters zochten een weg op een stenen pad, waar simpele woorden lagen verspreid en waarlangs men geen…

Je probeert me wat te zeggen Met je tong half uit je mond In je rolstoel uit te leggen Dat het komt zoals het komt Voor de 1 ben je zwakzinnig Voor de ander teddybeer Er knaagt mij iets van binnen Je raakt me keer op keer Voor geen geld wil ik je missen Voor geen goud wil ik in jouw plaats Zal god zich weer vergissen En ik ben niet eens…

het was najaar toen hij stierf en haar achterliet ze treurde de tijd voorbij zorgzaam getroost door wie haar liefhad ze ruimden zijn verdorde blad de kleuren verpulverend tot herinnering en ze wachtten op de warmte van de eerste zonnestralen en haar lach maar ze miste het voorjaar en zijn eens zo statige stam waar ze altijd tegen…

Een felle vloek en het bord valt uit zijn hand druppels bloed op duizend stukken hij foetert iets van; ’scherpe rand’ en; ’doe het lekker zelf voortaan!’ zij troost, maar kan haar lach niet onderdrukken ’Ik help nóóit meer!’ en zijn ogen spugen vuur strafschop voor haar leedvermaak zo gaat het bijna ieder uur zolang al als ze samenzijn…

Hoelang… Voetstappen sterven weg, een stem eindigt als enkele fluistering herinnerend aan toen… Stilte trapt pijnlijk op mijn hart niets is nog te horen alleen de tijd die meedogenloos rimpels van ouder worden achterlaat… Een leegte vult de kamer de woorden van ‘nooit meer zijn’ bonzen ongedurig op de deuren, ik laat ze binnen……

’Van mijn bed, door het raam naar de sterren en de maan en daar helemaal omheen en weer terug tot mijn bed en dan nog duizend keer nee……nog veel, véél meer!’ Jouw grootste liefde past niet in de reikwijdte van je kleine armen ’s Nachts verdrinkt je, stort een vliegtuig neer…

Het kamermeisje Heeft een te kort rokje aan Ik zie de natuur…