Alle inzendingen, jaar 2004, week 14

Zie, zoals ik naar u kijk op deze zaterdag, zo wil ik van uw stille wimpers eten als ik mag? Veertig dagen en iets meer heb ik naar uw stilzwijgen gezocht. Kinder- stemmen in mijn kamer klinken lang in deze passionele lente. Zie, zoals ik naar u kijk op deze dag: hoe kan ik u bereiken? Ik hoor uw zuchten van de nacht. Waar blijft het licht…

De stilte verscheurd midden in de nacht Jouw stem aan de andere kant Hier heb ik op gewacht Een half land tussen ons Honderden kilometers apart Het maakt mij niets uit want je zit in mijn hart Ik kan je ruiken en voel de warmte van je huid Dat het slechts een fantasie is maakt mij niets uit Steeds als ik de verbinding verbreek…

Ik denk nog vaak Aan dat meisje uit mijn klas Een meisje vol onzekerheid Dat nergens goed in was In de pauze zag ik haar staan Verloren op het plein Stille ogen in de massa Ze maakte zich zo klein Om de klappen te ontwijken Die haar ziel kreeg uitgedeeld Nederig nam ze de rol aan Die haar door anderen werd toebedeeld Bij…

Pijlsnel zink ik weg in de diepte van mijn geest Als een kind verken ik gebieden waar ik nog niet eerder ben geweest Onaangeboorde bronnen van onbegrensde fantasie Moeilijkheden vervagen en maken plaats voor euforie Ik zie voorbij mijn grenzen helderder dan ooit En reis af naar die horizon maar bereiken zal ik haar nooit…

Opgesloten in mijn hoofd zit een geheim archief met daarin opgeborgen woorden van mijn lief. Woorden die ik nooit vergeet maar altijd zal bewaren woorden die mijn ziel hebben beroerd in al die afgelopen jaren. En dat geheim archief zit voor altijd vast gelast niemand kan het openen omdat op die lasnaad niet één sleutel past.…

Vol winteravondschem'ring ligt de laan, Een buis, de wand hier, ginds grijswit als krijt; De tram, een blok van gelig schijnsel, rijdt Tussen twee lichtrechthoeken af en aan; Soms knapt, verwaaiend links, rechts van de baan, Een bouquet van meteoren los en smijt Blauwgroene sterren door de donkerheid, Waarin plots'ling zilv'rige sprookjes…

Jouw lach Kleurt een grauwe hemel, En brengt woeste golven tot rust Jouw aanraking Ontdooit bevroren harten En brengt warmte in elke hoek Jouw stem Voert de stilte weg En brengt klank in gedachten Jouw ogen Bewegen bergen heen en weer En voeren de wind steeds verder weg Jouw lippen Bloedrood als de zonsondergang Laten mij sidderen…

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

tóch een mooi begin op eerste lentemorgen als vorst heen te gaan…

Half acht heet half negen terwijl de vroegte voelbaar in de wind zijn kilte achterlaat op hoofd en handen pas tegen twaalven oud elf uur parelt in ’t zonlicht vermoeden van wat zweet als het bewijs van zomertijd…

Het percentage in de vroege morgen honderd het saust sinds ik de dag ervaar de regen gutst in goten kolkt naar omlaag spoelt de riolen schoon ik keer mij traag en leg mij op het andere oor hoor hoe een kans bestaat dat het weer droog wordt schat die op honderd als een zon die valt als ik een borrel neem ijskoud schat ik hem…

verlangen huilt in verhoopte dromen zoek naar jouw liefde diep in mijn hart zachtjes geborgen nooit verloren in de sluimering wacht een nieuwe droom…

Wil jij mij gewoon met rust laten alleen met mijn stille verdriet straks ga ik jou nog haten en dat willen wij allebei niet Ik wil verder met mijn leven pik jij het jouwe gewoon op niet eens lang bij elkaar gebleven maar keihard stootte ik mijn kop Je zit voor altijd op dat ene plekje diep, heel diep in mijn hart heel langzaam wordt…

De waarheid verzwijgen, is soms een beetje liegen. Begrip tonen is de leugen wiegen. De waarheid vertellen en begrip tonen, is jezelf van alle blaam verschonen.…

Hoe tastbaar is pijn als tranen moeten sussen, de hartstocht moeten blussen, wegnemen die blauwe vlam. Maar wat is pijn als je op moeten geven wat eens was jouw lust en leven omdat je lichaam niet meer kan.…

Jozias van Aartsen spreekt van durf, kracht datgeen dat mist, minister president zet een toon, doe wat, wees eens een vent voer beleid, maak een punt, wees niet zo zacht! Balkenende, zie minister Verdonk U weet dat zij geen water bij wijn schonk?…

De zwier van Balkenende is ver te zoeken. Een Hollandse hark in donkerblauwe broeken. Sporen liet de zeeuwse klei na. Geen gedoe of rarigheid het moet anders als de wiedeweerga. Zwaai met uw armen en sla de benen uit! Kijk niet om een hoekje, maar lach breeduit. Huur een adviseur en ga op les. Geef Holland kleur! Wij rekenen op…

Fabelachtige heerlijkheid vol zuiver diep verlangen Je lach werkt zo aanstekelijk Mijn hart komt tot ontvlammen Wat sterk was is nu tot was aldus verworden Het raamwerk ontdaan van rastering Totaal opnieuw begonnen Geen letters maken woorden uit passie vloeit het voort Een leven als nooit tevoren Dit is zoals het hoort…

Als palmen op Spitsbergen zo afwezig is haar blik ze wil de ijzige koelte verbergen achter gescheurde ogen vol schrik Elke voetstap wordt moeizaam geplant op de korst van de wond in onbuigzaam land In het boek van veraf kiert een helende ster hier giert alles straf elke zucht van zover een bevroren zicht op het trage smelten vergroot…

wat als 20 jaar geleden, ik voor 't eerst jou had ontmoet? hadden we toen gedaan, wat we nu deden? of wellicht elkaar, niet eens gegroet? dacht ik "lekkere meid", jij "leuke jongen"? en samen verder, of elkaar toch kwijt? zou de vonk ook toen zijn gesprongen? waren we wie we nu zijn, wist ik dan wat ik nu weet? minder…

Hoe groot jouw dieperik is minstens zo groot als die van mij leer ik steeds meer bevatten Daar waart een lichtje rond op zoek naar jou, verscholen verdwaald in schelpen duisternis Jij vat het lichtje aan sluit het voorgoed in zodat over duizend jaar een parel verschijnt in het hart ons stralen van een nieuwe maan…

Een buurt, die wel veel zorgen had, maar die ook vol verhalen zat, vol humor en gezelligheid, die buurt zijn we voor eeuwig kwijt. Daar waar het vol van kinderen wat, verschillen van geloof en ras, maar in hun spel gelijk gezind- loopt nu geen enkel kind. In de oorlog stond de stad in brand op pathmos, Zwik en hoogeland: meer dan een halve…

we praatten over de zee met haar witte golven we praatten over de meeuwen die krijsend vluchtten we praatten over de wolken waarachter de zon we praatten over de wind die we hoorden zuchten we praatten over schelpen die dodelijk knarsten we praatten over het zand dragend onze sporen we praatten over de lente groen aan de bomen we…

De wind ruist door een reusachtig bloesemboeket van roze wolkjes.…

ik orakel labyrinthen spoorloos zonder hinten spreek alleen met zon en wolken om me heen de hemel is gesloten de ruimte is te groot maar ik ben vastbesloten een weg te vinden uit de dood handen reikten trokken terug omdat de hitte te intens was om te leven ze keerden mij de rug nog zie ik je lach, ogend naar de horizon herinner…

De woorden die alles over de liefde zouden gezegd moeten hebben,- ten dode letter zijn zij opgeschreven, breedsprakig aan hun eigen overkill. Een andere dichter heeft het eens rakelings gezwegen in een ademtocht klankkleur zonder betekenis, Want alles van liefde immers is woordloos. Hier leg ik dan maar de taal ter ruste, hopend op…

Toen het verdriet onder jouw huid kroop, zag ik je wenen langs de rand van je hand. Eenzaam gevangen zuchtte je mee, tot jouw wereld onmachtig in het duister vergleed. Toen de nacht achter je aan sloop, zag ik je huilen langs de rand van jouw angst. Schuilend in verlangen klonk er een schreeuw, tot een traan stervend jouw wangen…

Het is blijkbaar een doorn in Dijkstals oog Dat iemand die een hoge ambtenaar is Meer krijgt dan een minister qua salaris En dus moet het ministersloon omhoog. Al zou ik zelf, wanneer men mij zou vragen, Het loon van zulk een ambtenaar verlagen.…

Bach, kunt u verklaren dat ik tranend ben? Het leven heeft me aangegrepen in uw contrapunt, mijn haar zit in barokke krullen. Vergeef me de hobo in mijn ver- stild en hullend huilen in uw lijnen, het verhaal in uw koralen. God, bewaar mij in uw lijden, in het zijden lentelicht van mijn zware dralen: ik wil mij aan u wijden in de nacht,…

Ik zal geen woorden gaan verspillen, is zonde van mijn tijd; wat ik zou zeggen zou jij niet willen en ook niet dat 't mij spijt. Ik dacht dat jij me toch wel kende, helaas ken jij mij toch niet goed; wat deed je?, jij miskende... en zei dingen in je overmoed.…