Alle inzendingen, jaar 2005, week 41

Er staan twee mensen Aan het eind van de straat De zon op hun gericht Schaduwen vormen zich Aan hun voeten Geschreeuw Weerklinkt tussen de huizen Ze gaan allebei een andere kant op Vormen zo hun eigen weg Schaduwen blijven achter Het staat op de straat geschreven Lange tijd verstrijkt Lantarenpalen floepen aan Mooi recht in een rij Nu…

Wij wonen in niemandsland Verdreven van huis en haard Is de uittocht al eeuwen oud Op zoek naar brood en water Wonen wij in niemandsland Zoeken heil en verlossing Zijn onze geliefden verdwaald Mijn moeder, mijn zuster Mijn vader, mijn broer Wonen wij in niemandsland Knielen neer in vreemde oorden Smeken om genadebrood Wachten in…

De avond viel er was niets dat haar schoonheid overtrof totdat in het pastel een gors haar glimlach verdorde.…

ik sta in oude sneeuw ver kijkend door twee lenzen de eeuw is nog jong ik sta op ijsklompen dichter bij de dampkring door minder storm gehinderd een holle spiegel wordt gestut in de rug vangt licht en buigt het naar mijn oog dat zich met nevelslierten verknoopt een as loopt naar het brandpunt als spinrag tussen schutter en roos stralen…

Ik zal je adem verbergen in mijn longen je ogen verduisteren je denken tot stilstand brengen en dan luisteren aan de rand van je schedel naar de echo van de dood.…

een mooie, grote, stoere eik staat aan de eeuwenoude dijk in de lente met duizenden knoppen die popelen om uit de tak te ontspruiten en zomers: dan kun je het bloeien niet stoppen weelderig blad, het is niet te stuiten de herfst, guur en koud maar stram staat de eik geteisterd door regen en wind aan de dijk de wind waait, de storm oogst…

de ivoren toren wankelt gepeupel slaat zijn slag verwarring sloopt brandschattend heilige huizen de havikscherpe blik fixeert genadeloos de wrijving in de orde talenten voor de bijl bagger rotzooi waardeloos zijn ivorentorenhoog cliché voor alles dat niet past in arrogante beelden van het aantal en de macht angst doet grote bekken…

voel opnieuw de warmte van oplaaiend vuur maar verbrandt gevoelens niet het breekpunt van pijn zijn jullie al voorbij maar nu jullie op nul zitten vergeef lach zoet en teder naar elkaar doch pas op voor dit nieuw begin want voor je het weet heb je het bij het goede eind gelukkig maar…

Soms zegt hij: nu ben ik de prins uit het boek. Dan weer is hij bakker en geeft mij een koek. Soms is hij mijn vader en ben ik het kind, of moet ik de boom zijn en hij speelt de wind. Vaak is hij alleen maar een teder gebaar en zegt zacht: dag liefje, en streelt mijn grijs haar.…

Ze belichaamt het huis dat haar bewoont van binnen uit verteerd de kamers altijd leeg dragen de sporen niet van onverwacht bezoek Het knaagt aan haar zodat ze 's avonds de treden van de trap doet kraken en troost vindt in zijn echo Soms laat ze de deur op een kier het licht nog even aan voor de kinderen in haar hoofd ze weet dat ze…

Je lijf doet zeer Moedig maar ineengedoken Op onbekend terrein Je bent gebroken! Loslaten doet je pijn Vast willen houden aan wat je had Waarom moet jij hier doorheen En kwam dit op je pad? Tijd zal je breuken helen Zoveel liefde om je heen Maar het zal wel even duren Je hart is niet van steen Want er is geen enkel lichaamsdeel En…

Ruban Elstar in Cwastresse Double bij Winter Banana Keulemans zo Mispel voor Cox Orange Pippin de President van Drievoet in Trezeke Meyers Joseph Musch Dubbelt Bellefleur de La Paix Winston Mutsu in Gloster de Grenadier met Godivert Jacques Lebel met Reinette Evagil Bramley's seedling in der Roter Trier met Reinette de Parmentier…

Hoe klonk Franciscus over bidden, aanbidden en in stilte leven? Je zou dan zijn zo kalm als grote stromen die door de wereld gaan, maar hebben wij dit toch misschien niet al te goed verstaan? Wij die zo haastig leven, wij gaan onszelf voorbij verliezen ook de vreugde... O, God, ontferm U over mij!…

gestorven broeders vinden binnen de kloostermuren hun zichtbare rust als vertrouwde namen op sobere kruisen als ruisende bomen tussen geurende bloemen zo leven ze verder in de broederschap dierbaar, nimmer verloren…

het is koud om me heen als de dageraad daagt ik draai de lamp boven mij hoger en voel de verlichtende warmte mijn gezicht spiegelt in de ruiten van de tuinkamer als het hoofd zich wendt, naar welke kant ook, is mijn bleke gezicht op het glas geplakt, zie mijzelf zitten ik ben niet alleen…

Je danste, weet je nog even de adder om je enkel omringd, de tanden diep gebeten jouw ogen zochten mij, vonden je ontspande en je ging Met mijn lied bezwoor ik leven en dood om jou opnieuw voorgoed te laten aan gene zijde zonder hoop Twee keer verliezen is te veel ik speel voor rotsen en wacht…

ik zie je kleuren in het groen verval tot geel en rood weer rijpen je vruchten heb ik kunnen grijpen in het zachte bladerbal jij was vooral het lentense begin de warmte van een zomer ik koester je als dromer maar weet dat winter komt de tijd van rust waarin het voorjaar binnen groeit en bloeit ik feest met jou…

Reeds juicht Oranjes voetballegioen: Het ongeslagen elftal van Van Basten Dat zelfs de sterke Tsjechen overklaste Wordt straks in Duitsland wereldkampioen. Dat moet een makkie zijn naar hun idee, Want Macedonië doet daar niet mee.…

Boom in de stad Verschiet van kleur Het herfstig blad Ligt voor de deur Daar waar jij bent Daar wil ik zijn Er piept een tram Over het plein De markt is leeg Ik haast mij door Een stille steeg Nadat ik hier de weg verloor De zon is uitgebleven In de beslagen ruit Zie ik jouw naam Geschreven…

Er was eens een bakker te Zwolle Wiens poedel door 't deeg placht te rollen Dat gaf zoveel smaak Waardoor deze zaak Befaamd werd om zijn Krullenbollen…

Wij gaan met schaal en bussen rond En kloppen aan in al de wijken. De nood is klimmende in de stad Geef, burgerlui! geef allen wat, En geef wat veel, gij rijken! Verschoon u niet, onttrek u niet De schatting wordt van elk geheven; Ze is minder drukkend, dan men meent: 't Wordt immers slechts aan God geleend, Wat we aan de arme geven. Het…

toch was het liefde toen ik jou eerst mijn boze rug toekeerde onmacht verpakt in woede om de tranen te verbloemen de nacht die voorbij ging zonder slaap en in het duister dat geen bescherming bood tegen de kou die ons bed beheerste die uren het rood van de zonsopkomst bood slechts letterlijk verlichting voor een pijnlijk weerzien daarna…

Zo goed meisje? Hij straalt met Vochtige plekken Zwarte handen Wat vind je ervan? Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

weet u nog dat ik met bungelbeentjes aan de formicatafel, waar wij samen kopjes thee dronken voor het warme fornuis u was zo moeder in uw boezelaar ik zag u zo gaarne het beslag kneden met uw sterke rode armen u hield van mij meer hè, mama meer dan van die walm drank en tabak die dan wankel verscheen die alles verpeste en waarmee u naar…

waar mijn muts gedaan met warme hand gebreeën voor vorst en winterkou ik wil sneeuw begaan waar dagen zijn gevreeën eeuwen ken ik nu de rouw zie achter muts vandaan een kind op blaren sleeën wel vreemd, hoe kan dat nou ik kleef aan en volg je op je treeën ben ons eeuwig trouw zal naar huis nu gaan we gaan getweeën…

wij gaan in zandkastelen wonen een burcht uit lucht is mij te ijl samen likken wij onze wonden opdat het zoute water ons niet bijt zullen we korreltjes zand gaan ruilen doen dubbele zacht opzij we weten dan van aarde en van liefde voor ons allebei…

demonen van de nacht hebben mijn hoofd verlaten en zijn nu stil verdwenen zonder met een deur te slaan de slierten van de morgen omringen ochtendlijk gevoel van nieuw en weer herhalen de aarzeling van sluipend licht een dag met vormeloze blik nog ongevuld en ongevreesd en schakel in een lange rij door wie mij opgedrongen?…

zestien toen ik je ontmoette jij ging de wereld begroeten de benauwdheid verbogen door stralende ogen ambitie en twijfels de toekomst nog ver, liefde die weifelt maar jij wordt een ster je gedachten zijn zwervend verkennend en vrij toch ben je verbonden, met spinsels aan mij met wie kan je praten, wie luistert naar jou wie…

Ingevoerd legitimatieplicht, zodat een ieder aan kan tonen, waar hij of zij zou moeten wonen. Of je niet sjoemelt met je leeftijd om op die manier te doen of je ouder bent dan je lijkt. Ook is er sollicitatieplicht voor hen die een uitkering genieten, of het nu ww is of de bijstand, doet er niet toe, maar je moet je wel kunnen legitimeren dan…

Niet beogend nog te winnen wat bij voorbaat al verloren gaat houd ik mijn emoties binnen en wil 'k mij zelfs niet bezinnen op wat mij wacht en weer verlaat. Zo hoop ik elke dag te klaren vrij van avondgrijs en -grauw en dat de nacht mij weer zal sparen voor zinloos in het donker staren tot een nieuwe ochtenddauw. Toch blijkt de tijd mij…