Alle inzendingen, jaar 2005, week 26

waar zon en wind in pure stilte ontwaken vroege vogels hun lofzang fluiten over water en land ontluikt de aarde nog in eigen schoonheid…

Des hemels spiegel, mild en fris, de lucht in 't ronde lavend, daar ligt een vijver maagdelik schoon in stille zomeravond. En kalm in hare avondlust bij 't zoet gesching* der mane ligt langzaam drijvend op het meer de dromerige Zwane. De dichterlijke vogel mint het maagdelijke water, en baadt wellustig, spiegelt, drinkt, aanhoort het…

Neem heel voorzichtig een hap Laat je lippen kleuren door het sap Twee kleine billen donkerrood Zacht, rond en onbescheiden bloot Maken kersen zo sexy knap…

Een pijnboom in mei Op de spaanse vlakte; Een pijnboom in mij.…

Op de wekker zie ik de wijzers allebei op twaalf staan 'k Kan niet slapen. Morgen zal ik voor 't eerst naar de mavo gaan. 'k Weet ineens niet meer ofdat ik wel zo'n zin heb in die 'shit' Als ik hoor hoe Debbie moppert! die nu in de tweede zit Stomme vakken, saaie lessen en een berg met huiswerk mee Wordt dus 's avonds uren blokken…

Zij is zij en ik ben ik Toch zijn we twee in één "Ze is precies jouw spiegelbeeld " hoor ik van iedereen "Dezelfde lach, dezelfde stem dat is toch wel bijzonder" "Dat is het ook" beaam ik dan mijn zus heet eigenlijk wonder Ze is blij als ik gelukkig ben en huilt mee met mijn verdriet Ook weet ze als geen ander waar ik eind…

Met ver weg Roffelende trommels Daar komen ze aan (Zacht nog) Maar dan horen we olifanten hoorns blazen Elke twee maten één toon hoger Elke vier maten komt er één bij Stappen over de horizon recht in ons vizier Ze zijn met velen Heel veel Steeds meer Wat eerst verre bergen leken is een glinsterend leger van Duizenden in het rondzingende…

au dat doet pijn aan mijn ogen die onbeschaduwde bloemenzee zo rond midderdag bij heldere zomer au rood steekt door mijn netvlies recht in mijn zenuwen geel prikt in mijn oogkas krast in mijn kegels en staafjes mijn oog traant oranje loopt over mijn wangen au blauw pijnigt mijn hersenen met luchtig venijn groen geeft even adem hemelzijdank…

Verwijder de taal welke schuilt onder angstige zinnen en ontloop de kans op menselijk falen oprecht alleen is de pijn geschreven achter de naam op het lijstje tussen koffie, snijkoek, en oh ja ook nog tabak kus, mooi mens, adieu ik ga boodschappen doen lopend ...…

als een merel op de zomeravond zijn vreugde fluit doet hij dat zonder omwegen vraagt niet naar de liefde doet slechts wat anders wordt verzwegen hij zingt op zuivere toon hoor mij toch ik heb voor u uw morgen en avond uw gister en heden in mijn lied geborgen…

het overlopen het aanbreken van de dag een kelk in een kelk…

Tussen verwensend zwart en wenkend wit grijs ik mijn leven. Goed en slecht, het zegt me niks. Alleen maar rottigheid is me gegeven. Getergd en opgejaagd, door niets meer uitgedaagd, zoek ik angstig naar mijn rust. Ze trekken me kapot dat zwart en wit. Grijs is mijn domein maar geeft meer pijn. De onrust en de druk, ik wil ze kwijt…

Soms haal jij mij helemaal naar beneden en zit ik weer diep in de put Op zulke momenten vind ik je een waanzinnige trut Maar dan ben je weer aardig en weet ik niet hoe ik moet reageren Ben je nu echt aardig of zit je mij een lesje te leren? Als ik zie hoe je met anderen praat, knuffelt en lacht Hoe je na school buiten bij de fietsen…

Jouw reis is inmiddels begonnen en jij heb hem dubbel en dwars verdiend jij gaf jezelf met alle liefde gewonnen en daar ging je, mijn allerbeste vriend Voor altijd draag ik jou met mij mee elke dag kijk ik in jouw trouwe ogen onafscheidelijk waren wij met z'n twee maar na 14 prachtige jaren ben je weggevlogen Ik…

toen de zon opkwam de laatste keer trof zij ons aan uitgeteld, geen dagen meer je was al wakker maar hield je ogen dicht alsof je afscheid nam…

Ik sta te boek als onberekenbaar en kan u elk moment een klap verkopen. Om financieel geen risico te lopen kunt u mij zien als uw verzekeraar. De polis is voor u te koop bij mij: de Nederlandse Spoorwegmaatschappij.…

Ik woon en droom in mijn kasteel . Muren van fictie, torens van kristal gewelven en bogen, een sprookjesheelal. Mijn toren is geriefelijk. Kamertjes zijn knus. De lucht is koel en kleurt en geurt naar bloemen, hooi en zonnig zomerfruit. De ramen open, laten vlaagjes van natuur naar binnen lopen. De stilte is gevuld met klein gezang…

Muziek is een aandrijving voor diepe ontroering. Het brengt menigeen in vervoering, of de sterkste bekoring. De klanken van het ritme, de tekst en noten ontwaken de zintuigen. De oren gespitst om alles in je op te zuigen om het daarna mee te nemen naar je fantasie… Samenhang van tekst en muziek vertalen die de deuren in je brein openen…

Het geduldige papier ligt te wachten op mijn vele gevarieerde gedachten… Soms weet ik niet wat ik als eerste schrijven moet omdat ik vol ijver met mijn gevoelens wedijver. Omdat ik na een ontspannen avond in de tuin, schommelend half dommelend mezelf weer vol leven vond. Ik ruik de bloemen, ik hoor de vogels, ze zingen in koor hun zomeravondlied…

In een holle spier liggen ze zij aan zij Twee gelijkgestemde pompen Die hun kamers met kleppen scheiden Een zuigende, stuwende, lillende brij Zo broos achter dat borstbeen Bestuurd door een knoop van cellen Het plant zich door vezels verder Tot het verste kootje van mijn kleine teen Het eerste bloed stroomt naar de long Wisselt van stof…

spiegel het zwaard dat jou neerhalen moet in een glimp van vergeving de kleur van haat verzaak in de strijd jouw eigenheid niet staar in hun ogen vergevingsgezind…

Het jeugdvoetbal-WK maakte furore, Maar aangezien de mens steeds ouder wordt Is het naar mijn verwachting binnenkort Ook tijd voor een WK voor senioren En zijn wij weldra allerminst verwonderd Over ons voetbalteam boven de honderd.…

Van zes tot zes. Elke dag weer. Stoppen kan niet. Doorgaan maar weer. Is dit onze vrijheid? Gebonden als een slaaf? Altijd maar doorgaan? Wat hopen we te bereiken? De rijken rijker en wij schieten er niets mee op. Steeds maar weer in de cirkel. Er komt geen einde aan. Waar is toch de echte vrijheid? De keus om niet te gaan.…

Het laatste beetje liefde Drijft als een schip in mijn ogen Jouw woorden en daden, verwoestende golven Lieten het leeg en verlaten achter, elke keer Jaren later toen alles was verborgen onder het leven kwamen schatzoekende duikers ik zei ze dat er niets meer was Zodat niet ook zij verdronken in jouw woede…

Zij opent langzaam de voordeur het is drie uur in de nacht hij slaapt en is heel ver weg zijn enige moment zonder macht De kinderen slapen op de achterbank zij start de auto en geeft gas het blijft gelukkig donker binnen want wat als hij nu wakker was? Twaalf vreselijke donkere jaren zij vlucht weg van de rake klappen zij rijdt de straat…

Met het reces in zicht is haast geboden! WAO of NPS snel zaken doen het worden vlekjes op het blazoen. Het land ligt nu even roerloos zonder kabinet. Alle plannen worden na de barbeque op het Binnenhof in de koelkast gezet.…

vrouwen krijgen in de zomer de verontrustende vorm van bewustzijnsverruimende hersenschimmen op een koele plek in het zwoele bos wat zij doen met hun vrijelijk toebedeelde rondingen gestifte lippen lila nagels onbebrild niet waarneembare strings is een groot raadsel voor d’argeloze dwaalgast die zich haast-je-rep-je uitkleedt al zijn…

Zo snel vervlogen amper de tijd om even te kijken pijlsnel voorbij jij Zo snel weggevlogen was je nog maar hier pijlsnel voorbij jij Jouw kleuren onbeschrijfelijk mooi verdringen hier nog steeds de grijze lucht Maar ze verdwijnen Als een vuurvlinder Pijlsnel voorbij jij was je nog maar hier…

in zacht geroezemoes parelde een hoge lach ik voelde dat je nader kwam wist dat jij me zag je liep mijn ogen in gedachten vol met stilte eindelijk weer samen na eeuwen zonder namen handen vonkten in het tasten naar elkaar we pasten in perfectie liefdevol in elk gebaar we zaten daar waar tijd de hemel raakte een woeste zee zijn…

Mijn rijkdom tel ik niet in geld Het zijn woorden en zinnen waarmee ik mijn levenswinst kan innen Mijn rijkdom is de taal Door alle woorden en zinnen wordt mijn leven een verhaal…