Alle inzendingen, jaar 2004, week 21

ik zag tussen je gesplitste schouders de geilheid van je stem, met een oogworp vernielde ik je gedachten ze waren zo banaal. en de stilte sloeg onze verstandhouding aan flarden ooit heb ik je zo gehaat als de zang der vogels in een late morgen je zweeft als een acrobate boven het gordijn der illusies…

Als ik doodga hoop ik dat je er bij bent dat ik je aankijk dat je mij aankijkt dat ik je hand nog voelen kan Dan zal ik rustig doodgaan Dan hoeft niemand verdrietig te zijn Dan ben ik gelukkig.…

malse grassprietjes zwaaiende boterbloemen in gele jasjes…

Lieveheersbeestje het enige torretje dat ons vertederd.…

(voetbal is oorlog) een vreemder taaltje heeft geen mens gehoord ze springen over sloten en ze kaatsen de westerlingen zien zij als melaatsen ze hebben Bonifacius vermoord de raarste namen geven zij aan plaatsen (tenzij een naam als ‘Ljouwert’ u bekoort) ze lopen over straten op hun schaatsen en erger nog: ze planten zich ook voort o…

ze heeft genoeg van knoppendrukken metafoor voor alles gaat vanzelf rond elf gaat ze naar bed met lamme vingers die haar man ontregelt en ontzegeld al het werk dat ze na het werk moet doen en kijkt ze uit naar extra handen voor verlichting want hij werkt zich na het werk ook nog eens het lazarus om haar weer automatisch tegemoet te komen doordat…

als jij moet gaan waar dromen vervagen verlaat dit bestaan naar eeuwigheid toe laat jouw ziel onze harten bewaren het beeld van jouwzelf raakt ons verdriet tot waar de nacht het verleden huilt de toekomst heel zacht jouw ogen sluit…

Zou de rijkste man op aarde net zo gelukkig zijn als wij, Of gaat het in grote vaart telkens weer aan hem voorbij? Staan we er wel eens bij stil hoe gelukkig we eigenlijk zijn, of doen we vaak alsof en is het uiterlijke schijn? Geld wordt misschien hebzucht de hang naar meer wordt te groot, Dan kán de mens niet gelukkig zijn maar raakt…

Mijn opa had een wandelstok waar hij op leunde als hij liep en ik moest lachen als hij riep verhip, ‘ik lijk net ‘n ouwe sok! De luie stoel waarin opa zat die kon je helemaal verstellen en hij wist altijd te vertellen dat hij hem niet echt nodig had Mijn opa had in zijn levensjas de kreukels van vergane jaren maar zei zelf in verwonderd…

Neoliberalisme Berekenend, ja dat vooral, Wat dubbel telt in dit geval. Alléén de rijkdom wordt gespaard: De armoe groeit in sneltreinvaart. Wij wachten op de Grote Knal……

Ach ja, u weet toch hoe dat gaat: De "terrorist" moet aan de praat. Dus wordt zijn menszijn afgepakt En ieder lichaamsdeel geknakt. En toch verbaasd zijn over haat!?…

Een lenteduif draagt het licht van de zomerzon op haar hoge vlucht.…

'Zo koud, zo koud'. Mijn vader sprak met hese stem en legde zijn handen op de hare. Alsof hij warmte wilde stralen in het dode lichaam dat zijn zonen baarde. Haar als uit steen gehouwen hoofd nu stil. Het grijze haar gekamd. Ogen dicht en oude handen, met blauwe nagels nu, na vijfentachtig jaar verkrampt. 'Waar zou ze zijn?' vroeg…

stilte droomt en verte trilt een kerktoren op klokke twaalf zijn alle boeren klaar zinderend zoekt zon zijn vogels bij elkaar kwetterend in de zwartgeploegde voren je schaduwt deze plaats al eeuwenlang zucht zacht als ze hun eerste honger stillen zelfs liefde bloeide hier en kon verkillen als hun zomer weer dat trieste einde nam ben jij…

daar gaat een sperwer waar voor de nieuwe snelweg een brug zal komen…

de zon gaat onder in ademloze stilte van roze snaren…

Toen hij de martelfoto's had bekeken Uit een Iraaks gevangenisgebouw Beloofde Bush bij wijze van berouw Om dit gebouw voor straf maar af te breken. En als hij weer onwaarheid heeft gesproken Dan wordt het Witte Huis ook afgebroken.…

Een machinist uit de plaats Wijster Zong tijdens zijn dienst als een lijster Tot van een perron Er plots iemand sprong Sindsdien is ie 't spoor geheel bijster…

Lang mocht ik niet genieten Mijn ongeboren zieltjes Veel te kort bij me Niet geboren worden Zo gewenst Ik zie vaker gezichtjes Gezichtjes die ik nooit heb gezien Ik hou me voor ogen Engeltjes In Gods armen…

Mooie boom Hoe lang sta je al? Mooie kleuren Zo sterk en indrukwekkend Aangetast Door jaren Wat ben je mooi…

als een vogelverschrikker heb ik gepoogd leven en dood te verschalken, liefde te bewaren in vergeelde flesjes. maar nu is mijn stem welhaast bevroren en mijn lever zwaar ontstoken zo overleef ik de weerwraak van de winter niet. inwendig plooit mijn gemoed tot barstens toe.…

serieuze veranderingen wachten ons met het klimaat de film " De dag na morgen " is het die daar over praat... het C.O.2 is de veroorzaker... kan men er iets tegen doen? opgeslokt door terreurbestrijding vergeten we het klimaat, van elk nieuw seizoen... Je wordt er echt niet vrolijk van en liever stop je het weg we zitten onze tijd…

Wat is leven, toch voor 't overgrote deel een kwestie van delen en geven? Vol van levenslustigheid, betekend een vlotte eigengereide knul of meid. Barstensvol enthousiasme hoort daar dan ook weer bij, met steeds maar weer dat geven, want ja, dat is tenslotte toch het leven? Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en…

Schoon kinderen in de wieg, schoon weder op de straat, zijn bei van één gelaat. Me dunkt men kan niet liegen hoe men ze hebben wil, het schoonste zijn ze, droog en stil!…

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

Kan ik uitleggen Dat ik niet wil Zoals jij geeft Zoveel liefde Gedogend oog Een hand die heelt Van dwang ontdaan Kan ik uitleggen Dat ik niet weet Hoever te gaan Hoe vluchten voor Verborgen ik Strijd om bestaan Kan ik uitleggen Dat ik niet vraag Naar welkom zijn Diep in mijzelf Met geen idee Geen plicht geen pijn -------------…

Smeulende tongen smelten Innig rillend Draden in een bloedlauwe bries Welig speeksel van de dageraad Een bron van bruisbelletjes Een lelie zou in haar voetsporen groeien Murmelt de profeet in zijn baard (Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf) De dorst van haar vezels Bloeit roezig onder mijn vingers Het sap gloeit vol…

waar illusies verdwenen een droom vergaat dwarrelt verlangen aan flarden gescheurd vloeien er tranen door vragen gesteld in twijfel gegeven beloftes vergaan door het waarom van wat is gebroken in het… hoe de toekomst kon zijn…

de uitgelaten honden ruiken waanzin en bezingen lust de trotse hoorns verklappen klanken van het levenslied der driften dat van ver de omstreden passie voelt en ziet van de verheven jager die zijn schone prooi tot zwijgen kust bezeten door de smaak van victorie en het brandende verlangen om datgene te raken wat slechts levenloos bezit kan heten…

Vluchten uit Somalië? Nergens voor nodig, zegt Rita Verdonk, kijk maar naar BuZa’s ambtsberichten Me ook door AzG en Amnesty voor laten lichten? Dat lijkt me qua efficiency een beetje overbodig Als Verdonk nog eventjes zo doorgaat, dan belanden wij nog op zo’n zwarte lijst van onveilige landen…