Alle inzendingen, jaar 2003, week 50

Van dat ik je liefheb wil jij weten in alle woorden die ik zeg als een kleed om je heen mag slaan met vingertoppen op je naakte huid een liedje zingend in je oor mijn neus kruistekent in je haar Het is koud buiten het brede bed Warm onder het donzen dek zijn wij de liefde aan het bedrijven met passievolle, gloeiende lijven alsof er nooit…

ik wil op de wolken Dansen met mijn voeten op het Randje en mijn ogen Dicht Als ik boos ben zal het Bliksemen Als ik verdrietig ben ruist de Regen Als ik blij ben hoor je me Lachen terwijl ik op de wolken Dans met mijn voeten op het Randje en mijn ogen Dicht…

Langs 't meer schitterde 't vuurwerk, knal na knal: De plots'ling blauwverlichte bergen schrokken, Toen om hun scherpe toppen donderblokken Versplinterden tot klankbonken naar 't dal; En gouden-regens klommen naar 't heelal, Naar de aarde wierp clematis paarse klokken; 'T leek of apotheozen samentrokken Om ons, brandpunt van dubbel hol kristal…

kleding verbergt de naakte huid armoe heeft geen waarde…

Diepblauw gekleurde bewegingen ontlokken de diepte een kracht die het ritme verankert in een kiem van harmonie. Beschermende rotsen weerkatsen de melodie van zeegeruis als een fluisterend echo van vergangelijkheid. Zoekend in mythisch verleden ontwaakt de slaperige geest er draaft een dunne draad terug in de tijd naar het oorspronkelijk…

... en hoopte dat mijn woorden wensen vonden. Vanzelf, omarmden, als op nieuwjaarsdag. Dat ze twee ogen hadden, traan en lach, dat ze geluk in tijd vertragen konden. Dat ze wat goed was inmaakten als vruchten, hun klank van elke pijn genezen zou, dat ze voor alle dagen : warm en kou kleuren wilden als het blauw in luchten. Bij nacht en ontij…

Ach, wat een mens zoal vergeefs betracht Zo heb ik van m'n leven geen ballade Ooit tot een acceptabel eind gebracht Sloeg ik zo'n eerste kladballade gade Viel half de tekst algauw in ongenade Want wat aan zo'n balladepoging schort Laat zich voor wie het raamwerk ziet al raden Daar alles nogal gauw gekunsteld wordt Het rijmersambacht neem…

eenzaam was zijn leven verlaten door een hart ogen verborgen tranen hij huilde ze elke nacht emotie ging verloren levenszin verdween verwoest waren zijn dromen de dag geluk verdween tot ongeremd verlangen zijn hart vulde met hoop de drang om weer te leven verborgen lag in jouw schoot…

Dit is een vers Een heel vers vers Een vers voor kerst Een kerstvers Kakelvers Zo van de ochtend van vandaag Dus splinternieuw Van heden Gelijk een paard voor 't eerst bestegen Maar nog nooit bereden Het is een ei Vanmorgen gelegd En nu dus uitgesproken ’t is gezegd met reden en met wens voor allen hier te samen gemeend, oprecht…

Mijn leven gekregen om trots op te zijn zoals de eb en de vloed veel vreugde en pijn geboorte en sterven liggen kort bij elkaar de drempel wordt lager dat gebeurt jaar na jaar Al ben ik nu ouder ik blijf steeds een kind door het leven gegeven en altijd bemind…

Losgezongen van de bodem van de lucht, van alles van iedereen die bindt zweeft zij omhoog vleugels wijd gespreid naar een ster, Betelgeuze die ongeduldig op haar wacht om samen te vallen onbevreesd nieuwe avonturen tegemoet…

Ik heb elk jaar opnieuw te doen met al die dennenbomen die steeds maar weer rond deze tijd in onze kamers komen. Zij 'stralen' dan wel eventjes maar dat is enkel schijn omdat zij van het glitterwerk alleen de drager zijn. Het 'moois' wordt na een korte tijd weer in de doos gedaan terwijl…

Mijn lieve kleine wonder een engeltje op aarde. Een meisje zo bijzonder en voor mij van zoveel waarde. Jouw handjes nemen zacht mijn vingers in een greep. En als je naar me lacht voel ik me echt compleet. Een godsgeschenk zo prachtig zomaar aan mij gegeven. Het wordt me soms te machtig deze liefde voor het leven...…

ik heb de munt wel honderd keren opgegooid de kop is altijd feest munt staat voor betalen van plezier dat is geweest soms rolt die snel een stukje weg dat we dan in verbazing lopen het ongebaande gaan genieten van het hopen maar altijd is de rand te zien die kop en munt verbindt in kleine letters woorden die je nergens anders vindt…

Bij Unox is een staking uitgebroken En dit was wat de stakingsleider zei: "De werkplek hier is allerminst rookvrij Zolang wij al die worsten moeten roken." Natuurlijk staan de stakers in hun recht Zodat de rookworst vast het loodje legt.…

Ik kijk naar de wolken in het rimpelloze water, even rimpelloos als mijn gedachten, ik denk aan niets. Zelfs dat doet pijn. Alleen ik weet waarom. Ik durf niet te denken, te bang om iets te voelen. Waarom hoor je mij niet, mijn mond roept geluidloos je naam, steeds weer, alleen jouw naam,in de stilte. Jouw zwijgen is dodelijk, als…

‘Het leven is wat je er van maakt’, maar ik had er niet veel van gelapt; vrienden langzaam kwijtgeraakt, liefdes kortweg afgekapt. Toen ik later, vervoerd, een keer de mooie jaren met elkaar die daarop volgden evalueerde, noemde ik het liefde, maar zoveel geestdrift, zelfs in de liefde vind je zoiets niet: eerst geliefde, toen van beminde…

Na al ons pijnlijk tijd verdrijven weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik jou nog zeggen moet, en toch zit ik dit vers te schrijven. Hoop op slagen heb ik al niet meer, dus dat het aan jou is, is gelogen, maar in de weemoed in mijn ogen lees je steeds de strekking weer.…

Mijn lief, ik zag een schillenvracht met paard en wagen, veel te zwaar, helling opwaarts gaan en dacht: hoe speelt dat arme beest het klaar? Berg op bleek slechts routine voor het schillenpaard te zijn, omdat z’n dagelijks brood verdienen verworden was tot medicijn. Dat kan de droef van het dier verklaren, om van berg af nog maar te…

een gescheurd blaadje van een roos, duizend mensen ooit gekend, nu enkel nog een fotodoos duizend mensen omgekomen, ik mag dan nog in leven zijn, de zin ervan is weggenomen duizenden onschuldig dood, duizenden vermoord, toch ben ik het die de pijn verwoord waar kan een oorlog goed voor zijn, waar kan dat toe dienen, al die mensen…

U klinkt mijn cither, Hollands bard! Wiens werk de tand der tijden tart, O Bron van zoveel schats! Wie Neêrlands volk zo mint en roemt En met de naam van Vader noemt, Terecht, o Jacob Cats! Gij Vondel, Bredero en Hooft Waart niet van dichtgenie beroofd, Dat ziet men aan 't debiet! En gij ook, Bellamy en Poot Waart lang niet van talent…

Zoals de nacht zwart kleurde.. kleurde mijn rivier rood en stroomde ik bewusteloos de eeuwigheid tegemoet...…

Over ons land een hangende, dichte mist troosteloos en droevig is de componist Lichtjes door de sluier en het ver-gezicht Donkere dagen voor de kerst zoals gebruikelijk en zoals gewoon een virus nu aannemelijk en bewegelijk is nu niet ongewoon Maar tussen de misere door brandt licht van hoop en kracht omdat eens in duistre…

lieve vriend was jij het vechten moe zweef naar het licht maar niet alleen neem harten mee naar tijden zonder pijn ooit zijn we weer samen in het zijn omarmd door liefde laten wij jou los jij hebt jouw deel geleden strijd gestreden denk nu niet aan ons ga op zoek naar rust blijf in onze harten wij zijn een deel van jou…

Klaterend zingt de waterval een oeroud lied over ontstaan dat klinkend over keien glijdt door spetters spattend begeleid in ‘n melodieus ten onder gaan Het gezang vloeit golvend voort murmelend malende in stromen dat zonder aarzelen of schromen zich voegt bij ‘t natuurlijk woord De lieflijke akkoorden sterven in het buld’ren van de oceaan…

Men zwaait de bodem met veel zwier, totdat hij dun wordt als papier. Een bijna heilig ritueel, maar ook een bron van veel vertier. Tomatensaus, liefst niet te veel, kaas, champignons, gehakt of heel. En soms wel een seizoen of vier, ansjovis, uien of makreel. Italië, voor jouw primeur bleek ras je zonnig land te klein. Men bakt hem dus…

Haar beroep, het oudste maar lang illegaal, is nu ingebed in wettige perken. En al snapt ze de regels niet allemaal, ze kan niettegenstaande werken!…

al weken ligt ze daar roerloos op haar dood te wachten en als je dan bij haar komt haar eigen manier van oogcontact een glimlach in haar ogen wordt nooit meer voorgelogen als enige over en er niet meer willen zijn de laatste keer contact een dag voor haar dood haar ogen spraken boekdelen zonder te praten alleen maar te kijken zag je…

Zolang je mij voedt met aandacht. Uitdaagt met woorden. Zolang zal ik vergeten, dat er een regels zijn. Grenzen, waar ik niet aan wil denken. Zolang jij een man bent en ik een vrouw... Zolang zal ik dromen...…

Ik wil zo dichtbij jou zijn, in jouw armen liggen. Totdat er uit een donkere, koude nacht, een nieuwe dag wordt geboren. Met kansen, op meer hunkering, op meer liefde, toekomst... Totdat de dag sterft, en de nacht zijn sluier gooit... Over ons. Dat maakt donker. Maar altijd veilig, in jouw armen.…