Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

Dag Europese Bank, ik ga vertrekken Je redt het nu wel verder zonder mij Al is jouw gastheers' kas nog lang niet bij En zal Trichet de Franse wel gaan spekken Maar kom, ik zeg beleefd ('t zijn grote landen): Ik laat je achter in vertrouwde handen --------------------------------------------------------------------- Bij zijn afscheid van…

Waar eens de kastanje heeft gestaan, gaapt nu een heel groot gat. De beste jaren heb je ons gegeven, maar het leven heb je nu gehad. Niemand wist hoe oud je was, en wat je hebt doorstaan. Al die jaren gaf je schaduw, door ouderdom ben jij nu doodgegaan. Je levenskringen in je stam, ik heb ze niet geteld. Je takken hebben ze je het eerst ontnomen…

Ze liggen op de zolder in een hele mooie doos, met een blauw lint omwonden, 'k bewaar ze al een hele poos. alle brieven die je schreef uit verre vreemde landen. Ze gingen èèn voor èèn op nieuw weer door m'n handen. M'n ogen lezen alle regels, en alle kussen proef ik weer. Want al die vele kussen, geef je me nog keer op keer. Al is het…

Van jou gedroomd vannacht je was gehuld in zwijgen de lippen waren rood gestift de ogen leeg uitgestorven Van martelaar tot heilige is maar een kleine stap je kreunde met uitgerukte tong een onverstaanbaar hijgen Wat doe je hier, beminde met dezelfde oude leesbril hoekig staand op je neus wat moet je hier dacht ik Jouw…

zo vormloos vluchten de grijze vegen met de nevel regen de graven zuchten dempen droeve woorden die fluisteren rond witte bloemen grond langs stenen boorden het water spat rozetten de chrysanten bloeien de cijferjaren zetten stiltes aan het bloeden die blijven kwetsen al hebben arduinen geen doornen die de aanraking verhoeden…

De rupsen van de vlinder gedijen zonder hinder van koud verstild verleden en leven in het heden genietend van het blad totdat ze hangen stil en zwaar als grauwe poppen naast elkaar en vragen zich verbijsterd af waar is de zon die leven gaf oneindig lang de nacht En pas na 1000 vragen en nachtzwart lange dagen herrijst het vlinderkind…

Dan gaat er van binnen iets gloeien dan rommelt het in mijn maag mijn hart gaat sneller bonzen om me heen zie ik alles vaag Als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij. we lopen samen, hand in hand de uren vliegen ons voorbij maar dan open ik mijn ogen en ben je niet bij mij Daarom deze dromen die brengen jou wat dichterbij…

Een apathisch zwijgen Een wegglijden in mijn lichaam Een langzaam haperen in mijn lijden Een schimmig doodsbeeld wil me verleiden Mijn pijn graaft steeds dieper in een bodem van tranen Met elke stilte gaat mijn pas vertragen en tekent wanhopige lijnen op mijn gezicht De nacht lokt me met haar verblindend licht…

radeloos en bang vecht ik al zo lang eenzaam en verlaten te bang om over angsten te praten iedere dag en ieder uur sloopt het mij dooft 't mijn levensvuur…

Waar de stroom van beelden naar buiten keert dwaal ik in illusies die mijn werkelijkheid ontkennen, en zoek ik de stok die de spiegel breekt waarin mijn ogen de waarheid zien…

dagen zo donker, nachten zo lang maken soms een beetje bang `n eenzaam gevoel, een droevige gedachte geen enkele troost die men kan verwachten geen naaste vriend of goede maat `n innerlijk gevoel van alleen maar haat keer om die haat in liefde en begrip maak van je bestaan een heerlijk bezit…

Senryu Bevroren harten ijzige oktober wind snijdt de hartekreet…

Nu Albert Heijn opeens naar eigen zeggen De meeste prijzen blijvend heeft verlaagd Heb ik mijzelf argwanend afgevraagd Hoe ik het woordje "blijvend" uit moet leggen. Ik dacht meteen aan mijn gescheiden vrouw. Die zwoer mij indertijd ook blijvend trouw.…

Vrouwen, bóven een bepaalde leeftijd,krijgen eens per vijf jaar een oproep,er wordt ze dan gevraagd of ze mee willen doen aan het borstkankeronderzoek. Nou is het best wel nuttig, om te weten, van tevoren, of je wat mankeert, maar ik heb me lopen zwéten, omdat je weet dat 't píjn doet maar moet je hóren. Na een paar minuten, is 't achter…

We waren er pas heel kort aan gewend Dat het niet nodig was om af te ronden En net nu we ze ook herkennen konden Nadert al weer het einde van de cent ’t Is toch wel hard een muntje te verjagen Dat destijds zo vaak voor ons is geslagen ------------------------------------------------------- Het einde van de kleine eurocent-munten in Nederland…

Zeg Edwinlief, we moeten weer eens scoren Na Mabel en die buik van Máxima Ik trek een plan uit onze actiela: Laat opa en die malle Maartje horen Geen rechter vreet dat, maar het slaat precies Zo in als Charlie bij PR de Vries ------------------------------------------------------------------ Prinses Margarita en Edwin de Roy van Zuydewijn…

Met mijn handen diep in mijn zakken En een zachte herfstbries in mijn gezicht Met mijn blik op rondspringende padden En een vale zon die mijn dag verlicht Zit ik nu op dit bankje… Mijn trillende hand bleef in de lucht hangen Toen hij zijn gezicht doelbewust omdraaide Erkenning was slechts mijn enige verlangen Totdat al het beleefde met de…

Sla je armen om mijn middel Ik wil smelten door je aanraking Sst… zeg maar eventjes niks Dans met me mijn engel Wieg zachtjes mijn lichaam Ik wil verdwalen in je blik Laat de wereld rustig vergaan Dans met me mijn engel Streel onbelemmerd mijn haren Ik wil verdwijnen in je zucht Oog in oog en hart…

Heupwiegende bewegingen In een fijne spijkerbroek Felgekleurd truitje Blonde haren gaan Mensen rondom En toch geheel alleen Spelend met de ogen Rondjes draaien op de soul Elke bas dreunt even door Maakt je hoofd leeg Luidt het weekend in Lichtcircus rond je voeten Alcohol stroomt door je heen Zwevend op de klanken Dan is het mooi…

De Dood is Niet Het Eind al wat leeft, sterft, vergeet zal immer bloeien onverholen begeleidt door tekens op een graf herinnering zal nimmer wijken al wat jij gaf, nam en bracht jij jij bent leven jij bent de Dood leven is de naam die jij bracht…

Er ligt een kater op mijn lever, het is dat men mij een mens noemt, anders was ik toch meer een bever die tot verdrinkingsdood is gedoemd. Elke dag tril ik van het delier, rusteloos malen mijn gedachten maar het interesseert niemand een zier want er valt niks van te verwachten. Mijn zeer hoofd is een pijnfontein van knallende champagnekurken…

De kleuren vallen als een waaier rond jouw gezicht, de lange haren van rood, bruin tot donker kastanje omlijsten jouw gave lelieblanke huid. Groene ogen geven het geheel een herfstachtige tint. Een verdwaalde paddestoel in het zachte mos gaat spontaan blozen. Jouw zachte uitstraling en open blik maken het plaatje compleet Bij het scheppen…

De morgen is nieuw, al is hij niet anders dan de morgen van gist'ren en de dagen daarvoor. Het lied van de merel, dat klinkt in de stilte, lijkt een lied dat ik nu pas voor de eerste keer hoor. Terwijl de zon met haar stralen de horizon rood kleurt; de mist zich niet langer met het water verbindt. Zie ik hoe twee zwanen het water…

de onzichtbare kamer van het grote verlangen zoekend naar het antwoord op allang gestelde vragen is het slechts fantasie zonder houvast louter een hunkerend verlangen of juist het daaraan toegeven lichtend als een bevrijd moment of donker als een koude nacht wie vertelt het ons jou en mij…

Denkend aan Leiden, zie ik bruisende kroegen En terrassen aan de waterlijn staan Studentenhuizen, een rommelige kamer Horend bij je studentenbestaan Studeren doe je, om punten te halen Een titel, mooie toekomst in ’t verschiet Een tentamen verpest, is soms wat balen Maar ’s avonds sociëteit, weg tijd’lijk verdriet Afgestudeerd, een baan…

Ik schrijf duizend warme woorden om jou te vertellen hoe graag ik je zie. Ik praat duizend zinderende zinnen om jou te zeggen hoe lief ik je vind. Ik geef duizend zachte zoenen om jou te voelen. Ik tast duizend hopende handen om jou te strelen. Ik wil jou zo graag herkennen, ik wil alleen maar wat dichterbij. En wanneer jouw lichaam…

Al zullen al mijn maats mij wel verguizen, Mijn uniform gaat spoorslags van de baan Ik kan niet steeds zo'n aan- of veldslag aan En weiger verder dienst op Hoorn-Enkhuizen Ik ga van blauw naar legergroen, dat scheelt Omdat je daar alleen maar oorlog spéélt -------------------------------------------------------------------- Het treinpersoneel…

Geschrokken wordt de doelman wit. De aanval lijkt hem ongehoord. Z'n tegenstander schiet. - Hij zit! - In Scheveningen wegens moord.…

Van ieder zesde voertuig met een BOB Heeft deze toch nog veel te veel gedronken Is zo'n Bestuurder Onbewust Beschonken, Of heeft hij welbewust een glaasje op? De Kamer verzint nu dus snel iets secuurders: Een wet van Bewust Onbekwame Bestuurders --------------------------------------------------------------------- Uit onderzoek blijkt 1…

Senryu Duistere nachten verbergen mijn gevoelens verlicht door sterren…