Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

Ik voel mijn gewaarwording Waar ik tot op de dag van vandaag Nog zielen van heb De kracht die ik put uit olie bronnen Wiens sap mij angst aanjaagt Ik zal branden Opdat mijn dialect onverstaanbaar wordt En ik hijg In mijn vlucht poging naar een plek Die ik niet bedenken kan…

hij onderhandelt in angstige verwachting met haar tengerheid gedachtenloos dronken aangezogen en slap in vrije val nergens naartoe hitsige hoeren komen ongevraagd langs niet ongewenst onvermijdelijk onderworpen en overspoeld…

Ik kan er echt niet meer mee leven! Nooit wordt er over mij geschreven, zo sprak een oude pissebed. De fabeldichter vindt mij pèt: ik ben een griezel en ik stink. Geen huisvrouw is echt ooit zo flink, dat zij mij zorgzaam buiten zet: Néé ! Zo'n vieze, enge pissebed !? Het lieve engeltje zei toen: pissebed, niet zielig doen! Ooit…

mijn jas die past maar net schudt de wind aan panden beven binnendijkse landen blijven buien waterdicht ik breek rotsen splijt de bergen jaag met grof geweld massa's water door de perken tot de kruin van jonge berken ik barst van energie maar moet zo af en toe meanderen de richting iets veranderen door jouw granieten wil ik vloedgolf…

Er was verwarring in het jazzlokaal. Toen een der uitgeblazen trompettisten ging zitten en daarbij zijn krukje miste, belandde hij naast drumstel en timbaal. Het leek in aanvang niet catastrofaal maar weldra bleek de ernst der situatie, de vraag klonk, met gepaste intonatie: “Is er misschien een dokter in de zaal ?” In kleine kring, maar ook…

(Verschrikkelijk Gezicht!) Mijn haren vallen "boem" van mijn hoofd. Ze vallen zomaar "boem" op mijn trui. Ik kan de hele dag wel bezig wezen haren van mijn trui te vegen. Soms zakt mijn voorhoofd over mijn ogen, ontneemt op die manier mijn blik. En buig ik mij een keer voorover hangen er wangen in 't gezicht. Ook mijn gebit is…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Ik wil jou verwijderen wissen uit mijn hoofd de vlam die nog wakkert moet worden gedoofd Ik wil jou verwijderen je echt nooit meer zien niet meer aan je denken omdat ik dat niet verdien Ik wil jou verwijderen mijn hart is moegestreden jou voor altijd verbannen want ik heb genoeg geleden…

Ik zat te wachten op een wonder. Ik wachtte zeker al een jaar. Vandaag dacht ik opeens: 'Da's raar, eigenlijk kan ik best wel zonder.' Dagen lopend door de regen. Geen zonnig seizoen is er in zicht. Op de stoep ging ik zitten denken: 'Verlang ik wel eens echt naar licht?' De somberheid is toegeslagen, de wind die brult, de hemel grijs…

Toevoeging aan wat ik zag of rook of voelde of desnoods proefde vult alle gaten in mijn wil en in mijn fantasiebehoeften. Zo laat ik ronde vijvers kijken als flonkerende groene ogen. Die slaperige zomerdijken zijn omgevallen regenbogen Tien ranke populieren reiken als middeleeuwse kathedralen. en kraaienzang gaat bijna lijken op het gekweel…

als je alle kruizen op een hoop gooit zie ik een brandstapel een oudere vrouw zegt dat iedereen toch het eigen kruis pakt geslapen als een os gewerkt als een paard geslapen als een os met mijn blote voeten op het ijskoude beton maak ik een foto een bedruppeld web tegen de gesloten hemel achter de tralies van het balkon…

Ik zoek je Overal Ik kijk soms wel drie keer om In de hoop je toch te zien Ik zoek je Ik elke bus In elke winkelruit In elk deel van de dag Ik zoek je Maar kan je niet vinden En eigenlijk weet ik het maar al te goed Dat je voor mij niet meer te vinden bent Ik zoek je Ook in mijn hart En kom altijd hetzelfde uit Bij…

Zachte klanken van liefde Een streling over mijn wang Tedere woorden uit jouw mond Dat is alles waar ik naar verlang Je ogen die stralen in het licht Handen zo sterk en toch fijn De heerlijke geur die je omringt Kan je niet voor even bij me zijn? Zelfs nu je weg bent ben je bij mij overdag en 's nachts in mijn dromen Verlangens met ongekende…

Dagen die achteloos aan je voorbij gaan. Dagen waarin jezelf voorbij bent gelopen. Of dagen die zwaar van leegte waren. Niemand gezien, niks gedaan. Dagen waarvan je je herinnert dat je moeitevol bent opgestaan. En je afvroeg: waarom ben ik opgestaan?…

voordat de wekker de stilte verstoort drukt hij het off-knopje naar beneden slaat de dekens terug voeten betreden de kille vloer het ochtendlicht gloort nog niet wintertijd hult in schemerduister wat tastbaar is op weg naar het toilet met lege blaas trap af luikjes opengezet ter opfrissing even hoort hij gefluister van wind en dakgoot smeert…

Ik geloof niet dat er zoiets als het lot bestaat dat iedere beweging ieder woord bepaalt hoe je leven verder gaat dat alleen met slecht gedrag god je straffen mag dat alleen als je leeft zoals God dat verwacht een leven vol geluk en liefde op je wacht want het lot bestaat enkel in het hoofd van God…

Zie hier mijn nieuw gewaad: Dansend in de nacht Omlijnde ogen, wit gelaat Een kille koude kracht Je ligt hier stil, je ogen dicht In dromen diep verzonken Ik red je uit het felle licht Mijn liefde jou geschonken Ik proef de hartslag in jouw bloed Zo warm en puur volmaakt Mijn liefste, dit moment voelt goed Je bent onsterfelijk…

Soms dan moet ik huilen Vocht hoopt zich op over mijn ogen Niets kan ik dan meer zien Alleen een wereld van wazige weerzin Een klein meisje Houdt zichzelf voor de gek Ontneemt zich haar eigen zicht Geeft haar naasten een andere plek Even wachten op troost Even wachten op het onmogelijke Even wachten, want wie kan komen? Wie komt als je…

Waarom laat ik me zo overrompelen Waarom knaagt het zo in mijn buik Waarom voelt het toch zo pijnlijk lekker als ik in mijn gedachten duik Ik mag mezelf niet verliezen Op beide benen blijven staan Ik moet mijn gezond verstand aanspreken mijn gevoel niet de vrije loop laten gaan De verleiding is enorm Om toe te geven aan dit heerlijke geweld…

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, Nooit vond ik ergens anders onderdak; Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak, Een tent werd door de stormwind meegenomen. Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. Zolang ik weet dat ik in wildernis, In steppen, stad en woud dat onderkomen Kan vinden, deert mij geen bekommernis. Het zal…

Over onze liefde, wind en water: Heb je het dralen gezien dat de kust nadert: zal ik eb zal ik vloed? en de maan en de stand van de aarde die bepalen het aangaan het afgaan het over en weer Heb je gehoord het dilemma zal ik, zegt het, moet ik dan altijd het turkoois dat zweemt naar groen en aarzelt tussen blauw. Heb je om je hoofd…

De befaamde waakhond van ons milieu, Greenpeace is zijn onvolprezen naam, is het gif in ons menselijke lichaam via huid of voedsel zogezegd kotsbeu. Op verzoek van deze wakkere groenen begon het AZG een gedegen onderzoek en uit die academisch onverdachte hoek bleek dat wij talloos vele miljoenen giftige stoffen in onze eigen bloedbaan hebben…

Bewonderend werd in de Rotterdamse Kuip gekeken naar de prestaties van het Groninger groen-wit. Een ploeg waar ongelofelijk veel pit in zit, nuchtere daadkracht waaraan de Feyenoorders bezweken. Eén piemel- en één friemelgoal als bekroningen, gepermitteerd spreekkoor: Er gaat niets boven Groningen!…

In ‘t pikdonker aan je denken en jou dan weer voor mij zien Je mooie ogen die mij wenken Kom je weer terug, misschien In ‘t pikdonker van je dromen en hopen dat er wordt geklopt Dat jij de kamer in zult komen en je als m’n lieveling ontpopt In ‘t donker nog van je houden en je zelfs erg intens beminnen Doen of we zo trouwen zouden Ik…

Je kunt jezelf verliezen in een speciaal persoon alsof je gaat verdrinken het overkomt je gewoon Nooit kunnen dromen dat mij dat overkwam mijn hart écht verliezen voor hem in vuur en vlam Mezelf helemaal verloren in een liefde van één kant mijn hart ging kopje onder en gevoelens waren gestrand…

Het is nacht en mijn hart Is gesluierd in diepe rouw Bevangen van zoete pijn Ik hield zoveel van jou Dwaal door mijn gedachten Probeer de mist te verdrijven Gevangen in mijn eigen web En herinneringen die blijven Kleuren zonder geuren Warme glimlach verdwenen IJspegels op mijn wangen Smelten door het wenen Jij liet mijn leven stralen…

Je staat bij het open raam Mijn ogen laten zich dwalen Langs je goddelijke lichaam Heerlijk om daar af te dalen... Je borst zo heerlijk zacht Mijn ogen willen je verleiden Je oeverloos beminnen vannacht Deze spanning is zalig voor ons beiden... Je weet dat ik schaamteloos naar je kijk Mijn ogen willen je laten beminnen Je glimlacht als…

Ik heb je lief Zoals ik vele anderen liefhad Ik heb je bezeten Zoals ik vele anderen bezat Ik heb je alles gegeven Dat is wat ik kan Mijn hart, mijn ziel, mijn leven En jij genoot ervan Maar niet zoveel als ik Dit is waarvoor ik leef Hebben en weer verlaten Pas krijgen als ik geef Bindingsangst, verlatingsangst Ik heb allen Je bent…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht. Zij waakt en wacht totdat de trans Gekleurd wordt…

Ik zal fragiele muren bouwen Om het land van jouw verraad Ik bind mijn passie om de jouwe Jij bent de weg die niet bestaat Ik ben niet meer wie ik ooit was Het zijn illusies die ik fluister Gevoelloos zwijg ik bij jouw graf Ik hoor de klanken van jouw luister Ik wacht in angst, ik maak mij klein Het bloed druipt langs de lege muren…