Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

De AIVD is zo lek als een mandje. "Zo gaat dat", zegt Balkenende. Hij denkt: allemaal sullen in dit landje. Wij lekken rechtstreeks aan de terrorist. Ja we doen het grondig, er wordt op dat gebied geen kans gemist. Heer Balkenende, deel eens rake klappen uit! Pappen en nathouden werkt niet. Neem nu eens een kloek besluit!!…

ik heb geen werk, ik zit altijd thuis, ik ga zelden nog naar de kerk, ik zit te vaak voor de buis, ik pieker te veel, ik rook als een schoorsteen, ik laat niets van jou heel, ben soms door en door gemeen, ach het is niet eerlijk, ik loop jou zomaar voorbij, maar schat ik vind het heerlijk, als jij even zit, hier naast mij, WANT JOUW MOOIE…

Een gepensioneerde makelaar, vol bedrog en list, keek eens terug op zijn carrière. Moeilijk, want hij wist, eerlijk zijn was zijn grootste barrière.…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

hij zit gevangen in een vlies van verwachting ademt vlokjes van wensen wie ben jij wat ben jij waarom kruis jij dit pad en waarom nu precies hij is verzadigd, wil zich overgeven aan stromend amnium is dit een andere baan omheen dezelfde ster is het dezelfde baan omheen een andere ster…

Een rit naar Paling City met ‘n taxi ver na het middernachtelijke uur is al met al tóch al behoorlijk duur dus ik verbaas mij over haar reactie: Toen de chauffeur zei: “Da’s dan dertig pop” deed zij daar nog een schepje bovenop.…

Er was verwarring in het jazzlokaal. Toen een der uitgeblazen trompettisten ging zitten en daarbij zijn krukje miste, belandde hij naast drumstel en timbaal. Het leek in aanvang niet catastrofaal maar weldra bleek de ernst der situatie, de vraag klonk, met gepaste intonatie: “Is er misschien een dokter in de zaal ?” In kleine kring, maar ook…

mooie woorden door jouw geschreven klinken als een nachtegaal die oorstrelend zingt met de liefdesklanken die elke letter omringt ben ik als een veer in de lucht gaan zweven heerlijke dromen die leken uit te komen vervlogen in de hemel als bliksemlicht die binnen enkele seconden verdwenen uit zicht waardoor mijn hart vol met geluk is ontnomen…

Geen ogen om te zien of warme vingers tien Hij meet - en treft van verre het levendwarme vlees dat zingt en zindert in de zomernacht Ik doe het licht uit in de doos: het objectief is machteloos…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

De befaamde waakhond van ons milieu, Greenpeace is zijn onvolprezen naam, is het gif in ons menselijke lichaam via huid of voedsel zogezegd kotsbeu. Op verzoek van deze wakkere groenen begon het AZG een gedegen onderzoek en uit die academisch onverdachte hoek bleek dat wij talloos vele miljoenen giftige stoffen in onze eigen bloedbaan hebben…

Ik ben een heel klein meisje, die helemaal alleen een eigen wereld heeft geschapen. Zonder mensen om mij heen. Ik ben begonnen toen ik vier werd. Toen moest ik naar een grote wereld. Vliegensvlug moest ik gaan bouwen. Zonder dat iemand het wist. Zo zit ik nu in een cocon. Heel klein, maar goed genoeg voor mij. Ik lach naar mensen, praat…

Elf dagen zonder vrienden Elf dagen geen contact Elf dagen zwak en misselijk Elf dagen mentaal geknakt. Met 'n hoofd als een biet zit ik nu te tikken gelukkig dat je me niet ziet anders zou je schrikken. Grauw gezicht, kilo's lichter de storing maakte me gestrest maar nu doet mijn pc'tje het weer opperbest.…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht. Zij waakt en wacht totdat de trans Gekleurd wordt…

Dagen die achteloos aan je voorbij gaan. Dagen waarin jezelf voorbij bent gelopen. Of dagen die zwaar van leegte waren. Niemand gezien, niks gedaan. Dagen waarvan je je herinnert dat je moeitevol bent opgestaan. En je afvroeg: waarom ben ik opgestaan?…

Het dondert en het bliksemt weer op Nederlands gebied De doodsbedreigingen gaan zo snel,je gelooft je oren niet En de ware Nederlanders hullen zich in angstvallig zwijgen Uit angst door meningsuiting ook zo'n brief te krijgen Zelfs onze leiders lijken nu door deze vrees bevangen Zij zien het zwaard van Damocles al boven zichzelve hangen…

natuurhistorisch gezien ben je meer dan halfaap, je loopt op twee benige rechten en ontwikkelt toevallige mond werkjes, een besproken invloedssfeer daarom is de rij ook zo lang vandaag de boeken beloven veel te weten een basis natuurlijk aangemeten schatplichtig aan elke gewetensvraag wind, licht en druk spannen langzaam samen om levensvatbaar…

Je kwam binnen, stoer, rustig en relaxed Een warme zwoele fluwelen strelende stem Die ons dwong te luisteren, te kijken en te dromen Je zette ons helemaal klem Lachend en luisterend naar de Haagsche jeugd De hete passie van een vurig debat Interesse tonend, maar fel ad rem O, ik wilde dat ik daar debatterend zat Verdrinkend in je lieve lach…

tijd is niets dan vlijtige wisselingen het wachten op of onder handenwringen van gesloten keien waarbij geen verstand scherpte vindt geen snijdende openingen ik weet niet genoeg uit stenen te knijpen ze zeggen alles in hun eigen woorden over eeuwen die moeilijk te begrijpen zijn zonder ze verstandig bij te slijpen soms denk ik iets van hun…

De volle maan verblind mijn ogen Weerspiegeld in de stille zee De hemel heeft mij voorgelogen Ik zweef slechts met de golven mee Het einde staat reeds in de sterren Voorspeld door toekomst en het lot Ik zie de golven al van verre De wind huilt zacht, ik bid tot God Verloren lig ik op het strand Eenzaam, koud, alleen... Het stille…

Ik zal fragiele muren bouwen Om het land van jouw verraad Ik bind mijn passie om de jouwe Jij bent de weg die niet bestaat Ik ben niet meer wie ik ooit was Het zijn illusies die ik fluister Gevoelloos zwijg ik bij jouw graf Ik hoor de klanken van jouw luister Ik wacht in angst, ik maak mij klein Het bloed druipt langs de lege muren…

Eerst waren het gewoon nog goede knechten Ze strooiden gul in een of andere hoek Maar tegenwoordig is het and’re koek Want zwarte pieten zijn nu ook gaan vechten Ze hebben de gebruiken goed geleerd Dat noem ik nou pas echt geïntegreerd…

De nacht brengt ons samen We laten ons voeren op vleugels Je ogen fonkelen als parels Wetend dat we elkaar gaan begeren Langzaam sluipen we om elkaar Ademend onze liefdesgeuren Ik plaag je met onweerstaanbaar genot En laat je sluipen totdat je me aanraakt... De nacht brengt ons samen In het zwarte duister laten we ons vinden Je hete adem…

Boterbloem als metafoor Vinkentouw als rode draad Arendsoog als antiheld Romantiek als houden van Paringsdans als ritueel Ongekust als maagdenvlies Onsterfelijkheid was zijn deel Maar leven kon hij niet…

Je staat bij het open raam Mijn ogen laten zich dwalen Langs je goddelijke lichaam Heerlijk om daar af te dalen... Je borst zo heerlijk zacht Mijn ogen willen je verleiden Je oeverloos beminnen vannacht Deze spanning is zalig voor ons beiden... Je weet dat ik schaamteloos naar je kijk Mijn ogen willen je laten beminnen Je glimlacht als…

Ik hoor vaak: "Krijg de tering of de klere Ofwel de bloedkanker achter je hart!", "Val dood!" of "Stik de moord maar voor mijn part!" Of dat ik kan verrekken of creperen. Maar Piet-Hein Donner zal nu in de boeken De strafbaarheid daarvan gaan onderzoeken.…

...en hij blijft zijn vriend gaat terug schrijft een brief aan zijn vriendin die is nurse maar eigenlijk arts negeert de brief die wel wordt in- gezien door verplegend personeel en hoofdarts houdt vinger op slag- aderlijke bloeding met een vaart door het ziekenhuis fat coole dag voor assistenten die fout maakten malaria slachtoffert in…

Twee donkere jaren gleden voorbij zonder dat wij een woord spraken toch ben jij iedere dag nog bij mij ik kan jou alleen niet meer aanraken De beslissing die ik toen voor ons nam moest mijn vrijheid ten goede komen als ik toen wist dat ik niet verder kwam had ik die natuurlijk niet zo genomen Lieverd, ik probeer met alles wat ik heb om…

perspectief wenkt naar Eenoog die taalt naar gebaren in golvend landschap de verte licht trillend op door vuurtje dat loopt naar boog die spant als vers gebakken lucht de vulkaan werkt als een paard ruzie slaat uitdrukking die staat voor het vrije woord op de vlucht sluit het alibi terwijl de schrille gil doordringt in het land van niemand…

Toen ze bijna zuchtend, de ogen rollend De schouderbandjes liet zakken Het gekarteld kant over haar schouder schoof Een geborduurde bloem loswekend van de tepel Toen dit alles gebeurde in één gerekte minuut Beet ik in de vuist Ze was de greep van minnaars ontwend Ik voelde me vier vikings sterk Tot de gesp haperde En ik een verre stamvader…