Alle inzendingen, jaar 2004

De goede voornemens voor het nieuwe jaar staan strak geformuleerd in de computer. Als hiervan één tiende wordt gerealiseerd, bloeit er iets super schoons op, voorwaar: Het in elkaar slaan van hersens en zakken, opgeblazen of niet, wordt gestaakt. Bedrog naar een onherbergzaam oord verbannen. Spil- en bedilzucht slaan met doorntakken op de…

Weet ik mij, standvastig van geweten, zeker van vergaan. Gedachten niet vergeten en blijven we altijd staan? Aan het einde niet meer zeker, van liefde, dodelijke kreten en is er leven op de maan? Zo houd ik mij verdrietig vast aan de laatste dag, gegeven hoop misschien of een volgende keer maar blijven staan is geen keuze meer.…

met liefde het bed al gespreid veilig en warm welkom altijd wijdopen armen heffen het glas: waar zou ik zijn als jij er niet was?…

Vriendschap duurde vele jaren Zwijgend overeen kon nooit kapot Uitwisseling gedachten vergaren Wederzijdse kennis heimelijk stelen Vertrouwen nimmer beschamend Vreugde verdriet samen te delen Toch daar het vermeende moment Voor beiden toch nog onverwacht Sluipend als koorts brengend virus Overvalt het als een inktzwarte nacht Om zwijgend…

Ze zijn tot naam geabstraheerd waaraan wat data zijn gehangen geen gezicht hun rustplaats is de aarde ergens overal als stof in wind en slik in regen omgezet tot hout en weer vergaan in weer en wind zo kom ik ze vaak naamloos tegen…

In 't kale hout de tekening van twijgen vermoeden van een knop die straks de lente baart geel sikkellicht zoekt aarde zie de maan schijnt zie de maan... maar mis het ochtendgloren niet er wordt een dag geboren ongekleed en ijzig koud en zie... de zon schijnt…

Doe mij een dag vol avontuur en nat van 't water het dreigen van de zon als kwelling tussen buien ik wil verdwalen niet meer weten welk veenpakket ik nader welk eiland ik passeer ik wil de horizon vergeten dat daar beschaving is verziekt door bruut geweld gevolgd door stille tochten doe mij het zingen van het water van de staande…

ze wou graag dansen voor publiek maar het lukte niet nu draait ze soms op straat thuis rond het fornuis achter de kachel als het gaat naast het ledikant en voor het bedje van haar kind voor het bloemetjesbehang danst ze uren lang en spiegelt ze zichzelf als de miskende elf omdat ze het niet eerlijk vindt en voor haar man ze fantaseert dat…

'k Wil géén gedoe en stuur allang geen kaart voor 't nieuwe jaar naar al die lieve mensen die ik verblijden moet met goede wensen. Veel geld en moeite heb ik mij bespaard. Ik had er iets bijzonders op gevonden en voel me al een vijftal jaren fijn door van die dure rompslomp af te zijn. Ik had een zeer speciale kaart verzonden. Misschien…

Een langere weg, klaagzang. Geen idee waarnaatoe, nergens heen. vliegend in de ruimte, geen besef van tijd. Liggend in de verte, iedereen afgezaagd. Liever staande, elven en feeën. Leven of stilte, Luid of dood.…

Op het buro daar staat een foto van mijn kinderen die ik voor me zie: juist die Beiden kijken blij Al die jaren tot die foto van mijn zoon en dochter spiegelen aan mijn geest voorbij Dierbare en minder vrolijke momenten weerspiegelen zich in hun gezichten; zijn gevangen in de tijd Woorden smeed ik tot gedichten Herinneringen raak ik…

stekeblind zoek ik mijn weg door de koude geluiden van een nieuwe morgen in mijn keel houden vogels de kop diep in mijn krop verborgen - de winter duurt mij lang - mijn benenspel kan nog niet bekoren zwarte prins, met je hart als een bittere olijf, ik zie je trots en schrijf gespannen, wijdbeens. het beetje ziel dat ik was, aanslag…

Ik huil zoete, zure, bittere, bevroren tranen, ben boos, woest, onmenselijk kwaad en er is niemand die nog beweegt en werkelijk weet waar het over gaat Ik huil eenzaam verdriet, onmacht, de vele onwerkelijke lach stralen, ik huil ongesproken woorden en de gruwelijkste verhalen Ik huil de hemel uit de lucht, ik huil de morgen dood, van…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…

er stond eens een man in Tervuren uren naar een tuinbank te turen. zij was zo mooi (erop lag een lichtekooi), dat z'er schande van spraken, z'n buren.…

Waarom draait de maan? Om de zon draait de aarde, daarom draait de maan.…

Als een oranje bal gaat zij onder ze kleurt de wolken roze een feest in de hemel in de laatste dagen van het jaar mijn hart springt op bij de aanblik en ik mijmer ga nooit... weg ga nooit weg uit mijn hart het zou koud worden ga nooit weg uit mijn gedachten ze zouden worden afgesneden ga nooit weg uit mijn dromen ze zouden kleurloos…

Een week geleden stonden os en ezel nog centraal. Thans zien wij enkel runderen die lopen op twee benen. De fauna beeft, al wat de kerst heeft overleefd vliedt henen in doodsangst, doch vergeefs en onontkoombaar aan ’t kabaal. Een grijsaard houdt, zelf doof en oud, een baby, pasgeboren bij hem op schoot, heel liefdevol de handen op de oren.…

de winter kan zijn broze leven geen zomergloed meer geven enkel een sluimerend bestaan in vroeger verdwaald, zo verloren voelt de wereld stilaan bevroren draagt niemand meer een naam dichter bij de stilte gedreven is alleen zijn lijf nog gebleven schijnbaar door niets meer geraakt…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

De tijd was maar geleend, de dagen wilden hun mooie uren terug in ruil voor alle herinneringen die verdwenen Op mat fotopapier verschenen, gaven zij negatieve afdrukken van een werkelijkheid die waan niet eens benaderde, zwart en wit wisselden elkaar soms schitterend als siervuurwerk af, de hoekjes gekarteld en omgevouwen als oren…

waar is de waarheid nog wel sneller dan de leugen als dronkenen en kinderen hem ook niet meer spreken en daar het oog van de naald verstopt in de hooiberg de weg niet meer ziet zoek ik vruchteloos in het doolhof naar de vuren die de rook veroorzaken en stel ik me tevreden met een half ei terwijl ik in troebel water naar de nagels…

ik schilder maar dit jaar want woorden zeggen weinig mijn paletten staan al klaar de tubes leeggedrukt in kleuren van het leven penseel in grove schets wat door seizoenen is gegeven ik mes emoties in een woest begin waarin het roze kleurt van paars naar zwart omdat de werkelijkheid verwart dan sprankelt lente in het groen bloeien…

Nu pas denk ik aan je, nu een nacht duistere schachten over mijn hoofd heeft geworpen: vluchtig verlangen, boom zonder wortels, onvruchtbare aarde. Nu pas word je zichtbaar. Je bent meer dan variaties op thema: vrouw, vriendin, geliefde en er rimpelen minderen weg uit het leven, terwijl in mijn ogen en rondom de jouwe je jeugd allengs…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld…

Het mooiste woord der Nederlandse taal. De beste sporter en het mooiste lied. En welke oliebol is favoriet? We registreerden het weer allemaal. Maar op de valreep van het jaar pas bleek: De grootste ramp viel in de laatste week.…

Ik vlieg in mijn gedachten Door het duister en het licht Vrijheid in oneindig zicht Waar de sterren mij verwachten In mijn fantasie Vlieg ik over verre landen Over bossen, over stranden Tot ik heel de wereld zie Ik droom, ik vlieg, ik zweef Door de wolken en de lucht Een oneindig mooie vlucht Waarin ik voel dat ik leef…

Zoekend naar jou Maar kan je niet vinden Je ogen zo blauw Dat ze me bijna verblinden Je geur warm en zoet Je zoenen intens Vertrouwen en moed Een bijzonder mooi mens Je liefde zo puur Je emoties vol kracht Verlangens van vuur Sterk en toch zacht Grensverleggend Een toekomst, een doel Zwijgend veelzeggend Je volgt je…

Kort maar krachtig, stom maar soms leuk. Nu is het dood. Lachen en dan weer spannend. Te leuk, zo nu en dan. Een verkeerd woord en nu is het over. Raar en erg vaag. Onduidelijk en toch zo duidelijk. Nu is alles vreemd. Een lach en nu niet langer, een fout van beiden. Alles is anders. Ik ben afgeknapt, jij ook. Vreemd maar normaal. Wat leefde…

Je weeft mij langzaam in jouw web Gebonden in jouw gouden draden In jouw gedachten wil ik baden Met alles wat ik in mij heb Het web van jouw geweten Weef jij door mijn gedachten Geduldig blijf je wachten Tot ik volledig ben bezeten Je streelt mij langs mijn lijf Tot ik mij aan jou overgeef Gewillig in jouw wereld leef In mijn…