Alle inzendingen, jaar 2004, week 33

de postduif soleert naar zijn thuishonk en wordt tot vleeskroket verwerkt…

Inge de Bruin was niet te temmen vandaag wilde ze naar Goud toezwemmen en hoe je het wendt of hoe je het keert Inge de Bruin is het zwemmen nog niet verleerd... De felbegeerde gouden plak mocht ze weer steken in haar medaillezak ze moest en zou hem halen en onze gouden kanjer liet de geschiedenis zich herhalen...…

De jager Oh helpie daar heb je die akelige jager hemeltjeliefje waar komt die gozer zo plotseling vandaan? als ik hier nou heel erg stilletjes en stijvetjes blijf staan misschien kijkt hij dan iets hoger of juist in zijn kogellager Miesje Meesmuil, Dikkie Ezelstaart en Kokos Apenkop gene stroman was er veilig voor zijn ikkeschietzograag hij…

De engel en de held Een engel op TV Ze draagt een oorlog met zich mee Een oorlog van tranen Tranen om haar E. Tegenstrijdig was hij De soldaat uit een land van vrede Door gevoeligheid gehard Door hardheid een gevoel De held schreef zijn afscheid, zijn einde en ging met een doel, werd een doel Een engel op TV Nooit meer zag zij hem…

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

Ben een beetje alles Van alles een beetje niets Houd wel van wat sporten Of een beetje op de fiets Ben een beetje zanger Dicht er een beetje bij Voel me graag verbonden Ben het liefst een beetje vrij Nog steeds die Mister Pfeiffer Mag er wat fitheid bij? Liever wat energieker Dan half gezond of zieker Schrijf een beetje liedjes Ben…

De schommel droom van elk kind glanst in de zon De kleuter schommelt en schommelt Zijn beentjes zwaaien heen en weer Lachend omarmt hij zijn Teddybeer. De roestige schommel schommelt en schommelt Op en neer Steeds weer Knarsend voortbewogen door de wind Op het zitje geen kind Alleen het lege plankje…

ik wil het leer zijn op je naakte huid je ademen in poriën voelen wat er in je schuilt je koos voor zwart het zachte roze-rood verpakt in sensuele plooien uitdagend maakte je me hard ik ken je pijn de drempels tot genieten je opende ik stelde uit tot alle gênes je verlieten je kuste lust in passioneel bewegen ik hitste op gaf je…

fluister maar je verlangen de tijd van missen zie je lach tussen tranen door…

Wat voelt als kale zachtheid blijkt een brok verdriet, intens verdiept als meteoor gehard. Binnen bonkt een grijze herinnering als holle echo doorheen een blakende stilte. Rusteloos stroomt het als vergeten door gletsjers van verleden sterft een duizend doden op het schrift van het gemiste lot.…

voor jou is leven nog slechts een tussendoortje dat je bij de koffie schenkt met zijn foto in de hand een wachten tot ook jij zal opstaan uit de levenden tot dan is er voor het slapengaan een steeds groter kopje troost met een koekje -als het echt moet- want elke dag hongert dit bitter-zoet verlangen een hartslag vroeger…

Dat onwetendheid slaapt en kennis kwelt Dat leugens worden geboren in de schoot van de waarheid Dat enkelingen wegkwijnen en samenhorigheid sterkt Dat haat woekert waar men liefde ontbeert en twijfel ebt bij vloed Dat ijdelheid het embleem is der dwazen Hoe afgunst de oogst is van onkunde En dat vriendschap als liefde is…

Carpe Diem, pluk de dag dat is haar hele streven. En alles wat ze nu graag wil is leven,leven,leven. Met haar mooie jonge lijf paraderend langs een man, bewust al van haar vrouwelijkheid en wat ze daar mee kan. Zo jong nog, maar geen kind meer, de onschuld al vergaan, Precies wetend wat ze wil en waar ze voor zal staan. Dansend tot diep in…

Daar waar het bier schuimt en verdriet versmoort op de barkruk aan de toog Daar waar een thuis huist en sappige vertelsels smeulen in de ziel van de waard en zijn warme stem Daar waar de dronkeman zijn hart lucht En na diepe zucht de mop van z'n leven hoort…

Willen rennen naar buiten niet buiten verder soms wil ik nee altijd voor altijd los van de wereld…

Uren zit ik soms te staren Naar het scherm van mijn pc Woorden wegen en wikken Die ik dan in zinnen ga tikken Prachtige te gekke gedichten Zie ik dan op 't scherm oplichten Het voelt als een lot in een spel Stuur het op naar www.nederlands.nl En dan steeds naar de mailbox kijken Zouden mijn gedichten mogen prijken Op die site met zoveel…

Ik heb nog heel lang aan je bed gestaan je rimpelige wangen nog één keer gekust je was bezig aan je laatste reis en helemaal op, totaal uitgeblust. Je kon in het verpleeghuis niet wennen en het alleen zijn kon je niet aan je had nog één grote wens, en dat was om naar vader te gaan. En ook al was je dement je teerde op je herinneringen…

Wat vindt Irak de coalitie waard? Verkrijgt het land hierdoor een beter leven? Waar is de hoop op vrede nu gebleven? - De hoop, die in een puinhoop is ontaard? Verwacht men dankbaarheid van Irakezen? Reactie uit het Oosten stelt teleur. Ook Nederland is doelwit van terreur. Het lijkt de hoogste tijd om weg te wezen. 't Is logisch, dat in…

Waar wortels knagen en water kabbelt Waar schoonheid behagelijk siert Waar vroeger nu is en vandaag regeert Het is fijn in mijn stad te zijn Waar markten bruisen Schoonheid aanschouwend Torens nog echt zijn en mensen zo klein Mijn stad Mijn thuis Mijn spiegelbeeld Voor en na het slapengaan…

Kleine vogel in je kooi Zou jij niet willen vluchten Heerlijk vrijuit buitelen in Helderblauwe luchten Kleine vogel in je kooi Zou jij niet willen vliegen Bessen plukken uit een struik Op een takje wiegen Kleine vogel in je kooi Zou jij niet willen zweven Gedragen door de wind Zoals je hoort te leven?…

Een piercing en een hanenkam Zn broek twee maten te groot Ouderpraat dat is gezwam Hij kijkt naar iedere *stoot* Een zonnebril op sterkte Een pet achterstevoren op *Jullie generatie werkte, Zeur niet aan m'n kop* School zag hij niet zitten Daar stopte hij dus mee Hij lag liever half te pitten Onderuit voor de teevee Een pilsje…

het snelle leven van zwellingen en groeven karikaturen…

Een station in het midden van het land wat sporen links en rechts, een enkel perron gehaaste benen hollen achter de tijd aan en ik, ik wil gewoon even roken. blazen in het luchtledige, in het niets Niet vertraagd noch gehaast door voortsnellende tijd, pak ik mijn pakkie en mijn peukie en steek het aan, droom achter de wolken even heerlijk…

Het voorportaal van de hel spiegelt geesten in al hun naaktheid een plaats waar ongedoopt gestorvenen graag vertoeven, immer bezield door emotie Rede sluimert in onmin met de vlammen terwijl de harmonie tussen hemel en hel in verzengende hitte vergaat, klinkt het verleden duivelsmooi in het orkest dat vol vuur de fanfare probeert te evenaren…

het was je oogopslag die mij deed zweven ik vocht om niet te beven toen jij me eindelijk zag die meters kan ik niet vergeten de tijd draaide een halve slag je stapte onbevangen in de wereld van mijn lach woorden werden overbodig de omgeving niet meer nodig verbonden wisten we dat onze lichamen elkaar meteen verstonden samen zijn we…

Jij neemt me serieus soms ook wel eens te af en toe ik maar meestal we Je zegt wat je denkt denkt wat je zegt nooit eens verzonnen altijd echt Niet ondenkbaar niet onkrenkbaar vaak net op de rand Helder zicht geen vizier alles in de hand Toch soms die blik wat zei je nou? wil niet kwetsen heeft ook geen zin Je bent bovenal een echte…

In de waarheid ligt de vrijheid In de stilte van een eenzaam Weten, kennis is er lijdzaam En begrijpt zelfs elke valsheid En die kennis ziet ook domheid Anders, is nog mededeelzaam Boven alles heel bedachtzaam Als de absolute wijsheid Welke zin maakt haar geruisloos En waarom verliest ze kansloos? Waarheid lijkt een leeg bewustzijn…

de zon ontmant mij. zij striemt mij met gulden roeden. ze is wreed waarom toch? ja, ik heb de kruik gebroken languit gelegen in het riet in Rimbaud’s dronken boot maar waar en wanneer zelfs de zon heeft het nooit geweten toen horloges nog geen secondewijzers hadden en ik zonder verrekijker op pad trok het verleden deel was van het nu…

Kan iemand je zoveel doen dat je niet meer functioneert Die je gedachten totaal beheerst en je hele leven controleert Kan iemand dat met je doen zomaar zonder enig verweer Blijkbaar kan dat echt wel ik ervaar het iedere keer Nog nooit zo'n heftig gevoel voor iemand, als ik nu ervaar Maar zonder genoeg respons helaas, helaas, maar waar…

Onze landmassa verloor saamhorigheid continenten dreven langzaam uit elkaar onder invloed van de meest verduurde tijd de beweging scheidde onberekenbaar Maar vanuit de ruimte, hoog aan perspectief zagen we een ander, heerlijk hoopvol beeld alle levensvormen groeiden explosief en het nieuwe uitzicht werd ons voorgespeeld Elke ademtocht hergreep…