172 resultaten.
VADER EN ZOON IN HEVIGE REGEN
gedicht
4.0 met 247 stemmen 8.704 Je zoon op je schouders.
Boven hem je paraplu
een lopend torentje
In regen van nu.
Zelf wees geweest
en wees gebleven
zit je daar zelf
op schouders
van ouders, zelf
in de vorm
van een zoontje,
en boven de hoofden
een ronde en kleine
maar troostende droogte.…
De week die zeven dagen stilte scheurt
gedicht
2.0 met 20 stemmen 12.469 De week die zeven dagen stilte scheurt
En lang in mij de uren telt
Met het heelal de grens, dit bekende hoofd
Tot gestalte verwant. De mummies van de adem
Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef
Onder dezelfde tong herkend de uiteinden
Van lichaam en haat, de wazige naald
Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam.
De late eenvoud van de meester…
Gorter,Gorter!
gedicht
3.0 met 36 stemmen 9.433 Gorter, Gorter!
'k Heb uw Meizang willen lezen
Maar begon al gauw te vrezen
Dat het, voor mijn dood, niet uit zou wezen.
Korter! Korter! Korter!
-----------------------------
Uit: 'Kritiek als credo', 1980…
Het huis herinnert zich mij.
gedicht
3.0 met 38 stemmen 11.320 Het huis herinnert zich mij.
Hier heb ik lopen geleerd.
In deze kamer begon
de aanloop die eindigde in
een ontzettende sprong.
Hier is de keuken ontdaan
van gestapelde vaat en gerei.
Bij deze kraan waste ik mij.
Stram van ouderdom staan
tafel en stoel in hun recht.
Mat en zeil zijn al lang
aan elkaar gehecht.
De trap naar de zolder…
Moerheim 1944
gedicht
3.0 met 60 stemmen 19.074 Onder het rabarberblad vandaan,
gebukt gelopen tot op de vijverrrand,
de moestuin met de drukte
van schoffel en vallende slakjes
achter me - dan was ik ver van huis.
Huis aan de vaart
waar ingekwarteerde vijand
laarzen draagt - maar banger was ik
voor de kleur van kikkers in de kleur
van plompeblad en kleine pad, die
in zijn bruine pak over…
WOORDEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 477 de meeste woorden zijn mijn maatjes
als bondgenoten in een ongelijke strijd
sommige horen niet tot de kameraadjes
keren mij nors de rug toe geven bij tijd
en wijle steken onder water kruipen
onverhoeds onder mijn huid en nagels
zijn onbetrouwbaar jagen mij de stuipen
op het lijf tonen inborst van Jan Hagel
neem nou een woord zoals klopgeest…
Gespleten golven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 515 Ineengedoken aan het strand
haar handen om beide knieën
zakt zij weg in niemandsland
eenzaam, maar met z’n drieën
die stemmen moeten zwijgen
door brekende golven overstemd
zullen herinneringen zich rijgen
stroomt het verleden ongeremd
haar handen pijnlijk gevouwen
fluistert zij zwak om vergeten
bidt om een luisterend oor
wanhopig, haast…
Uit de fles
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 421 Open deur
een lege kamer
wanden grijs
de vensters halfgesloten
ik twijfel
zonder woorden weet ik mij
zonder gedachten
ken mijn hoofd
een lege kamer
wanden grijs
de vensters halfopen
dan laat ik woorden in
in volle zinnen
laat ze lopen…
Zwichten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.165 Ze spiegelt haar mondhoek
Een koortsblaas barst daar
Bewijs van een slapeloze nacht
Het bloed, de druppel rolt
Langs de ronde kin
Over de hals naar de navel
Ze knielt
In haar iris zit draderig groen
Ze zalft de schroeivlek in haar nek
Haar schroom wordt nauwelijks ontsluierd
Ze strekt haar arm tegen een zuil
Bewaart op het eerste zicht…
Schuilnaam
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.096 Ik schrijf je naam in schemer
en kus de inkt, vaarwel
schrei lachend tussen laken
verhang de plafonnière
Afscheid glanst barrière
twinkelt atollen aan`t verleden
schuift gordijnen over fel
ik schrijf je naam in schemer
Donkere glazen onaangedaan
hoe lang we ook vermeden
dat laat zich niet ontkennen
Dat laat alleen maar weten
het duister…
Waar rook is...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 598 Als het menselijke wezen
Door gewoonte wordt geleid
En haar diepste verlangen
Voor haar zonden pleit
En als dat diepste verlangen
Door verleiding wordt gevoed
En verleiding door de zonde
En gevolgen wordt beboet
Als telkens wordt vergeten
Dat de oorzaak van genot
Niet smeult in onze mond
En niet ligt op het schavot
Dan is het ook misschien…
Andalucia
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 915 door de wolken trokken wij
op zoek naar wat wij misten
witte dorpen zagen wij
in een helder en klaar licht
de koelte van het groen
voelden wij in patio's
de vreugde van het water
hoorden wij in de fonteinen
in kathedralen roken wij
het geloof in heiligen
met luide stemmen proefden
wij het noodlot en het leven
en alles wat wij vonden…
Vleugelgegons
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 4.815 Even verder rijst voor mij de witte poort
van een oord vol vleugelgegons, vermengd
met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord
onweegbaar met licht en liefde aanlengt
Een lenig land voor dichter en troubadour
waarin alles schijnt te buigen voor klanken
en de kleuren van wapperend pompadoer
voor de geur van wijnlekkende ranken
Ik wil mij…
lente in krenttijd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 3.359 wij krentten druiven onder glas
te veel de foute korrels eruit
gewreven gekrabd geduwd
trossen uitgedund in onze kas
gevraagd vingers lang en fijn
soepel lenig bovendien
scherpe ogen om te zien
sneller dan je snel kon zijn
op trappen waren ze gezeten
de tantes m’n moeder
de dames van het dorp
krentend ging ik voor ze heten
de vrouwen…
Noordlander, bedankt!
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 521 Nul komma nog wat procent
Van elke opgepompte cent
Blijft in het Noorden
Miljarden aan gas per jaar
Verlaten zonder een 'maar'
De miskende aarde
Er gaat niets boven ons Groningen
Maar in de Westelijke woningen
Wordt de klomp nog steeds bespot
------------------------------------------------------------
Geschreven naar aanleiding van…
Bezoek aan Den Haag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 347 wat mij verontrust
is niet dat het regent
maar wel dat de regen
verzuipt in de putten
het water terechtkomt
de beek bij de bioscoop
onder de grond duikt
en niet meer te volgen
is enkel weer bovenkomt
bij het noordeinde
de hofvijver voedt
en langzaam verdampt
en over de stad kruipt
mismaakt wordt
wat mij uitermate
verontrust is de regen…
op een sollicitatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 473 een spannende dag
vele duimen dolgedraaid
dat het lukken mag…
Deze keer stop ik echt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 952 In de ochtenden
als ik wakker wordt
rochel ik
zit het vast op mijn borst
spuug ik op de grond
En gedurende de dag
voel ik het trekken
aan mijn stembanden
Hoor ik mezelf raspen
als ik praat
Soms denk ik
dat als ik tegen het licht sta
de donkere plekken in mijn lichaam
zichtbaar zijn
Maar het is mijn eigen schuld
Kankerverwekkende…
zo doe ik dat
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.581 ik strijd op mijn manier
met moordende gedachten
had hij ze ook, mijn voorbeeld?
smeet hij wel borden stuk
of schreeuwde in de leegte?
iemand die liefde was
sloeg koopwaar stuk
en schopte tafels om
ik leg mijn inborst open
en vraag hen toe te steken
ze graaien naar mijn organen
ik zwijg en trek me terug
mijn glimlach is van steen…
VLEERMUIS
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.116 Vastgespijkerd aan een schuur
Weert hij de demon
Met een bol lijf en een duivelskop
Dooraderde vleugels dragen hem
In een stikdonkere ruimte
Ontwijkt hij het spinrag
Uit een grot vliegt een stroom op
Grillig wentelende vlekken
Een moeder kruipt over een wand van jongen
In het staartvlies vangt zij de meelworm
De vlieghuid plooit als…
Moriturio
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 933 Jan Arends, Jan Emmens:
leven te donker, gedichten te over,
de dood opgebiecht het leven
gewikt en gewogen.
Ga dan maar vallen,
het laatste gedicht is het lichtste,
het zwaarste, het nekt uit een soort
mededogen van overgewicht.
Lieve dood , o zo helder,
wat ben je toch licht.…
De lift
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 493 Nat was het juiste wordt
Droog een gemist gegeven
Lakend waar het ook vermocht
Verkrampt dat is een gegeven
Stamelend verwoording uit niets
Aanstormende leegte met zinnen
Verstikt en pijnlijk krom vermeend
Naar de vierde drukkend alleen beiden
Ping het openende moment daar
Blik van uitgesteld ervaren dromen
Gespreid ontsloten samen uiteen…
ROTATIE
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 980 het duurt niet lang voordat de apparaten,
waarop men in vertrouwen zich verliet,
het van ons overnemen, mensen niet
meer nodig zijn, wat valt er nog te praten
onopgemerkt houdt het je in de gaten,
vanuit de lucht gegrepen en bespied,
het sluitende systeem dat alles ziet
en registreert, je hele doen en laten
verdreven is elk onbekend gebied…
Een sliert herinneringen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 470 Een sliert herinnneringen
is alles wat ik heb
al is er zoveel heden nu
maar niets voorgoed gegeven -
een geur, een licht, een spoor,
een naam van warme dingen.
Een sliert herinneringen
aan zoveel mensen die
ik ooit en ergens zag
en die mijn wegen kruisten.
Een voetafdruk, wat dromen
en van verlangen zingen.
Een sliert herinneringen…
St. Palus
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 964 Ze zat in de zon
met haar zonnebril op
ze had iets berustends,
de tijd aan zichzelf
de jongen die haar
de bestelling kwam brengen
kwam loom-onverschillig
de onze opnemen
nog voordat wij de
eerste slok tot ons namen
stond zij alweer op
en verdween uit het zicht
de wind die het zand
meenam langs het terras
voerde ook, 'en- passant…
zijspan
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 400 Je wilt dat ik mijn
gedachten met je deel:
roei me nog één keer door de grachten
raak weer in mijn ban
zoals gefascineerd was
door jouw aanstekelijk élan,
jouw daadkracht om mij te bekoren
ontvoer me in je zijspan in september
laat me vergeten
mijn bagage mee te nemen
rijd me over 's heren wegen
naar het land van mijn droomtaal
laten…
Lente
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 558 Geen groter harmonie dan
het afstemmen van mijn radio
op de zender die uizendt
via de ghetto-blaster
van de schilders die werken
aan de buitenkant van
het Samuel de Zeehof dat
twee armlengtes is verwijderd
van mijn gehoororgaan…
IERLAND 2001
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 737 De golven aan de kade van Lahinch
De Keltic Music Shop en tweed en woollen
’s Nachts onder roze rozen wacht het woelen:
Post Office, supermarket, sheep- en minch
De smalle wegen worden niet verlicht
Waar Bed and Breakfastvilla’s kleurig wenken
The Burren doen je aan het leven denken
Ook kaal, rotsachtig, schots en scheef ontwricht
Hoewel…
... maar haar pijn voel ik altijd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.158 Je moeder heeft je gevonden
toen je in het trapgat hing
voorzichtig maakte zij je los
en droeg je naar beneden
Wilde je iets uitproberen
misschien, in je spel
of was je levensmoe
de twijfels zullen blijven
Je zou pas twaalf worden
aan het eind van de volgende week
maar niemand zal ooit
je laatste momenten kennen
Vaak kom ik haar tegen…
DRIJFZAND
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 545 Het Grote Gebeuren werpt
zijn diepe schaduw vooruit
daarin is het slecht toeven
het koude zweet breekt uit
het perspectief is in nevelen
gehuld flarden grijze lucht
verlenen minimale doorkijk
oorzaak van herhaald gezucht
drijfzand onder de toekomst
is riskant wees op je hoede
het extra waarschuwingsbord
symbool voor wat ik bevroedde…