188 resultaten.
ansicht
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.221 kind voorbij de vloedlijn
ingegraven, wacht de storm
loop van golven bij wind
stil weer, hijzelf betrekt
geen stelling, hij foerageert
tussen duin en schuimrand
zeevlam verteert helmgras
verkilt hem. hij blindganger,
hoort de vloed. hij keert en
keert, rent. voor zijn voet blijft
wat van het strand rest: verkoold
wrakhout, zuigend aszand…
Angela
gedicht
2.0 met 18 stemmen 10.028 Zij had de gang van een bezetene,
badplaats, midden februari:
zo schijnbaar onbedacht
'Ben ik iets kwijt? Nee, daar...'
snelde zij langs halfverholen
eet- en drinkgelegenheden.
Een vreselijk dunne man
hield haar staande met plotseling
geheven brauwen.
Om hem direct op zijn gemak te stellen
had zij een horloge moeten dragen
en niet gedreven…
Winter
gedicht
3.0 met 68 stemmen 25.268 moeizaam gaat de adem 's winters
bomen staan te bladerloos
alles slaapt een heel klein beetje
zuigt wat lucht nog
door zijn tanden
met een fluitgeluidje ijzel
met een zinderig toontje regen
me een sneeuwmond stilte.
't lijkt wel nachtelijk slapen
of de diepslaap doodzijn.
is de egel in de takkenbos gekropen?
gingen wurmen diep de grond…
De verstekeling
gedicht
3.0 met 62 stemmen 17.296 Bij ieder schepsel dat geboren wordt
zijn reis begint, scheept in het ruim de dood
zich in. En maakt zich met het schip vertrouwd,
dringt door tot iedre vezel van het hout
de romp, de mast, de kabels en de touwen
de zeilen hurkend in de reddingsboot.
Het zijn de kleine kindren die hem kennen
en hem niet vrezen: zij zijn nog pas zo kort
geleden…
December
gedicht
2.0 met 87 stemmen 42.137 Decembers mooi gebogen c
bevalt me, doet denken
aan de lagere school,
de tweede klas van juffrouw Kranendonk,
rode inkt voor perfectie,
de verbeten uren van herhaling,
de lijnen van de letters,
de onmacht op papier,
de streng afgepaalde weg
naar een eigen handschrift,
de vingerafdruk der cultuur.
----------------------------------
uit:…
jantje ( 3 )
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.129 jantje gaat op reis
hij wil heel ver weg
neemt gijs, het beertje
onder de armpjes mee
zo denkt hij
nu ga ik een keertje
op zijn rode sokjes
stapt hij over de stoep
en roept naar fietje
ga met me mee
we gaan naar de kerstman
die rijdt op een grote slee
het is wel ver lopen
zegt het beertje
o zegt jantje, dat is niet erg
ik heb van…
verten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 515 voor een kind is de horizon onbereikbaar
gouden korenvelden
ruisende halmen eerst blauwgroen
dan goudgeel deinend in de wind
met rode en blauwe stippen
de einder is nu bereikbaar
het goud verdwenen
strak zijn de gazons
bloemen binnen de perken
windmolens vlakbij
mijn wereld is klein geworden
geheimvolle verten verdwenen
het kind dat…
oerslurp
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.066 na die nacht waren de sterren
veranderd evenals de zon
de maan en de planeten
jij schiep het tomeloze zweven
naar een ster achter een ster
het gieten van licht
verdampen van waterstof
wolken van methaan waar
doorheen het heden trager reist
in dichtheid bijna stolt
zich om massa stulpt
gewicht heeft als regen
in zwarte gaten valt…
Het blauwe van inkt
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.138 's avonds raast
de wind langs
krimpende daken
kaarsen weren
duisternis en
ver open ramen
ik dompel me onder
in onzegbare
woorden
verzamel letters en
assen en oude
paragrafen
ik veer op
uit de sluimer
het tikken sterft weg
herinneringen
en liefde ooit
samen oprecht
de kamer blijft
rustig, verwonderd
kijk ik rond
maar zelfs…
stille nacht
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.222 het is zeldzaam stil vannacht
ik adem op niveau
om de rust niet weg te hoesten
noch te rochelen
geen alarmfase één meer
niet nog een keer
door de tunnel naar
de verkeerde kant happen…
Nieuwe heden
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 3.702 Tenen draaien kleuren
Kolkend in het zand
Voeten volgen het strand
Soms steekt schelpengruis
Hart en hoofd speuren
Weven een lief verband
Vrienden nemen je hand
Lopen mee naar huis
Schelpen die met golven gingen
Bezingen het nieuwe heden.…
oratorium van de homo sapiens
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 722 ik spreek over de mens
Andro de Geworpene
hij ontwaarde licht
onbekend met een
gekozen of bewuste wens,
gevallen als een wicht
o, Andro, jij wordt een held
jij bevecht het leven
maar wordt door het heilig sterven
uiteindelijk geveld
bevrucht door genot
en drijvende in een vrouw
totdat de natuur besloot
over een verkrampende…
encyclopedist blijft fragmentarisch
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.100 geniaal
blijft eigenlijk
vrij normaal
immers het geniale element
vat per keer
slechts 'n fragment
weest dus niet bang
voor de banaliteit
van gebrekkig weten
de specialist weet niet
wat generaal is
de generalist niet
wat speciaal is
zelfs de encyclopedist
die per letter waarheid vist
vangt maar fragmentarisch
weet dan nog niet…
Mannen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.887 Als ik aan hem denk eet ik appelperen stroop
volkoren met zweet en metalen feromonen
vermeng het met de geur van bitterkruid
verkoolde appeltjes van opgewonden zijn
winkel alsmaar blikken uit de supermarkt
terwijl ik slaap tussen kleverige lakens…
klaprozen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 462 catacombe di san callisto a roma
als ik als een tere bloem
ophoud te bestaan
in een wiegend veld
van pure schoonheid
zullen velen me
nooit missen
maar jij bloeide naast me
ik hoorde jouw muziek
en zag je zuiverheid
vergeet me niet
we deelden de zon
zagen de sterren
lachten naar het leven
dat altijd weer zal
opbloeien in hen…
nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 428 maanlicht is bescherming
en stille intimiteit
zwijgen onder de sterren
in de warme mantel
van de geur van lindes
donker tegen zilverlichte luchten
met stille bergwolken
daarboven de verre schittering
van melkweg en planeten
verwondering om de
stille grootsheid
van een moment…
PROMOTIE
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 4.410 Je legt de eerste steen. De ruiten,
die geven onze grenzen aan,
een bord vol regels en vol wetten.
Zwart staat voor 'man' en wit is 'vrouw'
of was het andersom? Ja, het
was andersom. Zwart is voor jou.
In gedachten hoor ik stenen slaan.
Ik zet mijn zinnen op je dam.
Je kijkt naar buiten. We beginnen.
Ik sla een steen. Jij slaat er twee…
Vier jaargetijden
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 592 klokslag acht, dag in dag uit
schaduwen scheren langs elkaar
schuw als zwaluwen - hij smacht
herfstwind slaat haar ogen neer
waait hem pardoes opzij - even
kijkt ze op, laat hem zweven
glimlacht bij vrieskou - hij stamelt
wat hij haar almaar zeggen wil
ademwolkjes vervliegen samen
een regenpak sloft peinzend voort
de oude route, maar…
Donker
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 724 zijn de uren
eer jij zijn droom
teder optilt en elk
pareltje wederom
openvouwt
de sluiting valt
haast intiem langs
haar ranke hals
en het laatste
stukje goud
zacht twinkelend
bij het beroeren
van de naakte
huid geeft een
lichte huivering…
Jij weg
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 2.253 Het huis
zit vol gaten
Ze zitten in de
kledingkast en plankjes
in de badkamer
De stilte maakt
zoveel herrie
in mijn hoofd
--------------------------
verlorenwoorden.web-log.nl…
wilde haren kwijt?
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 681 ze komen uit m'n neus en uit m'n oren
ze woekeren op borst en buik en rug
ik trek ze uit, toch komen ze terug
de oorlog tegen wildgroei lijkt verloren
't is vreemd, maar met het vorderen der jaren
verschijnen elke dag meer wilde haren…
vreemdeling
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.798 wanhopig op zoek
naar werk en een
veilig dak boven
je hoofd
terwijl regenten
je terug willen
sturen naar een
land waar je niet
kon leven en wonen
jou wens ik dagen
van vrede en alle
goeds
waar mededogen
de maatstaf is
de herberg nimmer
gesloten…
"het einde"
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 639 een enkele letter vandaag
het betreft de letter z
heeft de ij als vaste buur
maar is en voelt zich het einde
op die laatste plaats
vertoeft hij graag
bij hem start
een reeks van
ongeschreven woorden
worden dromen waar
maar ook droefenis
in ware stilte
of een gemaskeerd gebaar
och was ik maar die letter z
de opening naar het…
Kus van samenstromen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 339 Jij loopt vanachter je bureau
het raam trekt roze uit de diepte
een glimlach en steeds opnieuw
de stroom vanuit de bron
vult elke vorm van nabootsing
ook ik wacht op het uur
morgen waarin wij smelten
in een kus van het samenstromen
een vederblad zachte kringen
blaast over elke gedachte
onnodig blijkt het moment
vergaan als nooit gekanteld…
Dr Oetker
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.423 Hij poedert neuzen aan de kom
en mengt zich met een klutselkwast
wie moeite neemt die klopt hem vast
voelt zich al roerend minder dom
Want Doktor Oetker is niet zwaar
`t is zuivel, water en een zakje
smijt het tezamen in een bakje
een ei erbij, schudden en klaar
Wel jammer is als fout gespeld
recepten onverklaarbaar lijken
afvalligen tegen…
De dood nabij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.117 Verzwakte eenheden vochten
een verloren strijd
de legers van de agressor dringen
tot in de voorste linies door
Schaduwen vullen het slagveld
rusten op vermoeide cellen
het goede overwint het kwade? Nee,
de doktoren hebben hem opgegeven…
Terugblik
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 466 ik ben van hier
met volle vaart
naar ‘s and’ren daags
gegaan
en nog
terwijl ik onderweg
nog peinzend
over morgen
kwam d’and’re dag
alsof het nog
vandaag
- maar onweerlegbaar
gisteren of eerder nog
daar was ik dan
zag om me heen
en merkte ja
dit ken ik hier
hier kwam ik
vaker langs
op weg naar
morgen
ik zette mij
verwijlde kort…
Avonddromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 306 ……
Stil is het
en groen voor m’n oog
De lucht wacht
op het donker
om haar te bedekken
verhullen
Een late merel
maakt
het hof
aan verre vreemden
die te antwoorden
lijken
voorbij
de laatste bomen
van mijn zicht
is dit het moment
waarop de aarde
heel even
in een moment van aarzeling
draalt
te draaien stopt
of snikt slechts
en alweer…
deken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 330 de zon gaat onder
door donzen randen
herfstkleuren vlammen
en doven in stille bossen
nu is de nacht
onze deken van fluweel
we hebben een wereld
waarin we liefhebben en
die niemand ons afneemt…
molen 1898
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.106 wieken
altijd wijst er een
naar de lucht
en naar de aarde
niet bij droefenis
en blijdschap
vader speelde daar
een kleine jongen
onder wegsnellende wieken
het kind met sombere ouders
vergroeid en verstard
in hun grond en geloof
in de tijd van toen
alles was zo rustig
nu is het zoeven
razen en haasten geworden
langs die begraafplaats…