Alle inzendingen, jaar 2004, week 1

de clown keek in de spiegel en zei wat zie je er belabberd uit en schilderde zichzelf maar weer een rode snuit later in de voorstelling zagen de mensen niet hoe hij van binnen huilde en het verdriet verborg achter steeds weer een andere lach alleen het kleine meisje was het die het zag…

Vroeg in de morgen! Hei! la li lo! Verscheen mij de zonne En verlichtte de ruiten, Een vogel zong buiten, De klokken begonnen te luien - Bim! bam! Bim! bam! Vroeg in de morgen! Hei! la li lo! De zondag ontwaakte, De boerelui gingen In de dorpskerk zingen, Alle klokken geraakten aan 't luien - Bim! bam…

Ze stapt uit de douche en smeert zich in met creme uit 1 tube. Met scheermesje haar van benen en smal streepje beneden op buik. Glad + zacht loopt ze de slaapkamer in. Kleren over 1 stoel. Ze bekleedt zich. Zwarte body en dito netkousen tot halverwege dij. Ze bekijkt zich in de spiegel en rekt haar lijf, voelt borsten en kijkt over schouder…

ik zou met je willen dansen op een heel chic galabal met prinsen en prinsessen uit het land van overal. jij ziet er uit als een koningin in een creatie vol met goud. en ik, ik draag het pak waarin m'n vader is getrouwd. ik stel me dat zo voor, we dansen uren aan een stuk en alle chique gasten staan stil bij ons geluk. het is muisstil in de zaal…

Niemand wordt echt dom geboren niemand hoeft echt dom te zijn mits een deffect is aangeboren is het leven een oefenterrein Zelf zeg ik niet dat ík geschoold ben want ik ben een autodidact maar zeker ben ik niet hautain de nederlandse taal heb ik er zelf echt ingehakt Het stoort mij dan ook vreselijk als ik een brief krijg van een man…

Dit gevoel is niet te beschrijven Hoeveel ik haar mis... Ze is niet meer bij me Iets wat moeilijk te begrijpen is... Ze is weg, naar een andere wereld heen Waar wij niet bij kunnen Moederziel alleen. Waarom is zij het De persoon waar ik het meest van hou Waarom treft haar dit lot Mijn hart is gebroken, totaal kapot... Dit gevoel is…

Ze kijkt me aan met haar reebruin intens, verloren, angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar…

ze is nu twaalf, ik zie mijn dochter groeien en met haar groeit mijn angst voor eenzaamheid nog even en ik ben die dame kwijt soms kun je wijzers van de klok verfoeien ze wil nog wel eens met haar vader stoeien maar dat is weldra ook verleden tijd het pad heb ik met liefde geplaveid ik mag mij met haar stappen niet bemoeien zo onvermijdbaar…

Het veelbesproken lerarentekort Is nu opeens in één klap opgeheven: Als leraar hoef ik nooit meer les te geven, Ik zet gewoon een leerling voor het bord. Straks geeft een voorlijk jongetje van zes Ook aan de allerkleinste kleuters les.…

Ik ben mijn zonde moe en mijn berouw, Ik ben mij zelve moede en ik ben Het zoeken moe naar God, die ik niet ken, En die ik toch zo gaarne kennen zou. Ik ben mijn zwakheid moe en mijn verdriet, Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot, Maar bovenal het zoeken naar mijn God!- Ik ben het zoeken moede - maar God niet. Hij ziet en kent mijn zonde…

Wees toch niet zo boos als je denkt dingen te denken die niet zo zijn maar alleen bestaan in jouw hoofd wees toch niet zo bedroefd als je denkt dingen te voelen die je niet hoeft te voelen in je hart wees toch niet zo ad rem als je denkt dingen te moeten zeggen terwijl je die juist moet zeggen in gedachten wees toch niet…

als betovering breekt in tranende ogen magie verdwijnt door stil verdriet de dag vervaagt gevangen in grijs verlangen naar morgen kleur overstijgt zal passie ontwaken in duizend tinten jouw traan gelaten verdwijnen in het niets en harten geraakt liefde omhelzen waar betovering breekt in magische ogen…

Vaak maakt verlangen meer kapot dan ik had voorzien ontvang ik meer respons dan ik verdien verlang ik meer dan ik mocht wensen verleg ik telkens weer bekende grenzen door meer te zeggen dan te vragen meer te nemen dan ik kan verdragen jij was degene die mij doorzag en mij liet schutteren zonder ontzag ik zie nu eindelijk jouw…

je fonkelde als vuur in glazen vol met dromen de druiven rijpten zuur maar uit het bocht dat zijn herinneringen gistten fermenteerde liefde puur troebelheid vermistte de verspilde jaren zon op dronk nasmaak van de eikenhouten fusten herkenbaar aan de fles werd je geschonken aan de tong je was nog jong door onbedaren het etiket gaf…

kleurrijke dromen uit stilte ontstaan warmte vervult dit eindige leven liefde nadert een kloppend hart een mens verdiept in een hoger streven rust vloeit naar aarzelende nachten hemelsblauwe luchten om zacht te betasten mijn hart roept de hoogste tonen spontaan bekoord door jouw onverwachte lach die jij aan mijn schuchtere wereld gaf helende…

orkaan in je hoofd woorden buigen in stormwind in haiku vertaald…

Ik stond te wankelen, daar midden op de stoep. Een verstoring in evenwicht, temidden van een grote groep. Je hebt me geleerd op 2 benen te staan, met de hulp van jou aan mijn zij. Ik kijk vluchtig om me heen, je staat niet naast mij... Ik begin je te zoeken, mijn gedachten op alle mogelijkheden gericht. Even kom ik op adem en verlies…

'Hebt u koper- en meeldraad voor mij? Honderd meter van beide,' zei hij, aangezien het hem zinde om klanten te binden als baas van een bloembinderij.…

botsende woorden tegen elkaar in verstoorden elke regelrechte zin harder beloven met elk woord geloven dat je me hoort maar verloren gaat elk commentaar behoren niet tot jouw gemaar Hoor jij alleen de stem van jouw gedachtengang? Dit is het niet meer waar ik naar verlang Ik hunker naar praten alles vertellen aan jou omdat ik zo…

ik schrijf jouw naam in zilveren letters op kleine wolkjes heel erg hoog ook op lege witte stranden en aan het einde van de regenboog ik hoor jouw lach in duizend tonen jouw naam lijkt wel een klein gedicht je ogen stralen als nooit tevoren, gevangen sterren in het morgenlicht…

Een blik in je sprekende ogen je raakt me zo diep en vraag me af...heb jij me ook voorgelogen? Ik herinner me je woorden liefde is niet zonder risico en vraag me af...wil ik dat wel zo? Zo vurig m'n verlangen maar ik kan er niet aan toegeven en vraag me af...hou ik mezelf gevangen? Ik wil niets liever dan mijn woorden aan jou binden…

vandaag de stad uitbundigheid door gastvrij lentelicht beschenen iedereen lijkt onderweg naar toch die ene dag van morgen dwalend door herinnerland alweer zo lang of kort geleden voelt weer heerlijk als vanouds hand in hand het samen onderweg beleven of dwalend door herinnerland alweer zo lang of kort geleden voelt zo eenzaam…

Je leerde me te leven op eigen benen te gaan staan mijn weg te bewandelen die vrijheid kon ik aan ook was er veel vertrouwen het leven leek een feest nu moet ik constateren dat dit een farce is geweest mijn levensweg gaat verder niet langer meer die pijn de liefde zal me leren dat het ook anders nog kan zijn…

Herinner een herinnering als toekomstdroom van perspectief en heb intens bezielend het meer dan heden eeuwig lief Zolang de zon weer volgt de nacht gelijk het duister op het licht begroet elkaar in gaan en komen omarm, bemin het evenwicht Jouw zijn in zijn was zo vervlogen zo dageraad omarmt de nacht dagend licht dat strijkt…

We treinen door nederland in een geel blauwe rups zoeven we over het spoor vliegensvlug Het maakt niet uit waar ik ben ik kom altijd weer thuis Die geel blauwe rups door heel nederland…

langs de distels van mijn leven plantte jij een roos en ik verkoos die aan jou te geven…

Het woord wordt vaak geassocieerd. Met feeks,heks een vervelend mens Maar dat is echt verkeerd. Ben juist blij dat ik haar ken. Ze heeft me vaak geholpen. En biedt een luisterend oor Voor de kinderen een lieve oma En daar bedank ik haar ook voor. Maar wat is ze voor mij, een moeder? Nee,daarvan heb je er maar een. Soms is ze een soort…

rondom zout water zoete herinneringen totaal verlaten…

Waar de zon niet meer komt staan jonge jongens gekromd en verstijfd te wachten een regenjas komt dichterbij zoekt toenadering wil je mij een wellustige explosie de zon is gaan liggen de maan naderbij kom maar hier ontspan je…

‘Mag het licht uit ? ‘, vraagt ze zacht ‘ga slapen, het is al over middernacht’. ‘De winter sneeuwt gebroken wit in jouw beslagen ogen. Blikken vervagen. Het matglazen beeld neemt nu bezit van het scherpe zicht. Vlokken vragen’. ‘Dichten is dromen’, laat ik haar nog even weten. Ze knikt en schikt haar kussen, ze schokt en ondertussen…