Alle inzendingen, jaar 2004, week 8

Hier is iets dat ieder wil hebben de warmte van een zonnige dag een koel lichaam tegen je aan zodra geboren op de evenaar de zon een brandmerk in jou een vuur dat gloeit in het merg thuis is waar de kachel hoog staat Iets dat iedereen wilde hebben het geluid van een dierbare stem die verhaalt van een leven lang omdat jij er bent niemand…

Wat uit mijn herinnering blijft me steeds volgen? De details van je hand uit ‘t gedicht van Cummings je hitte tegen mijn gezicht en je schuchterheid die als een tafellaken viel? Nee. Zelfs je woorden met stukken werkelijkheid kan ik hier achterlaten maar dat doe ik niet want dan zal ik nog steeds je voetstappen horen en als ik me dan…

Er was eens een dokter in Groesbeek Die gaarne in Loesje d'r bloes keek Hij vond zo'n omvang Van medisch belang Hetgeen naderhand echt een smoes bleek…

Regen verbindt de zee met het land zand droogt zich in zeewind in vlagen in duinen in striemend geweld in opwaarts bewegen verbindt zich in regen met zeewind met land…

Ik tril mijn wezen in je bloot en pleng alle offers in je schoot. O liefste, vergeef me het verdriet dat me zo achterjaagt en driest bij de kladden grijpt en plaagt. Ik koester het gebed dat je vraagt. Je ogen vinden zelfs in mij een zon; je buigt mijn wolken in regenbogen. Van alle spanning vind je mijn bron en je uitweg maakt…

Mijn vader die op zondagmorgen altijd met me ging wandelen Als ik in het ziekenhuis lag, elke avond op bezoek kwam Mijn vader die elke avond een verhaaltje vertelde Zodat ik zonder problemen naar bed ging Mijn vader die ondanks zijn moeilijke verleden Zo zijn best voor me deed Nooit zijn eigen verdriet liet zien Altijd klaar stond voor mij…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Het was haar kleed dat afgleed van wat het verborgen had gehouden niet hooggesloten maar als een streling op de wind, een vlies dat slechts zichtdicht de welvingen verried van wat een leven had te gaan proces van rijping ze lachte zonder reden dacht ze zonder naam ze lachte vreemd en hard en wachtte op momenten die onschuldig…

Een pakje veren vliegt te pletter tegen wind en onverschilligheid die zich een weg baant in de adem gulzig vreet de aal zich dood aids is een hulpje Gods zeg ik ongelovig terwijl de zon dieprood de nacht zoekt en het zaad een scharrel-ei.…

met ogen groen en geel van het staren pent hij zijn streken op het papier getekend met zijn grijze haren neemt hij nog snel een slokje bier een boer ontspant zijn middenrif doorbreekt voor even de sleur uit zijn hoofd ontsnapt het dichtersgif en het papier krijgt langzaam kleur blauw schetst hij zichzelf neer zoals hij dat al tal van…

Langzaamaan drogen de tranen langzaamaan slijt het verdriet. Maar om alles opeens te vergeten nee, dat hoef je en kun je niet. Je hebt nog altijd je herinneringen, en die zul je ook altijd bewaren. Als je er soms nog even om moet huilen hoef je voor niemand je tranen te sparen. Je hebt altijd mensen waarop je kunt leunen waarop je kunt…

'k Mag mezelf helaas niet prijzen als muziek-deskundig man 'k Ben een vriend van schone wijzen maar ik weet er niet veel van. 't Muzikale A.B.C. is, dunkt mij, dat men aangedaan dweept met wolfgang Amadeus en Johann Sebastiaan dat men spreekt van madrigalen, symfonieën, opera's wet van fluiten en cymbalen, harpen en harmonica's Maar…

Alweer gedroomd van wittebrood met ham De honger maakt de wildste dieren tam Maar Holland is door niets kapot te krijgen 'k wou dat er 'n postpakket met bruine bonen kwam…

het is niet erg als je het niet begrijpt als de diepte niet aan jou is besteed mijn woorden voor jou ongrijpbaar zijn jij niet één kunt zijn met liefde of leed of als de humor verborgen ligt jij de smaak van het gerecht nét mist niet voor iedereen is alles duidelijk dubbelzinnigheid, bedrog en list en is de liefde onzichtbaar omschreven…

door paperassen in papieren van de paparazzi stond haar weg al uitgestippeld dat vond ze in een verloren leren tassie onverhoopt nam ze toen actie stak de fik erin en was er lekker uitgetippeld want vuur en niet alleen van binnen is haar niets ontziende passie…

Ik kijk naar jou, je donker haar hangt als slierten om je hoofd, je blik oneindig ver, maar in jouw ogen zie ik een ster van herkenning. Jij kijkt mij aan, je ogen zeggen wat je mond niet spreekt. Het leven doet pijn, ik wil liever alleen zijn, heb geduld! Onze ogen zoeken elkaar in vertrouwen. Onze handen raken elkaar zonder…

Ik plukte zo maar achteloos wat letters langs de beek verborg ze in een hoedendoos en kuierde nog een week Toen ik later heimlijk blikte door een spleetje langs de rand zag ik hoe God de woorden schikte in een bovenaards verband Zag zijn hand de taal beroeren zoals geen schepsel roeren kon liet mij op zijn Woord vervoeren naar een rustplaats…

Een klokkenluider heeft ons toevertrouwd, dat inners, die de asocialen duchten, belastingwanbetalers maar ontvluchten, wier aanslag als oninbaar wordt beschouwd. Ik vind belastingvrijdom ideaal en koop het boek 'Hoe word ik asociaal?' ------------------------------------------------------------- (DEN HAAG - De Belastingdienst ontziet groepen…

Broeipotten en zaailingen op de Creiler Flora: zo rood en geel getulpt is het deze winter niet geweest Waar was ik al die tijd? Om precies te zijn niet ik liet ze broeien dat ze barstten keerde ze tijdig om hun steel te rechten, trok bij min vier alle registers van de lente open En ik? Ik broeide in het winterlicht maar glazig op hun…

alle woorden doen me pijn ik voel het in begrijpen in het te lang weer samen blijven ontstaat de irritatie en venijn het is de hel van hemel samenzijn ik pluk gedachten uit de lucht streel zinnen die beminnen je voelt je lekker vogel vlug om luchtig als een poes te knorren en op schoot te spinnen ik bied je rozen aan gewoon om te beginnen…

Wanneer ik van de toekomst Naar het verleden drijf, Gijzelt een doodse blik Mijn schampere lach. Het huis is oud geworden In mijn verhalen, Een geur van ontvluchten Leeft in gekromde kamers. Muren werden volgeschreven Met gespreide herinneringen, Onzichtbaar gevuld Met angstige kreten. Ik word opnieuw Gebroken in de vuile ruiten…

Kleuren vervagen als de regenboog verdwijnt uit je schreiend hart.…

Ik vond de oorlog eerst een dooie boel En heb mij aan de dienstplicht dus onttrokken, Maar vanaf nu stort ik mij onverschrokken En voor de lol in ieder strijdgewoel, Want als ik als soldaat niet schieten mag Dan schiet ik op het slagveld in de lach.…

Als't hart verscheurt is van verlangen en pijn doorklieft 't gehele lijf en niets 't verlangen kan vervangen, begin dan maar met wat geschrijf. Vertrouw dan maar je hartenkreten aan het papier toe, want dat helpt... 't Verlangen op papier gevangen, is een optie, die het bloeden stelpt.…

De mensen lopen hem voorbij voor hem staat de wereld stil, Zijn vrouw komt nooit meer terug maar dat is wat hij het liefste wil. Hij kan haar nog niet missen ze waren samen één. Ziekte sloopte haar lichaam nu is hij voorgoed alleen. Geen mens ziet hem daar staan zo eenzaam en verloren. Hij denk aan haar, haar stem maar zal hem nooit…

Een witte zegen van stilte daalt over het land. In de botten van mijn hand kruipt een tochtige kilte. Volle, grauwe wolken luchten wriemelende witte mieren. Ze feesten en vieren de vlokkendans der zuchten. Miljoenen piepschuimbrokken verliezen het Noorden en landen als klankloze woorden op een grenzeloos kussen van vlokken.…

Zoals haar verdriet zoekt ze haar woorden in de koude stilte die haar laatste gezelschap lijkt en schrijft ze woorden die wachten op woorden. Haar ogen zijn de dromen vergeten die haar lieten wachten en denken over de liefde die haar niets ontnemen zou wat momenten beloofden die ze volgde…

De regen valt als koude tranen op de ruit. Achter het stuur zit zij, wat in elkaar gedoken. De wolken huilen al. Haar tranen zijn hun buit. Een hete haat is juist in haar ontloken. Zij is paraat, het besluit is nu genomen. De hete haat verkoelt en wordt als schrapend ijs. Glashelder is haar geest. Haar eer is haar ontnomen. Ze heeft zich sterk…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet. Ik wilde je troosten maar kon het niet Ik stond daar maar m'n gedachte was leeg Ik wilde je troosten maar zweeg Mijn hand op je schouder een klopje op je rug Ik wilde je troosten maar wist niets zo vlug Een zakdoek, wat water zou je graag helpen, echt heus Ik wilde je troosten…

Je tranen, rode ogen zoveel verdriet. Ik wilde je troosten maar kon het niet Ik stond daar maar m'n gedachte was leeg Ik wilde je troosten maar zweeg Mijn hand op je schouder een klopje op je rug Ik wilde je troosten maar wist niets zo vlug Een zakdoek, wat water zou je graag helpen, echt heus Ik wilde je troosten…